tag:blogger.com,1999:blog-43332891261403055932024-03-05T22:11:24.880+01:00Kuchnia SzczęściaBlog kulinarnyTilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comBlogger340125tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-83259221230305194542011-06-10T16:30:00.001+02:002011-06-10T16:35:42.610+02:00Pożegnanie na gorąco.<div style="text-align: center; font-family:verdana;"><span style="font-size:100%;"><br />Ponieważ <a href="http://durszlak.pl/">Durszlak</a> przestał już działać, nie ma sensu czekać na aktualizację,<br />by mój nowy kątek pojawiał się w jego widgecie.<br />Dlatego w najbliższym czasie Kuchnia Szczęścia będzie tylko pod nowym adresem (http://kuchniaszczescia.pl/)<br />...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiPc7WWRx7v39h1cPBWrX_lwzPWYgF7-Zv2LVyT-1RDQTOPfwKBXIrsDJosLdMyKlbMCcsrOKNCXwi9IoI_qGElbk2NK9lg3hmvBb9VxoalW2_lIe0HnG-CHuE0Fa43tqqygadViGkUPBR/s1600/krolik_mysliwski_gnocchi_dyniowe.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiPc7WWRx7v39h1cPBWrX_lwzPWYgF7-Zv2LVyT-1RDQTOPfwKBXIrsDJosLdMyKlbMCcsrOKNCXwi9IoI_qGElbk2NK9lg3hmvBb9VxoalW2_lIe0HnG-CHuE0Fa43tqqygadViGkUPBR/s1600/krolik_mysliwski_gnocchi_dyniowe.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5616598712904891714" border="0" /></a><br />... gdzie już dziś zapraszam Was na to,<br />na co mam ochotę <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/06/w-taki-dzien-jak-dzisiaj/"><span style="font-weight: bold;">w taki dzień jak dzisiaj</span></a>,<br />a tutaj żegnam się już z Wami tym rozgrzewającym daniem :-)<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);">Zapraszam do </span><a style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);" href="http://kuchniaszczescia.pl/">Kuchni Szczęścia</a></span>.<br /><br /></span></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-29046198329291333122011-06-07T14:15:00.002+02:002011-06-07T14:23:34.049+02:00Wieści o improwizacji.<div style="text-align: center;"><br /></div><div style=" text-align: center;font-family:verdana;"><span style="font-size:100%;">Dziś w <a style="font-weight: bold;" href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/06/improwizacja-i-co-z-tego-wyniknelo/">Kuchni Szczęścia</a> znów obiadek pod gołym niebem.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ywXmqv1OxGIzbHsnHQOHqPxLKG_BJyr9Cs1rGIKn__q9J4qvyO0TIc-eNtIZN2x_gzRtqruYgdvIEVM7XNYte7ZF05_n7AhX9QvkDzlEIdBOrewTmO-taoiVL8NSrJoRZr8-vxrAK5Sg/s1600/jagniece_kofty_moje_2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4ywXmqv1OxGIzbHsnHQOHqPxLKG_BJyr9Cs1rGIKn__q9J4qvyO0TIc-eNtIZN2x_gzRtqruYgdvIEVM7XNYte7ZF05_n7AhX9QvkDzlEIdBOrewTmO-taoiVL8NSrJoRZr8-vxrAK5Sg/s1600/jagniece_kofty_moje_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5615451349685603122" border="0" /></a></span><span style="font-size:100%;"><br />Tym razem jagnięce kufto kebaby po mojemu.<br /><br />Zapraszam do <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/06/improwizacja-i-co-z-tego-wyniknelo/">Kuchni Szczęścia</a>.<br /><br /></span></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-52748072117373516172011-06-02T11:15:00.001+02:002011-06-07T14:21:46.957+02:00Wieści ze Szczęścia pod chmurką.<div style="text-align: center;font-family:verdana;"><span style="font-size:100%;"><br />Piękne niebieskie niebo, zieleń wokół nas, ciepło grilla<br />i zimny kompot po dniu pełnym ciężkiej pracy ...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRsSNfP_t2p9gu5COnVwTIdJeRYHf-QkMY8WBT0HhebALqev4O6IP_8bYsd7QmI71Nf8lZ8USYmine9zgp5tsu2Oz89xYkgAm7Kxb7KvE3Wg8Fc7Hfn9skDmxA5eWS5bYpPiivKhpzyqAU/s1600/pstrag_kineret_grill.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRsSNfP_t2p9gu5COnVwTIdJeRYHf-QkMY8WBT0HhebALqev4O6IP_8bYsd7QmI71Nf8lZ8USYmine9zgp5tsu2Oz89xYkgAm7Kxb7KvE3Wg8Fc7Hfn9skDmxA5eWS5bYpPiivKhpzyqAU/s1600/pstrag_kineret_grill.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5613548286261295234" border="0" /></a></span><span style="font-size:100%;"><br />.. a do tego niezwykły pstrąg ubarwił nam dzień.<br />Zajrzyjcie do <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/06/szczescie-pod-chmurka/">nowej Kuchni Szczęścia</a> i poczęstujcie się nim.<br /><br />Zapraszam!<br /><br /></span></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-43362497114627440192011-05-28T10:15:00.001+02:002011-06-07T14:22:25.306+02:00Kolejne wieści.<div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Durszlak dalej milczy na aktualizację mojego bloga, więc dla wszystkich korzystających z jego widgetów, kolejne wieści z mojego <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/smakowita-symbolika/">Szczęścia</a>.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ZburEandByHB6VMrmTRw9X3LtmEcKZ9M8r2ojPk0uKoxJAKMLgOQTGD30DJp7z24-K_AAVxK2zYB4vVjR-p7PFNtVzGQCU8Qf0rlc3wemZ4uJqKmh1abV_r_jzNIlM1DNcBo2mmgRRcw/s1600/bliny_ser.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 346px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1ZburEandByHB6VMrmTRw9X3LtmEcKZ9M8r2ojPk0uKoxJAKMLgOQTGD30DJp7z24-K_AAVxK2zYB4vVjR-p7PFNtVzGQCU8Qf0rlc3wemZ4uJqKmh1abV_r_jzNIlM1DNcBo2mmgRRcw/s1600/bliny_ser.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5611677085453449298" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/smakowita-symbolika/">Dziś symbolicznie i smakowicie</a><span style="font-family:verdana;">.<br />Cienkie jak pergamin ciasto, satynowe wnętrze, rozkoszne połączenie smaków ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Zapraszam do </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/smakowita-symbolika/">Kuchni Szczęścia</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-13712445360630314012011-05-23T16:45:00.003+02:002011-06-07T14:22:55.604+02:00Zapraszam na cukierki.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW_mNuhn33VOvn21WPjlP86VcfWjs9W78PlE_f_H3UfrmyhEPyiBqDbvu-Lotva6zFcBuS4PRf_-tEPR33zvbwdcXRZLEdfkP5QN51RVcHnD-3PYVOSpitdrrpWxTKln2vQqrBSNubJdly/s1600/konfitura_buraki_cytryna_imbir_jhyman_1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW_mNuhn33VOvn21WPjlP86VcfWjs9W78PlE_f_H3UfrmyhEPyiBqDbvu-Lotva6zFcBuS4PRf_-tEPR33zvbwdcXRZLEdfkP5QN51RVcHnD-3PYVOSpitdrrpWxTKln2vQqrBSNubJdly/s1600/konfitura_buraki_cytryna_imbir_jhyman_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5609923667931932210" border="0" /></a></span><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Tym razem w Kuchni Szczęścia królują </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/i-znow-o-burakach/">cukiereczki z ... buraków</a><span style="font-family:verdana;">.<br />Tak, to żadna pomyłka!<br />Buraczana konfitura, która bardziej przypomina cukierki<br />zawładnęła dziś moim podniebieniem.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Zapraszam do </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.pl/">Kuchni Szczęścia</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /></div><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-27004050330103034682011-05-21T08:38:00.001+02:002011-06-07T14:24:23.642+02:00Wieści z nowych kątów.<div style="text-align: justify;"><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi65XKKoSq3LJvHJeso564lzELFgocPaiYnzxrYUseL0Sxe-OgYvCdX4_AFoMUgIwlBAzFl810Q-FB_KFlL9EKxdtk9AhYuIjAUrxUxFhc8y_xD8tZYV1MeEyFWfh9147mXfslOtMDrXKdG/s1600/latkes_ziemniak_barszczyk_shecherazade_1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi65XKKoSq3LJvHJeso564lzELFgocPaiYnzxrYUseL0Sxe-OgYvCdX4_AFoMUgIwlBAzFl810Q-FB_KFlL9EKxdtk9AhYuIjAUrxUxFhc8y_xD8tZYV1MeEyFWfh9147mXfslOtMDrXKdG/s1600/latkes_ziemniak_barszczyk_shecherazade_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5609053142259718418" border="0" /></a> <span style="font-family:verdana;"><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-family:verdana;">Dziś zapraszam Was na <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/przenikanie-kultur-i-co-by-bylo-gdyby-2/">rumiane latkes i żywy w kolorze chłodnik z buraczków</a> z poetycko nazwanej Cafe Scheherazade. Żydowsko-polskie przenikanie kultur i krótka refleksja, co by było gdybym urodziła się w Australii :-)</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Do zobaczenia w <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/przenikanie-kultur-i-co-by-bylo-gdyby-2/">Kuchni Szczęścia</a>.</span><br /></div><span style="font-family:verdana;"><br /></span> </div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-9016328747319803202011-05-19T19:25:00.001+02:002011-05-19T19:27:59.397+02:00Szczęśliwa przeprowadzka Szczęścia.<div style="text-align: center;"><br /></div><div style=" text-align: center;font-family:verdana;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGF0hbBOOKAOf88-z-uxvNSVmJyaDQZe0LjRdpzAXew_1-1fBqf-VSK41U0_-iBxyCs71XIiUa0SQmwB_tJndPwjd86sDcpfVZOGM-ZWSKIlXW00XhkTnhthrAbeLJvRNaSFkXU3X7cuh1/s1600/projekt_dzialka_1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGF0hbBOOKAOf88-z-uxvNSVmJyaDQZe0LjRdpzAXew_1-1fBqf-VSK41U0_-iBxyCs71XIiUa0SQmwB_tJndPwjd86sDcpfVZOGM-ZWSKIlXW00XhkTnhthrAbeLJvRNaSFkXU3X7cuh1/s1600/projekt_dzialka_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5608462960374137442" border="0" /></a></span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" >Od dzisiaj, oficjalnie, trwale i nieodwołalnie Kuchnia Szczęścia przenosi się na swój własny kącik. W końcu każdy kto wynajmuje mieszkanie, chce czegoś własnego. I tak też stało się z moim wirtualnym kątkiem.<br /><br />Teraz możecie znaleźć mnie pod nowym adresem: <a href="http://kuchniaszczescia.pl/">www.kuchniaszczescia.pl</a>.</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGF0hbBOOKAOf88-z-uxvNSVmJyaDQZe0LjRdpzAXew_1-1fBqf-VSK41U0_-iBxyCs71XIiUa0SQmwB_tJndPwjd86sDcpfVZOGM-ZWSKIlXW00XhkTnhthrAbeLJvRNaSFkXU3X7cuh1/s1600/projekt_dzialka_1.jpg"><span style="font-size:100%;"><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-size:100%;"></span></span></span></a><span style="font-size:100%;"><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:130%;" ><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYsOI29nGaxfchfR8-BlOG74OpFjTRqkuGoMkgkp8ZdhuehP3h6p3ic7kb5qShpNCxH-XAlpXJ3Mw4irnndnpl8X3c2zAM6KJqrw5Kl6L0SzBBsyp-l0pPX6ALbMww0RyAN4NzUVgTsR0l/s1600/kugel_marchewkowy_staroswiecki.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYsOI29nGaxfchfR8-BlOG74OpFjTRqkuGoMkgkp8ZdhuehP3h6p3ic7kb5qShpNCxH-XAlpXJ3Mw4irnndnpl8X3c2zAM6KJqrw5Kl6L0SzBBsyp-l0pPX6ALbMww0RyAN4NzUVgTsR0l/s1600/kugel_marchewkowy_staroswiecki.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5608462954317873074" border="0" /></a></span></span></span></span><span style="font-size:100%;"><br />A już dziś pojawi się tam <a href="http://kuchniaszczescia.pl/2011/05/o-znaczeniu-marchewki-czyli-na-szczescie-po-przeprowadzce/">marchewka na szczęście i kolejna odsłona żydowskiej kuchni</a>. Będzie też trochę o tym, co zajmuje mnie ostatnio ogromnie. Czasem otoczona książkami o ogrodnictwie, czasem z sekatorem przy pasku i łopatą w ręku zamieniam się w ogrodniczkę. Zachciało mi się nie tylko kupować wspaniałych warzyw i owoców, ale i samej je uprawiać. Zaczynam powoli od maleńkiej działeczki, a na czym to się skończy ... czy też będzie przeprowadzka?<br /><br />Zobaczymy :)<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Do zobaczenia w </span><a style="font-weight: bold;" href="http://kuchniaszczescia.pl/">Kuchni Szczęścia</a><span style="font-weight: bold;">.</span></span><br /><br /></span></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-45017239288276753812011-05-15T12:00:00.004+02:002011-05-15T12:11:05.044+02:00Żydowska penicylina inaczej, czyli żydowskiego gotowania początek.<span style="font-size:100%;"> </span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />Pod koniec maja w jednym z piękniejszych polskich miast, Wrocławiu, zaczyna się </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.simcha.art.pl/">Festiwal Kultury Żydowskiej SIMCHA</a><span style="font-family:verdana;">. Kiedy dowiedziałam się o nim, od razu powstało pragnienie, by się tam udać, spróbować żydowskich smaków, posłuchać muzyki, poznać bliżej tę kulturę. Niestety maj to dla mnie zawsze bardzo napięty czas i rzadko udaje mi się wyrwać wtedy z Warszawy. Jed</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">nak już sama lektura strony Festiwalu i korespondencja z Organizatorami, była smakowitą inspiracją, której nie mogłam się oprzeć. Wiedziałam więc, że w najbliższych tygodniach moja kuchnia znów będzie gościć i te bardziej i te mniej tradycyjne potrawy żydowskie. Przecież od kiedy zaczęłam gotować to właśnie</span><span style="font-family:verdana;"> <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/search/label/kuchnia%20%C5%BCydowska">dania tej kuchni</a></span><span style="font-family:verdana;"> były tymi, które ogromnie mnie przyciągały.<br /><br /></span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Y0o9YowSzYcf5fRxdaRVnZgPG5Flm-egQbrFdbYS6B6ioTx_XnHo7zo7yzEjazOQ4yW68szm7ZV4XTYWYK7CtcHFmu8xLyLcOzb9Skg80IdDOarcRkOZ033sRujMhRYRxxAzJK3hDbUr/s1600/wroclaw_majowy.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Y0o9YowSzYcf5fRxdaRVnZgPG5Flm-egQbrFdbYS6B6ioTx_XnHo7zo7yzEjazOQ4yW68szm7ZV4XTYWYK7CtcHFmu8xLyLcOzb9Skg80IdDOarcRkOZ033sRujMhRYRxxAzJK3hDbUr/s1600/wroclaw_majowy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5606881280912938882" border="0" /></a><br />Wcale nie dlatego, że metody do ich gotowania są szczególnie nowatorskie czy stanowiące wyzwanie, wcale nie dlatego, że to najsmaczniejsze czy najbardziej oryginalne smaki, choć smaku i ciekawych doznań nie można im odmówić. Za to jest w niej to coś, co porusza struny mojej duszy. Rodzinność, ciepło, rozsądek i mądrość ... tradycja. Wiem, że zabrzmiało to jak tani cytat ze "Skrzypka na dachu", ale to właśnie tradycja sprawia, że więzi rodzinne są silne i trwałe, że nawet w czasie burz, jakie rodzinę mogą nawiedzić, jej członkowie mają poczucie pewności i bezpieczeństwa, gdy przed nimi na stole pojawi się czulent czy kugiel, a przede wszystkim "żydowska penicylina" - rosół z kury.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jak pisze </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/11/inspiracja-i-smakowity-bodziec.html">Clarissa Hyman, której książka</a><span style="font-family:verdana;"> stale towarzyszy mi w czasie kulinarnych inspiracji, zupa ta "jednoczy cały żydowski świat". I nie można się temu dziwić. Złocisty, pełen smaku płyn nie tylko dobroczynnie wpływa na zdrowie, ale podnosi na duchu niezależnie czy za oknem pada śnieg, czy niebo zasnuły ciemne chmury, czy wręcz przeciwnie - słońce praży, a na twarzy czujemy lekki wiaterek. Kiedy usłyszałam o Festiwalu, od razu zapragnęłam kubka tej niezwykłej zupy w moich rękach. Nic więc dziwnego, że od razu powędrowałam po przepis Clarissy.<br /><br /></span></span> <span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHHy2BYpJzUN0NrgboW6XHaJ78oy_7K-HSWeDICbuQ_nCtgDy-yNpa7sW3inNkLEOMl8w36tieE7cqosxu3Crro-54RHj4tipoClkiYmyp3EoH4UM541U82tISBflG44Pxc1QHepHMq8Mx/s1600/rosol_curacao_bazant_1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHHy2BYpJzUN0NrgboW6XHaJ78oy_7K-HSWeDICbuQ_nCtgDy-yNpa7sW3inNkLEOMl8w36tieE7cqosxu3Crro-54RHj4tipoClkiYmyp3EoH4UM541U82tISBflG44Pxc1QHepHMq8Mx/s1600/rosol_curacao_bazant_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5606871326194458626" border="0" /></a></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />Jednak kiedy zaczęłam czytać ją od początku do końca, kilka stron za rosołem z kury, zobaczyłam inną jego wersję. Rosół Curaçao z kurczaka od razu mi się spodobał. Tradycyjny żydowski rosół, to przede wszystkim drobiowo-wołowy smak, z niewielkim dodatkiem warzyw i przypraw. Mój ulubiony rosół to wersja bardzo zbliżona do tej, jaką kiedyś Poleczka pokazała na swoim Stoliku, a </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/03/zupy-blisko-i-daleko.html">którą ja przemieniłam swego czasu w azjatycką wersję</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Za to rosół, który powstał w Curaçao, to można by powiedzieć kompromis między tymi daniami. Dodatek limonek i kukurydzy, oraz sporej ilości pomidorów na początku sprawił, że byłam pewna że uzyskam smaczną pomidorówkę, a nie zupę o głębokim smaku. Nic jednak bardziej mylnego. Zamiana kurczaka na bażanta, również nie była ogromnym wystąpieniem wbrew zasadom kuchni żydowskiej, gdyż jak podaje Clarissa Hyman, bażanty mogą być używane w koszernej kuchni, a skoro dwie tuszki leżały sobie w lodówce i czekały na spożycie, wiedziałam że nie mogę pozwolić im się zmarnować. Wszak w kuchni żydowskiej rozsądne gospodarzenie produktami jest jedną z głównych jej idei.<br /><br /></span></span> <span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12MGtii848ubCbYhyphenhyphengF3kNCzMROX6qFkDHD83QRC0QDmSLhnrMEHi90_Yr161UttDzz8UMlq4VKLDtIGmNmx5fCiNTVxI4wORiDGoARBU6_bA4VyLW9cL4ubxKYPJeWNCApOrmuR85zGk/s1600/rosol_curacao_bazant_2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12MGtii848ubCbYhyphenhyphengF3kNCzMROX6qFkDHD83QRC0QDmSLhnrMEHi90_Yr161UttDzz8UMlq4VKLDtIGmNmx5fCiNTVxI4wORiDGoARBU6_bA4VyLW9cL4ubxKYPJeWNCApOrmuR85zGk/s1600/rosol_curacao_bazant_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5606871329741693154" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Czytając o tworzeniu się społeczności żydowskiej na tej pięknej wyspie Antyli Holenderskich, dowiedziałam się jak ważne pomimo oddzielenia były ich związki z macierzystą gminą w Amsterdamie. Miejsce, które stało się od 1634 roku dla nich domem i schronieniem przed inkwizycją, było małym światem tolerancji i współistnienia wielu kultur i ras. Tego właśnie obrazem jest ten rosół. Tam, gdzie limonki i kukurydza są powszechne, musiały pojawić się w daniu, tak ważnym, scalającym żydowskie rodziny. W tej najstarszej gminie żydowskiej w Nowym Świecie, kuchnia odmieniła swoje oblicze, ale pozostała też wierna tradycyjnym smakom.</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Właśnie to przywiązanie do korzeni, szacunek dla tradycji w połączeniu z tolerancyjnym uwzględnieniem nowego miejsca w świecie, sprawił, że na naszym stole pojawił się ten rosół. Słodkawy od marchewek i kukurydzy, lekko kwaskowaty dzięki pomidorom, ale przede wszystkim mięsny i esencjonalny dzięki bulionowi ugotowanemu na kościach i dodatkowi bażanta rozpieścił nasze podniebienia. Jego piękna pomarańczowa barwa prawie jak zachodzące słońce jednoczyła się z zielenią dymki i papryki, jasnobrązową barwą bażanta i niewinną bielą plasterków ziemniaków. Plasterki marchewki niczym dukaty przynoszące pomyślność dopełniały wszystko zarówno swym kolorem jak i słodkawym smakiem, dając poczucie szczęśliwego posiłku, a mnie dopingując do kolejnych smakowitych spotkać z kuchnią żydowską. Co teraz pojawi się na naszym stole?</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family:verdana;font-size:100%;" >Rosół Curaçao z kurczaka (u mnie z bażanta)</span> <span style="font-weight: bold; font-family:verdana;font-size:100%;" ><br /><br />Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 kurczak (ok. 1,2 kg) (u mnie 2 bażanty o wadze ok. 0,7 kg)</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />2-3 świeże limonki</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />3 łodygi selera naciowego, pokrojone w kosteczkę</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />2 zielone papryki, pokrojone w cienkie paseczki</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />1 mała cebula, drobno posiekana</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 ząbek czosnku, drobno posiekany</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />3 marchewki, pokrojone w cienkie talarki</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />2 dymki, drobno pokrojone (biała i zielona część)</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />2 pomidory, drobno pokrojone (u mnie w półplasterki, ale myślę, że następnym razem lepiej dodać sparzonego pomidora, pokrojonego w drobną kostkę)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki przecieru pomidorowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">450 g kości na zupę (nie dałam, gdyż zamiast wody dałam esencjonalny bulion z kurczaka, ugotowany na korpusach i resztek z pieczonego całego ptaka)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 kostki rosołowe (nie używam kostek, dałam bulion zamiast wody)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 kaczan młodej kukurydzy, ziarna odcięte (ja dałam kukurydzę z puszki, ale w sezonie lepiej użyć świeżej)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4-5 ziemniaków, pokrojonych w plasterki</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />ok. 100 g wermiszelu (albo więcej według uznania - ja nie dałam)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sos worcester (według uznania)</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />sól, pieprz</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />liść laurowy</span></span> <span style="font-weight: bold; font-family:verdana;font-size:100%;" ><br /><br />Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Bażanty natarłam sokiem z limonek i ułożyłam na warstwie pokrojonych warzyw: marchewki, selera naciowego, pomidorów, cebuli, białej części dymki, papryki, czosnku (jeśli nie używacie bulionu, to teraz też należy dodać kości na zupę). Dodałam przecier i zalałam bulionem z kurczaka. Dodałam pokruszony liść laurowy. Zagotowałam, odszumowałam, zmniejszyłam ogień i gotowałam ok. 25-30 minut. Po tym czasie wyjęłam bażanta, by lekko przestygł, a potem oddzieliłam mięso od kości i pokroiłam na kawałki. W tym czasie do garnka wrzuciłam ziemniaki, doprawiłam do smaku i gotowałam do miękkości ziemniaków. Potem dodałam kukurydzę (gdybym używała świeżej, dodałabym ziarna tuż przed ziemniakami - dlatego, że ziemniaki pokroiłam naprawdę cienko).</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Według oryginalnego przepisu po wyjęciu kurczaków/bażanta z rosołu, należało wyrzucić wszystkie warzywa oraz kości poza marchewką, dodać kostki rosołowe. Ponieważ już wcześniej zamiast wody użyłam bulionu ugotowanego na korpusach kurczaków i warzywach, pominęłam ten etap, a z warzyw pozbyłam się tylko resztek pomidorów. Papryka zachowała całkiem przyzwoicie swój kształt, więc dostała ułaskawienie i została w zupie. Podobnie cebula i seler.</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Po ugotowaniu ziemniaków i ew. kukurydzy do miękkości, można dorzucić wermiszel, ale ja pominęłam już dodatek makaronu i gdy ziemniaki były gotowe, doprawiłam solą, pieprzem, sosem worcester i wyłączyłam ogień.<br /><br />Do garnka powędrowały kawałki mięsa bażanta, a cały rosół poczekał na drugi dzień, by smaki się ze sobą przegryzły. Można jednak jeść już od razu, ja jednak lubię jak większość dań duszonych czy zup, przegryzie się, tak by smaki się połączyły, tworząc spójną całość. Dlatego zwykle takie dania szykuję dzień wcześniej, wieczorem, a podaję na obiad na drugi dzień, po lekkim podgrzaniu. Wtedy też należałoby dodać makaron, gdyby go użyć, ponieważ stygnąć z zupie tylko by się rozgotował.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: Clarissa Hyman "Kuchnia żydowska. Przepisy i opowieści z całego świata"</span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Smacznego.<br /><br /></span></span> </div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-66656572449940050522011-05-04T09:00:00.000+02:002011-05-04T09:04:49.030+02:00Skarby przeszłości i dzisiejsza Tili.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center; color: rgb(102, 0, 0);"><span style="color: rgb(153, 0, 0);font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">Ostatnio kilka razy dostałam zaproszenia do zabawy,<br />by zdradzić kilka tajemnic, coś o sobie powiedzieć.<br />I choć jestem straszliwą gadułą, to pisać tylko o sobie nie umiem.<br />Jednak jeśli chcecie poznać choć trochę dzisiejszą Tili,<br />zapraszam do <a href="http://www.we-dwoje.pl/najlepsze;brownie;i;slodkie;ptysie;-;przepisy;kulinarne;z;bloga;kuchnia;szczescia,artykul,1350.html">wywiadu w portalu We Dwoje</a>,<br />gdzie odsłaniam trochę zaplecza mojej Kuchni Szczęścia :-)</span></span><br /></div><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Lubię marzyć, ale i myśleć o tym co tu i teraz, lubię też wspominać. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość ma dla nas wiele skarbów, których odkrywanie przynosi wiele szczęścia. Dlatego zawsze chętnie wracam do dawno odkrytych receptur szczególnie, gdy pojawiały się na początku mojej kulinarnej drogi. Odkryć je na nowo, zmodyfikować, czasem poprawić. To jak spojrzenie na siebie z dystansu. Czas mija, uczę się, zmieniam i wraz ze mną przekształcają się dania, które gotuję.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Pierogi serowo-szpinakowe ... pod tą nazwą pierwszy raz ugotowałam te smakowite kluski. Wtedy jeszcze nie doceniałam wyważonego połączenia szpinaku i gałki, za to pieprz królował w mojej kuchni. Kiedy jakiś czas temu zobaczyłam u Liski gnudi, nie mogłam oprzeć się chęci ponownego ich przyrządzenia.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAgiKjg4cg46Ly7wAc3B_1tnl9WSg-Do8eFf8sDkh7MQDw7pEE-eCbxPC98NSEfAH0UBVan0OB_04v5V0JXV3UEGOfOtj9YWQkOADcIhxXRxF4odTB0Y_7yuwXjaAdMKUk_E-VNPEWY1iu/s1600/gnudi.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAgiKjg4cg46Ly7wAc3B_1tnl9WSg-Do8eFf8sDkh7MQDw7pEE-eCbxPC98NSEfAH0UBVan0OB_04v5V0JXV3UEGOfOtj9YWQkOADcIhxXRxF4odTB0Y_7yuwXjaAdMKUk_E-VNPEWY1iu/s1600/gnudi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5600930686378790130" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Z początku chciałam zrobić ich polską wersję, ale ponieważ w lodówce czekały 2 pojemniczki niewykorzystanej ricotty, nie mogłam pozwolić im się zmarnować. Ale prawda jest taka, że gnudi czy serowe pierogi to nic innego jak trochę inna wersja naszych dobrych znajomych ... leniwych.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">W tym wydaniu ozdobionych zielenią szpinaku, doprawionych gałką i szczodrą porcją ziół, a formowanych dwoma łyżeczkami, by nadać im urokliwy kształt.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Można oczywiście zjeść te kluseczki z ziołowym masłem, można podać je do śmietanowych sosów, można wreszcie zjeść je najprościej, z masłem i gruboziarnistą solą. Smakują wybornie, gdy są ciepłe, a pachnące masło roztapia się na nich. Nikt się im wtedy nie oprze. Spróbujcie jednak dodać ich mniejszą wersję do sałatki z rukolą i parmezanem, a zachwyci i na pikniku i w drodze na urlop.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ta receptura to jeden z tych wszechstronnych przypadków, jakie czekają tylko na naszą fantazję. Szpinak zamieniony na szczaw lub młode liście pokrzywy, a może nawet i mniszka, ricotta zastąpiona przez zmielony i odciśnięty twaróg, przyprawy pojawiające się jak w kalejdoskopie, a nasza wyobraźnia ma pole do popisu i podróży.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Bo któż zabroni nam zrobić paneer, a do szpinaku dodać garam masalę, by Indie poczuć we własnej kuchni. A może i utarta feta pozwoli nam przenieść się do Grecji. Tym razem byłam w słonecznej Italii, ale gdy po wczorajszym śniegu z deszczem słońce wyszło zza chmur, ja już marzę o leniwych z pokrzywami zajadanych nad mazurskimi jeziorami.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold; font-family:verdana;" >Gnudi <span style="font-style: italic;">(czytaj: Nudi)</span></span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold; font-family:verdana;" >Składniki:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">750 g szpinaku (użyłam mrożonego w liściach)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">oliwa</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 cebula, bardzo drobno posiekana</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól i pieprz</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">gałka muszkatołowa (do smaku, ja starłam ok. 1/4 gałki)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">400 g ricotty</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">50 g świeżo startego parmezanu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">duża garść ziół (np. bazylii i pietruszki, ja dodałam jeszcze koperku)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 jajka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól, pieprz</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">gałka muszkatołowa (do smaku, ja starłam ok. 1/4 gałki)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">ok. 3/4-1 szklanki mąki pszennej<br /><br />zimne masło i płatki soli lub sól gruboziarnista, lekko utłuczona w moździerzu</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold; font-family:verdana;" >Przygotowanie:</span><span style="font-family:verdana;"> Szpinak najpierw lekko poddusić na zeszklonej cebulce, doprawić solą, pieprzem i gałką muszkatołową. Lekko przestudzić i drobno posiekać. Ja użyłam mrożonego szpinaku, który bez rozmrażania wrzuciłam na zeszkloną cebulkę. Po rozmrożeniu i podduszeniu wyłożyłam go na sitko, by jak najdokładniej odcisnąć. Świeży też należy odcisnąć, wtedy mniej użyjemy mąki.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ricottę w czasie szykowania szpinaku wyłożyłam na sitko, by odciekła (nie należy jej zbyt mocno dociskać!).</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">W misce połączyłam posiekany szpinak z cebulką, ricottę, parmezan, jajka, sól, pieprz, dodatkową porcję gałki i stopniowo wyrabiając ręką dodawałam mąkę. Gdy ciasto było już spoiste (będzie lepkie), włożyłam je do lodówki na min. 1 godzinę (dobrze jest zrobić to rano, a wyjąć przed obiadem).</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">W dużym garnku zagotowałam wodę, masę serowo-szpinakową formowałam dwoma łyżkami i obtaczałam delikatnie w mące. Wrzucałam do wrzątku i gdy wypłynęły gotowałam jeszcze ok. 1-2 minuty. Podałam z masłem i płatkami soli.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: Inspiracje z książki Arthura Agatsona "Dieta South Beach. Książka kucharska" oraz u </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://whiteplate.blogspot.com/2011/03/gnudi.html">Liski</a></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-24323510862570096202011-04-20T16:00:00.002+02:002011-04-20T16:19:38.613+02:00Jak wino z pasztetami pożenić?<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Czas leci nieubłaganie, a ja mam wrażenie, że przemyka </span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">mi pomiędzy górą planów, jakie snuję, jeszcze większą wieżą z marzeń i pragnień, ze wszystkich stron oblężony oczekiwaniami i kaprysami ... moimi i cudzymi.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA1-V0Jsm6SgwbPs82mbtAyMgrZtuJsrnOFynAdWZCCguXOODqt3TCRjFxNcyGh9q1mj4nyV2Gb3Q8DDpkqUVOZbQramFcbKMifgMs1B4Iz5Vs1gS8h5rcOGw4zRcehoAjsb2dJVUQhYCX/s1600/makro_wina_pasztety_1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA1-V0Jsm6SgwbPs82mbtAyMgrZtuJsrnOFynAdWZCCguXOODqt3TCRjFxNcyGh9q1mj4nyV2Gb3Q8DDpkqUVOZbQramFcbKMifgMs1B4Iz5Vs1gS8h5rcOGw4zRcehoAjsb2dJVUQhYCX/s1600/makro_wina_pasztety_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565512148716034" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Siadam więc z kubkiem herbaty, odpędzam natrętne myśli o czekających do wsadzenia ziołach, chleb sobie rośnie, a ja zaglądam do wspomnień i zdjęć ostatniego tygodnia. Zanim jednak podzielę się z Wami pięcioma dniami po brzegi wypełnionymi kulinarnymi szaleństwami w Akademii Kurta Schellera, już dziś pokażę Wam kilka migawek z soboty, kiedy to niezliczona (</span><span style="font-style: italic; font-family:verdana;" >naprawdę niezliczona, sama już nie wiem ile nas tam było ... ale na pewno było nas duuużo</span><span style="font-family:verdana;">) grupa bloggerów (w tym jeden Winny Rodzynek) w kuchni Makro się spotkała.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Zaczęło się od win i na winach skończyło, a w miedzy czasie pasztety i sery, pogaduszki i śmiechy, uciszania i podpalania ... ach, czego tam nie było.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-HJspiCKCh4yiDNbD33N__LMK993HYYPDPR_glY0pUWci1Ige2XgqhJhZ2l-hHebc44reEx4WvZOiGLPBt4YCTRagxDCSTmI2QbrHrTWdo9x86YeZLZAHD7SKNb6bN1X9XClcUF_XKe7/s1600/makro_wina_pasztety_4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-HJspiCKCh4yiDNbD33N__LMK993HYYPDPR_glY0pUWci1Ige2XgqhJhZ2l-hHebc44reEx4WvZOiGLPBt4YCTRagxDCSTmI2QbrHrTWdo9x86YeZLZAHD7SKNb6bN1X9XClcUF_XKe7/s1600/makro_wina_pasztety_4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565496496887266" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Najpierw krwawą robotę trzeba było wykonać, więc rękawiczki na ręce kto chciał i za czyszczenie wątróbek drobiowych się towarzystwo zabrało. Kilka żyłek i błonek wyciętych, mięso pokrojone, szalotki poszatkowane, listki tymianku pieczołowicie zrywane z krzaczka i już na klarowanym maśle smażenie się zacząć mogło. Wtedy to najbardziej widowiskowy moment się zaczął, gdy winiak na patelni się znalazł, a w ruch poszły zapalniczki. Płomienie buchnęły i zapach piękny się uwolnił. Krótko to jednak wszystko trwało, bo przecież każdy wie, że wątróbki nie lubią na ogniu dużo czasu spędzić. Szybko więc do malaksera mięso powędrowało, gdzie z solidną porcją masła się spotkało i w try miga w gładką masę połączyło ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpoZV8VgRUOk31s9p1vk1_4NvCezkYgdKKU7FN7JAMCDYkmQPsvYu-BBgqVdWU52PckEKO6rHPATczia8btm1MEPxZS1xbVhtXtgnzv-SQdUq6IuJ4VoQa-pJHDcTRO4JL_oPkXpBJIv0x/s1600/makro_wina_pasztety_5.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpoZV8VgRUOk31s9p1vk1_4NvCezkYgdKKU7FN7JAMCDYkmQPsvYu-BBgqVdWU52PckEKO6rHPATczia8btm1MEPxZS1xbVhtXtgnzv-SQdUq6IuJ4VoQa-pJHDcTRO4JL_oPkXpBJIv0x/s1600/makro_wina_pasztety_5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565340908406178" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... ale nie żeby trochę ramionek pomęczyć nie trzeba było. W końcu francuskie </span><span style="font-style: italic; font-family:verdana;" >pate </span><span style="font-family:verdana;">robiliśmy, więc nasza masa z malaksera na sitko powędrowała, gdzie łyżką była przecierana. Potem już tylko chwil kilka potrzeba było, by pasztet do foremki wyłożonej folią powędrował. I już na tym można by poprzestać, ale w przedświątecznym nastroju jeszcze przybranie z jabłek i jabłkowej galaretki się pojawiło, by nasz smakołyk piękny spód dostał.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT-B_qFIM7iZDVAYMFPj8JwuYb34nIVAyxnaqo0pL1srOH0nOQ02MDI3hkwEuvwCO-xKIv6qk233cB45hlmfxA6rXlrDRspcfupUF0WOQxB7CCmDQa3ldxtPWfhAW4psd4eBzv9jl9xqMB/s1600/makro_wina_pasztety_2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT-B_qFIM7iZDVAYMFPj8JwuYb34nIVAyxnaqo0pL1srOH0nOQ02MDI3hkwEuvwCO-xKIv6qk233cB45hlmfxA6rXlrDRspcfupUF0WOQxB7CCmDQa3ldxtPWfhAW4psd4eBzv9jl9xqMB/s1600/makro_wina_pasztety_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565507363513282" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Do lodówki kokilki schowane, a my znów w sali konferencyjnej byliśmy, by o winach słuchać.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Gdyż to właśnie te rozkoszne trunki gwoździem programu były. O nazwach, o etykietach, o szczepach doświadczeni sommelierzy nam opowiadali. Elementy obowiązkowe etykiety wina i te dodatkowe, które czasem się pojawiają, o genezie nazw, o apelacjach, o kolorach, o smakach, o procentach i dodatkach ... </span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzgrsDLB_kPEkoBfbvE3WNgVLFsakuvC4NjHLnS9xiGYe9ByetCDpuBVY9rqM9Ukt3pUQtPk9yAUd98hNZ0glpFtfp1jb9WbfxJQYjgv-wbY4OT_-_BBWhGNvyUiFAtaEiXYmU7FSafEa5/s1600/makro_wina_pasztety_3.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzgrsDLB_kPEkoBfbvE3WNgVLFsakuvC4NjHLnS9xiGYe9ByetCDpuBVY9rqM9Ukt3pUQtPk9yAUd98hNZ0glpFtfp1jb9WbfxJQYjgv-wbY4OT_-_BBWhGNvyUiFAtaEiXYmU7FSafEa5/s1600/makro_wina_pasztety_3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565500464691938" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... hojnie swą wiedzą się panowie dzielili, ale co by nie tylko na poważnie było, to i etykiety trunków, co to raczej winami nie mogą być nazwane się pojawiły. Śmiech był w całej sali, bo któż nie słyszał choćby o winie marki "Wino". Zaraz też inne nazwy dały się słyszeć, a atmosfera od razu zrobiła się lekka.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Nastrój ten i przy stołach się utrzymał, gdy kolejne butelki były otwierane, a do nich towarzystwo wszelakich pasztetów i terrin oraz serów mnogość się pojawiła. O zmiennym smaku wina można się było przekonać, gdy najpierw łyk (lub li tylko przepłukanie kubków smakowych) w ustach się pojawił, a potem proponowany smak pasztetu czy sera. Własne też połączenia od razu się pokaza</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">ły i jeszcze raz najważniejsza maksyma smaku się objawiła - </span><span style="font-weight: bold; font-family:verdana;" >nie ważne co mówi kanon, ważne co mówią Ci Twoje kubki smakowe!</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnM8IIPP1bOwKt_YQp699EYd9bFoUODAFRBOuCYhvBFTi2fm9yOfx6c7S3xLYgAqgqP_QpvFxOhoakmBLyV3xD2vWXzHZjj-BUYKL9qoPr_EGKlmp2in6IeJFLR6nau7SVNRkPWqmXe5PS/s1600/makro_wina_pasztety_6.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnM8IIPP1bOwKt_YQp699EYd9bFoUODAFRBOuCYhvBFTi2fm9yOfx6c7S3xLYgAqgqP_QpvFxOhoakmBLyV3xD2vWXzHZjj-BUYKL9qoPr_EGKlmp2in6IeJFLR6nau7SVNRkPWqmXe5PS/s1600/makro_wina_pasztety_6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565339090853362" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Każdy z nas z zapamiętanymi ulubionymi smakami wyszedł, by do naszych </span><span style="font-style: italic; font-family:verdana;" >pate </span><span style="font-family:verdana;">zajrzeć, w dekoracje się pobawić, dodać a to konfitury z cebuli a to bakalii w miodzie. Jak widać moja wspaniała Para, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/">Gospodarna Narzeczona</a><span style="font-family:verdana;"> (</span><span style="font-style: italic; font-family:verdana;" >zdjęcie po prawej</span><span style="font-family:verdana;">) w mazurkowym temacie już była, a mi zachciało się napisów, które uparcie nie chciały się stworzyć. Za to pomysłów już na podkręcenie smaku naszych smakołyków od razu pojawiało się więcej niż było nas. A to komuś morele się zamarzyły, a to lubczyk czy grzybki do głowy przychodziły. Ja oczywiście już nad gotowaniem </span><span style="font-style: italic; font-family:verdana;" >sous vide</span><span style="font-family:verdana;"> się zastanawiałam i nalewek różne smaki chodziły mi po głowie. Kto wie, jak jeszcze przyjdzie nam zmieniać ten bazowy przepis?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinURQ4kSd5BXnm6rqT0QCZxL7wFLxTEeTlSnEpuNRV_zngPolaptzDuMLD7NUEGS6JpaiKJ9m61YHFn_C9cPt_XXdINpoVE8dDVLv-FyGAdy961NwtqRKT9A6-nhnB1FUadTx0YJ4uI9dS/s1600/makro_wina_pasztety_7.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 331px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinURQ4kSd5BXnm6rqT0QCZxL7wFLxTEeTlSnEpuNRV_zngPolaptzDuMLD7NUEGS6JpaiKJ9m61YHFn_C9cPt_XXdINpoVE8dDVLv-FyGAdy961NwtqRKT9A6-nhnB1FUadTx0YJ4uI9dS/s1600/makro_wina_pasztety_7.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565333439801490" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Na zakończenie oczywiście sesje foto musiały się odbyć, a że wdzięcznym tematem były puste butelki, tak więc radosne i zadumane mi</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">ny ponad nimi się pojawiały. Ekipa Makro wielkanocnie się z nami pożegnała, żurkiem i jedzeniem rozmaitym, jabłecznikiem i buteleczkami na drogę.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha3wV5FBqv8U5P6aAW0M40rR4_nMf3g11RPNcgXDD0PyP5f-Z0txQCFDu5-3TyJk0hrw6oL4-wLnWtbcaPIAV4fAYz4wUiM1L_305neLfkYhoRQxxcMUDP5V_nByoR64lU201EZ7iS80GE/s1600/makro_wina_pasztety_8.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 365px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha3wV5FBqv8U5P6aAW0M40rR4_nMf3g11RPNcgXDD0PyP5f-Z0txQCFDu5-3TyJk0hrw6oL4-wLnWtbcaPIAV4fAYz4wUiM1L_305neLfkYhoRQxxcMUDP5V_nByoR64lU201EZ7iS80GE/s1600/makro_wina_pasztety_8.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565335007582770" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak skończyło się to blogowe spotkanie. Tym razem w większej i bardziej roześmianej grupie się odbyło, a i na inne elementy nacisk tym razem kładziono. I tak jest dobrze. W różnorodności spotkań jest największa zaleta. Raz bardziej kulinarnie, więcej gotujemy, bardziej na potrawach się skupiamy, innym razem znów wiedzę teoretyczną zdobywamy, w praktyce ją sprawdzając i porównując nasze doznania w szerszym gronie, niźli tylko w parach. Za wspaniałą atmosferę wielkie brawa się organizatorom należą. Wierzcie mi, kucharze do tak rozbawionego i "niesubordynowanego" towarzystwa raczej nie </span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">są przyzwyczajeni, ale uśmiech i spokój naszych kucharzy nie opuszczały, ani sommelierów, gdy najdziwniejsze propozycje mieliśmy :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgztMO9j4IQLvmRIQ9ukj1SVcYVKAsvRuNVHXR9-LyciwUjooWgjO8_0hEJm9LkFd2cC_kYJWGPFi15CiiswP8OIPU2_EBRkCWfPo775z5GwHSaEKo72ODhQbmO_QIEfhyNuzBrClxZgkeZ/s1600/tort_lo_biszkopt_orzech_zabaglione_figi_kremowka_beza.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 358px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgztMO9j4IQLvmRIQ9ukj1SVcYVKAsvRuNVHXR9-LyciwUjooWgjO8_0hEJm9LkFd2cC_kYJWGPFi15CiiswP8OIPU2_EBRkCWfPo775z5GwHSaEKo72ODhQbmO_QIEfhyNuzBrClxZgkeZ/s1600/tort_lo_biszkopt_orzech_zabaglione_figi_kremowka_beza.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597565329991669746" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Gdy wszyscy już do domów się rozjechali, w moim Szczęściu kilka Babeczek się spotkało. Wielkie i ambitne plany miałyśmy, by drożdżówki z rozkosznymi dżemami robić, by babę wielkanocną piec, a na obiad pizzą się posilić. Nic jednak z planów nie wyszło, ale ani przez chwilę tego nie żałowaliśmy, bo gdy </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/">Lo</a><span style="font-family:verdana;"> ze swym tortem się pojawiła, nie pozostało nam nic jak rozpłynąć się w zachwytach i zastanawiać która z warstw najprzyjemniej nasze podniebienia pieściła. Ja zakochałam się na zabój w kremie zabaglione z marsalą i figami i</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> jeszcze dziś jak o nim pomyślę, to mam ochotę do kuchni biec i krem kręcić. Miękki biszkopt orzechowy i chrupka beza szczęście dopełniły, a my na pogaduchach czas spędziliśmy, zamiast rękawy zakasać i ciasta wyrabiać.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1iHz3FFa4_WWOU_VbIaGzRvuMAxsKkEMaKiSSUjN_-GZdtPlZiQ6tiOwnNRvoFzXrGiF3bzgfoJ0Ze9BYFc735vKr2sK2c-l693Vhytry1hdlCKRZktF2ogdPMGofySqv49p2SdWHTD3D/s1600/food_babeczki.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 720px; height: 482px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1iHz3FFa4_WWOU_VbIaGzRvuMAxsKkEMaKiSSUjN_-GZdtPlZiQ6tiOwnNRvoFzXrGiF3bzgfoJ0Ze9BYFc735vKr2sK2c-l693Vhytry1hdlCKRZktF2ogdPMGofySqv49p2SdWHTD3D/s1600/food_babeczki.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5597669771586688706" border="0" /></a></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Sobota minęła, zaczęła się niedziela i kolejne plany się pojawiają, moc pomysłów rodzi się w głowie, a czas nie guma i wszystkiego nie chce pomieścić. I co tu poradzić? ...</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">... Nic. Cieszyć się i planować dalej, a tego co wypadnie poza margines czasu nie żałować. Radować się tym co tu i teraz :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Do zobaczenia.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-14151296107112390992011-04-12T17:30:00.000+02:002011-04-12T17:30:01.634+02:00Z przeszłości, poprzez teraźniejszość, ku przyszłości.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Zawsze fascynowało mnie poznawanie nowego. Wkraczanie na nowe tereny, odkrywanie nowych światów (</span></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >czytaj: smaków :D</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">), zajrzenie poza horyzont tego co znane. W głębi serca jestem podróżnikiem, odkrywcą. A podróżować mogę wszędzie tam gdzie zabierze mnie ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... wyobraźnia i wiedza. Czemu więc nie podróżować z łyżką w ręku, zamykając oczy i wdychając zapachy, jakie pojawiają się wokół mnie. Tak wiele miejsc jest poza moim zasięgiem, tak wiele osób jest poza moim zasięgiem. W czasie przecież podróżować się nie da. A może jednak?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak pojawiłam się przy ambasadorskim stole, gdzie jeden z ojców nowoczesnego na swe czasy spojrzenia na gotowanie, pozwolił mi poznać moją własną wersję jego dania. Hmmm, czy to na pewno Marie-Antoine Carême jest autorem boeuf a la Stroganoff, czy powstał dla Aleksandra czy dla Pawła Stroganoffa zastanawiałam się, gdy nóż ciął mięso. Krojąc pieczarki rozmyślałam o tym jak dania potrafią podróżować w przestrzeni i czasie. Czy ktoś teraz wyobraża sobie by choć raz na polskim stole nie pojawił się tak popularny, a czasem znienawidzony "strogonoff", który przecież bardziej z francuskiej czy rosyjskiej kuchni się wywodzi?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgloFFnpCtzlBX7_pkBUgiN5DATrLWl1GFfJkphA0nVXVoKv8qSz1n0AiAdgffgs2PtQ-35WJ9bfz1LTunKmXLHXh0fGAeYpyVc-nTyq5lGHgnV6x0ST_GiKvWGKfjepX-lSBd9naw40kiY/s1600/boeuf_stroganoff.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgloFFnpCtzlBX7_pkBUgiN5DATrLWl1GFfJkphA0nVXVoKv8qSz1n0AiAdgffgs2PtQ-35WJ9bfz1LTunKmXLHXh0fGAeYpyVc-nTyq5lGHgnV6x0ST_GiKvWGKfjepX-lSBd9naw40kiY/s1600/boeuf_stroganoff.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5594405770353022242" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tutaj pojawiła się najważniejsza myśl. Uczenie się od innych, dostosowywanie do własnych warunków, doskonalenie tego co tu i teraz, tym co tam i kiedyś, korzystanie z doświadczeń innych, o to właśnie chodzi, w ten sposób wszystko idzie do przodu, również gotowanie. Kiedyś stroganoff był dla mnie wołowiną w sosie pieczarkowo-pomidorowym, potem zamieniał się aż stał się moim stroganoffem, który nie mógłby istnieć bez kaszy gryczanej.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Z kaszą gryczaną jednak pewnie większość z Was ma ten sam problem co ja. Nikt nie cierpi rozgotowanej papki, która może i wywołuje sentyment z dzieciństwa, ale gdy pojawia się na talerzu, cieszymy się, że jest tylko dodatkiem, który najczęściej zakrywamy całkowicie sosem czy innymi komponentami dania, albo wybieramy ryż czy ziemniaki zamiast niej. Musiałam jednak odnaleźć idealny sposób na nią, gdyż nic tak nie pozwala rozwinąć smaków stroganoffa jak właśnie nasza polska, prosta kasza.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Od zawsze wiedziałam, że trzeba dać jej czas na dojście do siebie, wtedy z początkowo posklejanych nasionek staje się sypka i pełna wyrazistego smaku. Ale jaki czas dla gotowania, jaki na jej wykończenie, w piekarniku czy szukać pierzyny, a jeśli w piekarniku to w jakiej temperaturze. Wypróbowałam różne kombinacje, ale doskonałość odnalazłam w <a href="http://table-table.blogspot.com/2010/11/sos-grzybowy-kopytka-kluski-lane-i.html">przepisie Poli</a>. Nie jest to błyskawiczna kasza, ale nie o szybkość, a o perfekcję chodziło. W tym przypadku właśnie to odnalazłam. Każde ziarenko cieszy swoim smakiem i tak urokliwie rozsypuje się po talerzu, dając się ujarzmić dopiero kolejnemu ideałowi, jakim okazał się dla mnie ten stroganoff.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Mięso w wyrazistym i mocnym sosie, pełnym śmietany i pieczarek, z akcentem pomidorowej słodyczy i ostrości z papryki jest po prostu stworzone by na talerzu połączyć się nierozerwalnie z kaszą gryczaną, kleksem świeżej śmietany, a obsypanie pietruszkową natką dodaje mu szyku. Czy Carême byłby zadowolony z moich eksperymentów, czy pochwaliłby mnie za naukę jaką z jego dania wyniosłam? Nie wiem, ale wiem, że ja jestem nim urzeczona. Spróbujcie, smacznego :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >A teraz patrzę na plan na najbliższe dni i widzę, że wkrótce poznam kolejną wersję tego dania, tym razem na kursie u Kurta Schellera. Czego tam jeszcze się nauczę i co poznałam do tej pory ... ach, sama nie wiem, czy umiem to opisać. Ale spróbuję, już niedługo :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Boeuf a la Stroganoff</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >*</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1,2 kg wołowiny (polędwica, tzw. ogon i warkocz)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2-3 łyżki oliwy/oleju</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">300 g cebuli, drobno posiekanej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">600 g pieczarek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">50 g suszonych borowików</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">180-200 ml. bulionu z kurczaka (lepszy byłby wołowy)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka koncentratu pomidorowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka słodkiej papryki mielonej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 - 1 łyżeczki ostrej papryki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">300 ml śmietany 30%</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól, pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Najpierw w gorącym bulionie namoczyłam suszone grzyby przez ok. 30 minut. Potem grzyby wyjęłam, delikatnie przecedziłam bulion, by pozbyć się zanieczyszczeń z grzybów, a same borowiki drobno pokroiłam. Bulion połączyłam z grzybami i pomidorowym koncentratem. W dużym garnku zeszkliłam cebulę na oliwie z masłem, dusiłam do czasu aż nabrała lekko brązowego koloru, ale zachowała chrupkość. By to uzyskać, należy mieć mały ogień i gdy cebula przywiera minimalnie podlewać ją wodą, tak by była miękka, a nie chrupka.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Mięso pokroiłam w paski (ok. 3-4 cm długości, 1/2 cm grubości i szerokości). Na rozgrzanym oleju podsmażyłam mięso partiami. Każdą partię dodawałam do zbrązowiałej cebuli. Gdy cebula i mięso były już w garnku, lekko je podgrzałam, mieszając i wlałam aromatyzowany bulion. Gotowałam przez ok. 15 minut na dużym ogniu, by odparować trochę płynu, potem wsypałam papryki, zamieszałam, pogotowałam na średnim ogniu przez ok. 5 minut i następnie zdjęłam z ognia, przykryłam i zostawiłam na ok. 30 minut, by doszło we własnym cieple, a smaki by się połączyły. Przed podaniem wlałam śmietanę i zagotowałam. Na średnio-dużym ogniu gotowałam ok. 10-15 minut. Podałam z kaszą gryczaną ugotowaną na sypko, kleksem śmietany i posypane natką pietruszki. Doskonale sprawdziłyby się jeszcze tutaj korniszony, podane osobno, ale tych niestety zabrakło w spiżarce, a nie trafiłam jeszcze na sklepowe takie, które by mi posmakowały.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >* Stroganoff powinno pisać się przez "a" a nie jak to popularnie jest używane, przez "o", gdyż z całą pewnością pochodzi od kogoś z rodziny Stroganowów.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Kasza gryczana (lub jęczmienna) na sypko</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 szklanka kaszy (gryczanej lub jęczmiennej)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki smalcu lub masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 szklanka wrzącej wody</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Sól</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Piekarnik nagrzewamy do 180C (termoobieg 160, piekarnik gazowy 4). Tłuszcz stapiamy w rondlu i dodajemy kaszę. Smażymy przez 3 minuty ciągle mieszając, aż każde ziarenko kaszy pokryje się tłuszczem i będzie lekko szkliste. Dodajemy wodę i gotujemy do momentu, aż kasza ją wchłonie (nie trwa to długo, ledwie kilkanaście minut). Solimy, przykrywamy rondel, wstawiamy do piekarnika i pieczemy przez około 45 minut.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2010/11/sos-grzybowy-kopytka-kluski-lane-i.html">Stolik Poleczki</a></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-29683114040466811772011-04-05T14:00:00.000+02:002011-04-05T14:07:05.465+02:00Zapraszam na śniadanie ...<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... długie śniadanie, bo kończące się kolacją :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUArDBpu536iyfcdJH4-VAQnmVpmEKoAoNdw23sYVimlzMeTBh2ejJjN4CtWJI5qiY8F4tbuW-iUygvayqVWCQc4-94lfP5cKAk2hMcp5YhlF228NrxyxKo1gkHb1JtIgmDyGxxb1LB2xq/s1600/zlot_drugi_dzien_0.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUArDBpu536iyfcdJH4-VAQnmVpmEKoAoNdw23sYVimlzMeTBh2ejJjN4CtWJI5qiY8F4tbuW-iUygvayqVWCQc4-94lfP5cKAk2hMcp5YhlF228NrxyxKo1gkHb1JtIgmDyGxxb1LB2xq/s1600/zlot_drugi_dzien_0.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5592019238447956162" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">To był dzień, który zapamiętam na długo, gdyż był zwieńczeniem wspaniałego weekendu. Czasu, który zaczął się od kawy w kawiarni i pięknego podarku od </span><a style="font-family: verdana;" href="http://jakbulkazmaslem.blogspot.com/">Karoliny</a><span style="font-family:verdana;"> ... dzbanuszka wypełnionego po brzegi lśniącymi orzechami w łupinach. Makadamia, pekany i migdały cieszyły nasze oczy, a my wraz z Polą siedzieliśmy wokół stołu i w towarzystwie lasagne i domowego malibu rozmawiałyśmy o dawnych rzemiosłach, o gotowaniu, ulubionych potrawach i czas przeleciał nam nim się zorientowałyśmy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybF98FaUfKpyl02Yop6DsA3P7bsPAHvtjm1YK5JmM5cv1kLKVRVbJZWWxlWwpi5ZOuy_9N1WbNE9W9Z6fAQGPHtp5z4e7D9BAqu-L4mb9P3Ykz4NO9-JAg69yo5ItLvA8cGIzeLeOdcut/s1600/zlot_drugi_dzien_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybF98FaUfKpyl02Yop6DsA3P7bsPAHvtjm1YK5JmM5cv1kLKVRVbJZWWxlWwpi5ZOuy_9N1WbNE9W9Z6fAQGPHtp5z4e7D9BAqu-L4mb9P3Ykz4NO9-JAg69yo5ItLvA8cGIzeLeOdcut/s1600/zlot_drugi_dzien_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875385267953122" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Potem znów wyprawa na Dworzec i zastanawianie się, czy na pewno poznamy w tym tłumie </span><a style="font-family: verdana;" href="http://przy-stole.blogspot.com/">Monikę</a><span style="font-family:verdana;">. "Telefon nie działa, jak my się tu znajdziemy?" zastanawialiśmy się z Polą i moim Mężem. Wystarczyło jednak tylko jedno spojrzenie, bym nie miała żadnych, nawet najmniejszych wątpliwości. Malutka Kobietka z koszykiem pełnym smakołyków, a na wierzchu pyszniły się przewiązane czerwoną kokardką precle. Brakowało tylko czerwonego kapturka, bym poczuła się zupełnie jak w bajce. Dopełnieniem tej cudownej atmosfery było zajadanie jej drożdżówek wypełnionych wybornym dżemem z suszonych gruszek. Jeszcze teraz ślinka mi cieknie na myśl o nich.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii34ywXc0n6Qr6pLkppKN9i3PA9HrkS349kUm7Fz4Zdef3iDBGKFJwQ-MDNO4wViA_oSmTIWCvWwwQjQd_laIgKQNlbWLE5aT06GL1t_g5UJxCZFgACFbq7x0Tbaty79GSTDPVIkD9Jivz/s1600/zlot_drugi_dzien_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEii34ywXc0n6Qr6pLkppKN9i3PA9HrkS349kUm7Fz4Zdef3iDBGKFJwQ-MDNO4wViA_oSmTIWCvWwwQjQd_laIgKQNlbWLE5aT06GL1t_g5UJxCZFgACFbq7x0Tbaty79GSTDPVIkD9Jivz/s1600/zlot_drugi_dzien_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875324922535570" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/03/klubik-pierogowy-otwarty.html">Co działo się później, już wiecie</a><span style="font-family:verdana;">. Pierogowe szaleństwo ogarnęło nas wszystkich, a moja Kuchnia Szczęścia wypełniła się pięknymi falbaniastymi smakołykami. Noc jaka nastąpiła po tych zabawach, nie mniej była szalona, więc niedzielne śniadanie musiało być sycące. I tutaj do boju przystąpiła Poleczka, której sos z awokado uwiódł nasze podniebienia. Pięknie zielony, maślany od awokado, o delikatnym smaku tuńczyka i wyrazistych ziół, to było to czego potrzebowaliśmy. W towarzystwie </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/10/wyczekiwanie-i-przyprawa.html">mojego schabu</a><span style="font-family:verdana;"> i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://gospodarneszczescie.blogspot.com/2011/03/i-jeszcze-dla-tych-co-sie-wahaja.html">Szkutniowego chleba</a><span style="font-family:verdana;"> ... ach, to była ambrozja, a do tego źródło naszych sił na cały, po brzegi wypełniony dzień.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9NJNCuvtcNhyphenhyphenbxdVWf6JIVmognDsS-wzluWNw6OVMpxd24wNCXT_81CzSBdulOflTlBGwkHtxrQBBgdIHqP8s7mUeS6subkp-xhfSy90qQvEnAIVhyphenhyphen6ElV3xkkuYWTvDUFQiIhN11w3fk/s1600/zlot_drugi_dzien_3.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9NJNCuvtcNhyphenhyphenbxdVWf6JIVmognDsS-wzluWNw6OVMpxd24wNCXT_81CzSBdulOflTlBGwkHtxrQBBgdIHqP8s7mUeS6subkp-xhfSy90qQvEnAIVhyphenhyphen6ElV3xkkuYWTvDUFQiIhN11w3fk/s1600/zlot_drugi_dzien_3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875318903990370" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A cóż takiego porabialiśmy? Oczywiście z aparatami w łapkach łapałyśmy kadry. Na pierwszy ogień poszły śniadaniowe resztki. Czy ktoś mi powie, czemu one są takie fotogeniczne? Gdy patrzę na te okruszki ze skórki ze schabu, już lecę do lodówki by wyjąć kolejny kawałek mięsa na tę rewelacyjną wędlinę. I znów bym chciała usiąść wokół stołu, rozmawiać, wspólnie gotować i kadry łapać.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidU3TARINt-qPD8NA6TND4Kh6s0dj2FmxTyJqrOFQTnukG_alEOdMkpJinfTetpX_6o305hcRCjko3RC_GFmZdvbvCTtdg3mgzJ-YIa8QxSu_Z74eh1-x1Vhz3IVMP2bGTwWMRX2Lz0tFM/s1600/zlot_drugi_dzien_4.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidU3TARINt-qPD8NA6TND4Kh6s0dj2FmxTyJqrOFQTnukG_alEOdMkpJinfTetpX_6o305hcRCjko3RC_GFmZdvbvCTtdg3mgzJ-YIa8QxSu_Z74eh1-x1Vhz3IVMP2bGTwWMRX2Lz0tFM/s1600/zlot_drugi_dzien_4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875320032508274" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Nie mogło się również obyć bez zdjęć robionych sobie nawzajem, zdjęć znad ramienia, zdjęć naprzeciwko siebie i oczywiście nieskończonej wręcz ilości ujęć kici, która patrzyła się na nas z pobłażliwą wyrozumiałością, czekając tylko na chwilę spokoju, gdy nasze rozbawione towarzystwo wybierze się na zakupy. Tym razem obiad zjedliśmy na mieście, by mieć czas na to co takie kulinarnie zwariowane Babeczki lubią najbardziej, czyli nic innego jak zakupy w sklepach z kulinarnymi utensyliami i ... z butami :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Rozbawieni i odrobinę zmęczeni pojawiliśmy się w domu dopiero wczesnym wieczorem. Czas więc przyszedł na kolację, tym bardziej wyczekiwaną, iż Monia obiecała nam w ten ostatni wspólny wieczór przygotować smakowitą przekąskę.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQbk5VI-zIFQXZMe2hu1iA67t5ybxAaaEt5bZkJfOUWvOXE5L2SNZk0L5iGX0rm46fkIvXnN9DFxmCOA5f-5YgqWajK6J3lu6p9ykyWZKPg3IwuyeVnBCtk_L-otSnekZWN5Q9BabfPxFM/s1600/zlot_drugi_dzien_5.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 533px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQbk5VI-zIFQXZMe2hu1iA67t5ybxAaaEt5bZkJfOUWvOXE5L2SNZk0L5iGX0rm46fkIvXnN9DFxmCOA5f-5YgqWajK6J3lu6p9ykyWZKPg3IwuyeVnBCtk_L-otSnekZWN5Q9BabfPxFM/s1600/zlot_drugi_dzien_5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875313635201794" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I znów w moim Szczęściu miseczki i wałki poszły w ruch. Moni ręce, mój aparat w łapkach, trochę mąki, trochę wody, kilka jabłek, kapka dżemu i patelnia z oliwą wystarczyły bz na koniec dnia cieszyć się obłędnymi samosami, jakie znalazłyśmy u </span><a style="font-family: verdana;" href="http://makagigi.blogspot.com/2009/05/z-roza.html">Basieńki</a><span style="font-family:verdana;">. Nie obyło się oczywiście bez kardamonu. Bo czy ktoś wyobraża sobie, że ja nie wyjmę z szuflady słoiczka z tą aromatyczną przyprawą? Monia przyklasnęła mojemu pomysłowi i jabłka oraz jogurt podany jako dodatek połączyły się z jasnobeżowym proszkiem ku naszej uciesze.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Wydawałoby się, że to już koniec, prawda? Przecież niemożliwe, aby po tak pełnym wrażeń weekendzie mieć siły jeszcze na cokolwiek, gdy na zegarze wybija dziewiąta. Nic bardziej mylnego. Niepowodzenia poprzedniego wieczora z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/2011/03/dla-miosnikow-karmelu.html">solonym kremem karmelowym</a><span style="font-family:verdana;"> mocno nas nurtowały. Nie mogłyśmy mu przepuścić ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLmJeC4Ubc8JvnakTaVdhx4e-Duo604PrZvVZccMGU_NTPtIT2dOy4o_sVPqwcGLEZQkSohCAhnF7L1hoO3yyufkkgtPR3v6s59q5225H71Z3bYiCuQOBxNqXZCjHhG3AynqInAQi7sWdP/s1600/zlot_drugi_dzien_6.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 331px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLmJeC4Ubc8JvnakTaVdhx4e-Duo604PrZvVZccMGU_NTPtIT2dOy4o_sVPqwcGLEZQkSohCAhnF7L1hoO3yyufkkgtPR3v6s59q5225H71Z3bYiCuQOBxNqXZCjHhG3AynqInAQi7sWdP/s1600/zlot_drugi_dzien_6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589875314726297346" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... i nie przepuściłyśmy. Modlitwy Poli nad patelnią, jej rozmowy z bulgoczącą masą najwyraźniej pomogły, gdyż choć zamiast ciemnego kremu, uzyskałyśmy jasny sos, nasza karmelowa masa nie rozdzielała się już z masłem, a my jak zahipnotyzowane wracałyśmy do kuchni i po łyżeczce wyjadałyśmy ten kokieteryjny deser, nie zapominając o wylizaniu patelni i łyżki, dmuchając i chuchając, by jak najszybciej ostygła i nie poparzyła języków i palców takim łasuchom jak my. </span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Tak obłędne połączenie smaków jak karmel i sól, na zawsze uwodzi kubki smakowe, więc uprzedzam wszystkich, którzy jeszcze go nie jedli - to uzależnia, do końca życia nie zapomnicie tego smaku i powracać do niego będziecie w nieskończoność ...</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">... nawet kardamonu już tam nie potrzeba :-D</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak zakończyło się nasze kulinarne balowanie. Poznanie, gotowanie, rozmowy i delektowanie się dziełami naszych rąk sprawiło, że w czasie pożegnania nie o rozstaniu mówiłyśmy, a o kolejnych okazjach do spotkania, by ten cudowny czas wpisał się na stałe w nasze kulinarne kalendarze. Zgadnijcie o nastawieniu jakich nektarów już rozmawiamy? No ba! Wiadomo, że nalewki i likiery. Coś czuję, że następne spotkanie będzie pełnym od śmiechu nalewkowym warsztatem :-)</span></span><br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(153, 0, 0);"><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">Wspaniale bawiłam się z Wami<br />Warszawskie i Krakowskie Babeczki,<br />Rodzynku i mój Ukochany Mężu,<br />a teraz czekam już na kolejne<br />tak radosne wydarzenia!<br />Buziaki :-)*</span></span><br /></div><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Pasta z awokado i tuńczyka</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 puszka tuńczyka w oliwie</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 opakowania gęstego greckiego jogurtu (użyłam jogurtu firmy Total)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 duże bardzo dojrzałe awokado</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 duży pęczek bazylii (listki + łodyżki)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 duży pęczek zielonej pietruszki (listki + łodyżki)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 duży pęczek koperku (listki + łodyżki)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 łyżki solonych kaparów lub ćwierć łyżeczki soli morskiej (lub odrobinę więcej zwykłej soli)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sok z połowy dużej cytryny</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 duże ząbki czosnku</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">świeżo mielony pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> W blenderze (żyrafie) miksujemy na gładką masę tuńczyka wraz z oliwą i pozostałymi składnikami. Doprawiamy do smaku - sos musi być lekko kwaśny i odpowiednio słony. </span><a style="font-family: verdana;" href="http://anoushkaencuisine-pl.blogspot.com/2008/06/zucchine-tonate.html">Anoushka</a><span style="font-family:verdana;"> pisała, że sos świetnie się również sprawdza jako dip, w którym możemy maczać surowe kawałki warzyw, a jeśli zmniejszymy ilość jogurtu powstanie smaczne smarowidło do kanapek. </span><a style="font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2011/03/zielony-sos-z-tunczyka-i-awokado.html">Pola</a><span style="font-family:verdana;"> najbardziej lubi ten sos w towarzystwie jajek ugotowanych na półtwardo (gotuję jajka 5 minut od włożenia do gotującej się wody), a mi wspaniale smakowało na kanapkach z plasterkami schabu pieczonego w marynacie.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2011/03/zielony-sos-z-tunczyka-i-awokado.html">Stolik u Poleczki</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Schab pieczony w marynacie</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Przepis </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/10/wyczekiwanie-i-przyprawa.html">tutaj</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Krem karmelowy z solą</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 szklanka (240 g) śmietanki kremówki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">7 łyżek (110 g) masła (w tym 1 łyżka masła solonego)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 łyżeczki kwiatu soli morskiej (fleur de sel) lub 1/4 łyżeczki drobnej soli morskiej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3/4 szklanki (165 g) drobnego cukru</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/8 szklanki (40 g) syropu cukrowego (corn syrup) lub golden syrup*</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/8 (30 ml) szklanki wody</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> W rondelku zagotować śmietankę, sól i masło. Odstawić. Do płaskiego naczynia (użyłam dużej patelni) wsypać cukier, dodać wodę i syrop cukrowy. Podgrzewać do roztopienia się cukru i uzyskania bursztynowego karmelu (121 stopni Celsjusza - ale moim zdaniem to musi być wyższa temperatura - chodzi przede wszystkim by wyszedł nam ciemny karmel). Rozpuszczającego się cukru nie należy mieszać, można ewentualnie poruszać patelnią. Do masy karmelowej dodać zagotowaną śmietankę z dodatkami. Ponownie gotować na średnim ogniu, bez mieszania, do uzyskania zgęstnienia masy (około 5 -7 minut). Zamieszać. Przelać do słoika i pozostawić do wystudzenia.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Moja uwaga: u nas wyszedł raczej sos, a nie krem przy tej metodzie pomimo trzech prób. Nie zamierzam jednak poprzestać na próbach, a póki co polecam też <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/12/makaronikowa-pasja.html">ten krem karmelowy</a>, który robiłam kiedyś z Fellunią, a jest z przepisu Pierra Herme.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >*syrop można kupić między innymi w sklepach Kuchnie Świata, Marks & Spencer.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/2011/03/dla-miosnikow-karmelu.html">Pistacjowe smakołyki u Lo</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Samosy na słodko</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki na ciasto:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 szklanka maki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki oleju</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 szklanki + 1 łyżka cieplej wody</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">szczypta soli</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Nadzienie:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4 jabłka, kwaśne lepsze</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">skorka otarta z cytryny</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sok z połowy cytryny</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki cukru (my dałyśmy mniej, ok. 1 łyżkę)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4 łyżeczki konfitury z płatków róży (my dałyśmy dżem z czarnej porzeczki)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Jabłka obieram, gniazda nasienne odrzucam, dzielę na ćwiartki. Każdą ćwiartkę kroje wzdłuż na pół i średnio-drobno siekam. Pokrojone jabłka wrzucam do garnka, dodaje skórkę z cytryny, sok z cytryny, cukier - dusze kilka minut (na półmiękko).</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Mąkę mieszam z solą, dodaję olej i ciepłą wodę, po czym ciasto dobrze wyrabiam. Dziele na 4 części, każdą z nich wałkuje tak, by powstał okrągły placek grubości ciasta na strudel. Każdy krążek przekrawam na pół i składam w sprytna kieszonkę (jak wyżej na zdjęciach). Kieszonkę napełniam jabłecznym nadzieniem, miedzy jabłka pakuje pół łyżeczki dżemu, zlepiam, zaciskam rąbek w falbankę i smażę na złoto w gorącym, głębokim tłuszczu (my nie smażyłyśmy w głębokim tłuszczu, tylko na patelni było ok. 1/2 cm wysokości). Na koniec odsączam z nadmiaru tłuszczu na papierowym ręczniku. Zjedliśmy je z gęstym jogurtem doprawionym kardamonem.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" href="http://makagigi.blogspot.com/2009/05/z-roza.html"><span style="font-style: italic;">Kardamonowa Basieńka</span></a></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-23270552669035403872011-03-31T12:00:00.001+02:002011-03-31T12:00:07.456+02:00Klubik Pierogowy otwarty.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">I znów spotkało się kulinarne towarzystwo na smakowitej zabawie. Tym razem w moim Szczęściu pojawiły się znów warszawskie Babeczki: <a href="http://table-table.blogspot.com/">Poleczka</a>, <a href="http://eksperymentalnie.blogspot.com/">Agatka</a>, <a href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/">Kasia</a>, <a href="http://pistachio-lo.blogspot.com/">Lo</a>, <a href="http://kornikwkuchni.blogspot.com/">Kornik</a> i jeden Rodzynek, <a href="http://aromatyczny.blogspot.com/">Mich</a>. Zaopatrzeni w wałki, na stołach stały już przygotowane miseczki i miarki, waga i mąki, by Klubik Pierogowy oficjalnie rozpocząć. Mój Ukochany w rolę fotografa wszedł, upamiętniając nasze szczęśliwe spotkanie.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Zaczęło się oczywiście już dzień wcześniej, gdy spotkałam się na Dworcu Centralnym z <a href="http://przy-stole.blogspot.com/">Moniką</a> i <a href="http://jakbulkazmaslem.blogspot.com/">Karoliną</a>, które przybyły, by nasze warszawskie zabawy wzmocnić swoją krakowską niezłomnością w poszukiwaniu doskonałego jedzenia. Już w piątkowy wieczór siedziałyśmy nad karteczkami z przepisami podjadając krakowskie precle, popijając domowym Malibu i wybierając smaki oraz rodzaje pierogów, jakie następnego dnia chciałyśmy nie tylko lepić, ale i degustować.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzgcKUJnc8rWpA31Iq_CV-UvctmmWHz2wftWpdGLFCGQ__SEIGzGw5yKEESZa06Q9KUIvUSNsJHszRij2NklDC6tQFphabsZNBnZpMl8JjisApyH9ktzhDvJEGRq4ler-g2Vdflz7Byclu/s1600/zlot_pierogowy_klubik_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 616px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzgcKUJnc8rWpA31Iq_CV-UvctmmWHz2wftWpdGLFCGQ__SEIGzGw5yKEESZa06Q9KUIvUSNsJHszRij2NklDC6tQFphabsZNBnZpMl8JjisApyH9ktzhDvJEGRq4ler-g2Vdflz7Byclu/s1600/zlot_pierogowy_klubik_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874352176123890" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">W sobotnie południe, gdy słońce pięknie świeciło energia do kulinarnych zabaw osiągnęła szczyt. Rozmowy i śmiechy rozbrzmiewały i w kuchni i w salonie, gdzie farsze powstawały. Wzmacniając się cudowną atmosferą, wybornym <a href="http://gospodarneszczescie.blogspot.com/2011/03/i-jeszcze-dla-tych-co-sie-wahaja.html">chlebem Szkutnika</a> i naleweczkami własnej roboty powoli zapełniałyśmy miseczki i rondelki najróżniejszymi smakołykami. Nawet maszynka do mielenia mięsa nie przeszkodziła Agatce wzmacniać się jeszcze dodatkowo krótką drzemką, która dodała jej sił do późniejszych szaleństw z wałkiem, pod okiem naszej falbankowej nauczycielki, Kasi.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Wałkowanie nie ominęło nikogo, nawet nasz Rodzynek, Mich za wałek się złapał, by ciasto na krucho-drożdżowe pierożki wygładzić, a Polcia tytuł "Pierwszej Zmywarki" odebrała nieobecnej jeszcze Oczko, ratując nas przed zalewem brudnych miseczek, łyżek i garnków, za co ode mnie ciepłego buziaka dostała.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi8Ul-mUjWJt06VhogfGEKmCL3DBpq9teyPjGdYrcl-j5NTYfzmt1crykUwNhJboMpwj08hdDirm3XTqLR2-QPg461fA5sVxFLH1vyZna5hcIJg7jRWCqWJQpEfGdYdy7thvf0TtEj8Cgm/s1600/zlot_pierogowy_klubik_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 484px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi8Ul-mUjWJt06VhogfGEKmCL3DBpq9teyPjGdYrcl-j5NTYfzmt1crykUwNhJboMpwj08hdDirm3XTqLR2-QPg461fA5sVxFLH1vyZna5hcIJg7jRWCqWJQpEfGdYdy7thvf0TtEj8Cgm/s1600/zlot_pierogowy_klubik_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874271369456770" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">I tak farsze w miseczkach czekały już na stole, ciasta rozwałkowane, za lepienie można się było zabrać. W tym momencie prym wiodła nasza Gospodarna Kasia, której piękne falbanki już przy jej sambuskach wszystkich zachwycały, a ciekawość nasza nie pozwoliła nam tej pięknej sztuki nie zgłębiać. Niezależnie od ciasta, czy to z jogurtem, czy kruche czy wreszcie krucho-drożdżowe, żadne z nich nie umknęło przed naszymi palcami. Miejscami się zamienialiśmy, by każdy naukę mógł pobrać u naszej Pierogowej Mistrzyni i urocze wykończenie wybornych pierożków uczynić.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Z tej radosnej i pouczającej zabawy powstała ogromna ilość wybornych pierożków. Gotowane i pieczone, wegetariańskie i mięsne, z dużą lub małą ilością przypraw, każde z nich zachwycało swoim smakiem.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxH3QRqs-d5pR8In7Pk9P-1moumSlL41KekBKEY4kBBRp0K9JQE4HLwNaKP6igg-aVZhUghBfegGesMl-D9tE3HLCH5_hfAxLegnIHhhyBKsQ42e3oCl6GkDlO37ulywzmDbuYCkCLFjN7/s1600/zlot_pierogowy_klubik_3.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxH3QRqs-d5pR8In7Pk9P-1moumSlL41KekBKEY4kBBRp0K9JQE4HLwNaKP6igg-aVZhUghBfegGesMl-D9tE3HLCH5_hfAxLegnIHhhyBKsQ42e3oCl6GkDlO37ulywzmDbuYCkCLFjN7/s1600/zlot_pierogowy_klubik_3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874265232468530" border="0" /></a></span><span style="font-style: italic;font-size:78%;" ><span style="font-family: verdana;">* na obu kolażach ze zdjęć trzech rodzajów pierogów pierwsze to krucho-drożdżowe, drugie jogurtowe, a trzecie to sambuski.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">I tak na stole pojawiły się kasine sambuski*, które piekłyśmy by zgłębić <a href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/2011/02/sambusek-bliskowschodnie-pierogi-i.html">tajemnicę ich pękania</a>. Ich obłędny smak, maślane ciasto kryjące w sobie serowo-ziołowe nadzienie sprawił, że wszelkie rozważania odeszły na bok. Gdy zasiedliśmy przy stole rozmowy ucichły, śmiechów nie było słychać, za to skupienie na twarzach, miny pełne zadowolenia zaczęły się pojawiać, gdy dzieła naszych rąk zajadaliśmy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Gotowane pierożki z ciasta jogurtowego, były moim absolutnym zwycięzcą. Delikatne ciasto stało się doskonałym tłem dla pełnego smaku jagnięcego farszu, w którym zioła i skórka pomarańczowa współgrały z przyprawami i bakaliami, czyniąc je bardzo odświętnymi. Z płatkami masła rozłożonymi na gorących pierogach i płatkami soli Maldon, upstrzone tu i tam listkami natki nie tylko prezentowały się obłędnie, ale i smakowały tak, że cisza przy stole znów zapadła, a po wyrazach naszych twarzy można było dojrzeć prawdę w rozważaniach Brillat-Savarin na temat smakoszy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgePJLjjgPwHuM3dljpx-yytXXgVRqUeJxSkj5x5XAQhnvyt16-OFxs42W5bFlm7wqzbGsCOm_QYTjzzxuvyyA-EN2PpcRYiPPVElRknNlis7miZNP5rw85Gu2OYWjadTrL7BzuHuYR2zeZ/s1600/zlot_pierogowy_klubik_4.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgePJLjjgPwHuM3dljpx-yytXXgVRqUeJxSkj5x5XAQhnvyt16-OFxs42W5bFlm7wqzbGsCOm_QYTjzzxuvyyA-EN2PpcRYiPPVElRknNlis7miZNP5rw85Gu2OYWjadTrL7BzuHuYR2zeZ/s1600/zlot_pierogowy_klubik_4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874261286715266" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Jeśli uzbeckie pierogi z jagnięciną były moich hitem, największym powodzeniem w naszym smakoszowskim gronie cieszyły się krucho-drożdżowe pierożki pieczone z farszem gryczano-serowym. Muszę przyznać, że i mnie ten miętowy akcent uwodził, a kasza gryczana z serem przyjemnie pieściła podniebienie.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Tamtego dnia jeszcze jedne pierogi miały powstać. Empanady z wołowiną i serem nęciły mnie ogromnie. Przepis z książki Roux znalazłam u <a href="http://wkuchni.usagi.pl/169/Pierogarnia_-_wyzwanie_grudniowe.html">Usagi w ostatnim jej pierogowym wyzwaniu</a>. Pomyślałam, że to idealna okazja, by je poczynić. Niestety farsz okazał sie kapryśny i powiedziałabym, że nawet odrobinę leniwy. Otóż pomimo trzymania się grzecznie przepisu, w miseczce miałyśmy raczej sos do makaronu czy ryżu, niż farsz do kruchych pierogów. Nic to, powiedzieliśmy sobie, w końcu i tak nie mieliśmy już miejsca w żołądkach na kolejną porcję, a o obżarstwo nie chcieliśmy być posądzeni. Uduszone nadzienie powędrowało więc do lodówki i ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJyLBNNV-a4WSPeXpQp2C9MMjUiYAlcjIOQ-xKWtjdnUXDjbVZtYZrxZvQJSiod1F7gznnqP9uN2XRfkDJNvD3wT-sFA8akrh18EwcoRTJUDga9YN8m8aFfSyjPojcMNrTNUqaVUzDB1g/s1600/zlot_pierogowy_klubik_5.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgJyLBNNV-a4WSPeXpQp2C9MMjUiYAlcjIOQ-xKWtjdnUXDjbVZtYZrxZvQJSiod1F7gznnqP9uN2XRfkDJNvD3wT-sFA8akrh18EwcoRTJUDga9YN8m8aFfSyjPojcMNrTNUqaVUzDB1g/s1600/zlot_pierogowy_klubik_5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874257005752594" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">... dwa dni później do makaronu chciałam go użyć, a tutaj czekała niespodzianka. Farsz pięknie się zestalił, a smakował tak wybornie, że nie mogłam się mu oprzeć. Urządziłam więc sobie powtórkę z falbankowej lekcji i po godzinie trzy talerze rewelacyjnych empanad powstały, które nie tylko obiad nam uprzyjemniały, ale i w pudełeczku na drugie śniadanie się pojawiały, by dzień w pracy umilać pracusiom.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_YbS-7ZqWWuZMZlIVwO7qCZcHJHaamNF5sZLN8WUgNRVaPr39kQ4tU9ugOmi_JjY-RNWWAAdSUqYH-MY3pgdNVB8mwuaeXizgAC0FbBzuD_V38PE-4tPSOVdpiyqQfH0XV6EbwB5fc0D-/s1600/zlot_pierogowy_klubik_6.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 241px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_YbS-7ZqWWuZMZlIVwO7qCZcHJHaamNF5sZLN8WUgNRVaPr39kQ4tU9ugOmi_JjY-RNWWAAdSUqYH-MY3pgdNVB8mwuaeXizgAC0FbBzuD_V38PE-4tPSOVdpiyqQfH0XV6EbwB5fc0D-/s1600/zlot_pierogowy_klubik_6.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589874254596201538" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Naleweczki i kieliszki wypełnione winem dodawały nam animuszu, a nasze towarzystwo powiększyło się jeszcze w czasie obiadu, gdy <a href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczko</a>, <a href="http://2smaki.pl/">Ola</a> i Ania (Jswm) przybyły, zapewne przyciągnięte cudownym aromatem naszych smakowitych starań. Później jeszcze <a href="http://www.glutenfreemuffin.com/">Fellunia</a> w naszym towarzystwie się pojawiła i tak przy stole byliśmy w komplecie, ciesząc się swoim towarzystwem.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Oczywiście trzeba było jeszcze pomyśleć o jakimś słodkim smakołyku. W końcu nie tylko moja agrestówka i cytrynówka Moniki mogły zaspokoić nasze apetyty. Za krem karmelowy się wzięliśmy, który tematem najróżniejszych kontrowersji został, dzięki dociekliwościom Ani. A do tego biszkopt Poleczka kręciła, by jego kromeczki smarowane słonym karmelem zachwyciły nasze podniebienia. Humory były już tak dobre, że nawet Oczku się dostało, gdy nasze towarzystwo wieczorem chciała opuścić, by w ramiona swego Pana R się wtulić. Kajdanki nie były potrzebne, by zatrzymać tą roześmianą Babeczkę i tak późny wieczór, a nawet wczesna noc stała się świadkiem naszych pogaduszek. Rozważaniom nie tylko kulinarnym czy ogrodniczym nie byłoby końca, gdyby nie zmęczenie po dniu pełnym szczęśliwej pracy, ale na te tematy spuszczę już zasłonę milczenia :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Dzień zakończył się wspaniale, a sny miałam bardzo kolorowe i tak z prawdziwą przyjemnością obudziłam się w niedzielny poranek na wyborne śniadanie ... o tym jednak już później.</span></span><br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(153, 0, 0);"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Dzięki Babeczki i Rodzynku za wspaniałą zabawę :-)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">I Tobie, Mój Ukochany dziękuję za uwiecznianie naszych zabaw i</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> za cierpliwość dla Twojej Zwariowanej Żony :*</span></span><br /></div><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Uzbeckie pierogi</span> <br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" > </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">250 g mielonej jagnięciny</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 ząbki czosnku</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 cebula</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka prażonego kminu rzymskiego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 liście laurowe</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka ziaren sezamu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">½ łyżeczki skórki cytrynowej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka rodzynków</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka migdałów</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">świeża kolendra</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">świeża natka pietruszki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">świeża mięta</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">oliwa</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Ciasto:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 filiżanki mąki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 filiżanka jogurtu naturalnego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">sól</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Wyrabiamy ciasto, mieszając mąkę z jogurtem. Odstawiamy na pół godziny. W garnku rozgrzewamy oliwę. Wrzucamy czosnek i cebulę. Dodajemy zmielony, prażony kmin rzymski, świeże liście laurowe, sól, pieprz i ziarna sezamu. Wkładamy jagnięcinę, natkę pietruszki, świeżą kolendrę, miętę, skórkę otartą z cytryny oraz posiekane rodzynki i migdały. Smażymy, aż wszystkie składniki połączą się ze sobą. Następnie farsz studzimy i wstawiamy do lodówki. Wałkujemy ciasto, kroimy je na kilka kawałków, wycinamy fragmenty o kształcie koła. Na krążkach z ciasta kładziemy farsz. Brzegi smarujemy wodą i zlepiamy. Gotowe pierogi wrzucamy do wrzącej wody. Pierogi polewamy jogurtem i maślanym sosem, przyrządzonym z masła roztopionego na patelni, wymieszanego ze świeżą natką pietruszki, migdałami i rodzynkami.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://www.kuchnia.tv/kuchnia_przepis_0-0-6527_uzbeckie-pierogi.html">Kuchnia.tv</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Sambusek</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">(Pierogi pieczone z serem)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Ciasto:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> 250 g mąki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">4 g soli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">85 g lodowatej wody</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 łyżeczki proszku do pieczenia</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">115 g masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 łyżki (27 g) oleju</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Sól rozpuszczamy w wodzie. Mąkę mieszamy z proszkiem, dodajemy do nich masło i rozcieramy, aż całość zacznie przypominać okruchy. Wlewamy wodę i olei i zagniatamy ciasto. Ciasto jest miękkie i lepkie. Przykrywamy je folią i pozwalamy mu odpocząć czas jakiś. jeśli jest zbyt ciepło wstawiamy do lodówki.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Nadzienie serowe:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">120 g sera twarogowe przepuszczonego przez praske</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 jajko</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka mąki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">sól</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">garść posiekanych natki, szczypioru i mięty</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">sezam do posypania</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">ew, jajko do posmarowania</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Wszystkie składniki nadzienia mieszamy na gładką pastę. Ciasto rozwałkowujemy na grubość 3-4 mm i wycinamy z niego 8-10 cm kółka. Na środku każdego układamy łyżeczkę nadzienia i zlepiamy pieroga. Ponoć falbanka jest w tym wypadku nieodzowna, w książce jest nawet stosowna instrukcja ale jej oszczędzę mieszkańcom ojczyzny pierogów. Pierogi układamy na blasze, smarujemy jajkiem i posypujemy sezamem, nakłuwamy widelcem. Pieczemy w temperaturze 200 stopni przez 20-25 minut. Jemy na ciepło lub zimno. Można je też zamrozić, czego nie lubię, ale czasem jestem zmuszona.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/2011/02/sambusek-bliskowschodnie-pierogi-i.html">Gospodarna Narzeczona na Jej Kruchym Spodzie</a></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" > (a ona od M.Glezer)</span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Krucho - drożdżowe pierogi z kaszą gryczaną</span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki na ciasto:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> 200 g mąki pszennej chlebowej (lub zwykłej mąki pszennej)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">200 g mąki orkiszowej (lub zwykłej mąki pszennej)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">100 g masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 jajko</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">180 ml mleka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1,5 łyżeczki suszonych drożdży</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka cukru</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">szczypta soli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka kwaśnej śmietany</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka ziaren kminku roztartych w moździerzu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/4 łyżeczki mielonego czarnego pieprzu</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki na farsz:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> 250 g kaszy gryczanej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">350 g twarogu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 cebule</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 jajko</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 łyżki masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka posiekanej mięty (opcjonalnie)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">pieprz i sól</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Kaszę gryczaną ugotować na sypko. Przestudzić. Drożdże rozmieszać z ciepłym mlekiem, cukrem, łyżką mąki (zaczyn) i odstawić na pół godziny, aż zaczyn podwoi objętość. Obie mąki przesiać do dużej miski, dodać pieprz i kminek, wyrośnięty zaczyn, jajo, śmietanę, sól i wyrobić ciasto, aż będzie miękkie, gładkie i lśniące. Pod koniec wyrabiania ciasto powinno mieć konsystencję miękkiej plasteliny. Z ciasta uformować kulę, włożyć do lekko naoliwionej miski, przykryć folią i odstawić do wyrośnięcia, aż podwoi objętość. Po tym czasie ciasto przebić pięścią (odgazować) i włożyć na 15 minut do lodówki. Twaróg zemleć lub przecisnąć przez praskę i wymieszać z kaszą. Cebulę pokroić na drobno i zeszklić na maśle. Do farszu dodać cebulę, jajko, przyprawy i drobno posiekaną miętę (ewentualnie) i wszystko dokładnie wymieszać.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Na dużym kawałku pergaminu do pieczenia cienko rozwałkować schłodzone ciasto (maksymalnie 5mm) i za pomocą szklanki lub okrągłej foremki do wycinania ciastek wykrawać krążki. Każdy krążek rozciągnąć lekko na dłoni, napełnić farszem i zlepić, bardzo mocno dociskając brzegi. Gotowe pierożki układać partiami na blaszce do pieczenia, posmarować mlekiem roztrzepanym z jajkiem i piec do zrumienienia w temperaturze 180°C. Przed końcem pieczenia posmarować pierogi jeszcze raz - będą ładnie błyszczały. Studzić na kratce. Podawać ze śmietaną.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://wkuchni.usagi.pl/169/Pierogarnia_-_wyzwanie_grudniowe.html">Pierogarnia u Usagi</a></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >, ale na ciasto przepis jest od </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2010/05/pieczone-pierogi-krucho-drozdzowe-z.html">Poleczki</a></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >, a na farsz z książki: "Kuchnia polska: dania na każdą okazję", Reader's Digest </span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Empanadas z wołowiną i serem</span><br /><br /> <span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki na ciasto (ok. 30 pierożków): </span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">500 g mąki pszennej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">250 g masła pokrojonego w kostkę, lekko zmiękczonego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 jajka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 łyżeczki drobnego cukru</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka drobnoziarnistej soli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">80 ml zimnej wody</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki na farsz: </span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">450 g chudej wołowiny, zmielonej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">300 g cebuli, drobno posiekanej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">6 ząbków czosnku, drobno posiekanych</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">300 g pomidorów, obranych ze skórki, bez gniazd nasiennych, grubo pokrojonych</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">600 ml wywaru wołowego lub cielęcego (może być z kostki)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">300 g tartego sera cheddar lub cantal</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">150 g serka wiejskiego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżka drobnej soli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka świeżo zmielonego pieprzu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 łyżeczki zmielonej czarnuszki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 łyżeczki suszonego oregano</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 łyżeczki słodkiej papryki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">150 ml oleju arachidowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 białka, lekko ubite</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">50 g natki pietruszki usmażonej w oleju arachidowym (niekoniecznie)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Usypać wzgórek z mąki, zrobić w nim wgłębienie. Włożyć w nie masło, wsypać sol, cukier i wbić jajka i rozcierać palcami do uzyskania konsystencji zacierek. Wtedy zagnieść na gładkie ciasto stopniowo dodając wodę. Z ciasta uformować kulę, zawinąć ją w folię spożywczą i odłożyć do lodówki na około godzinę. W tym czasie na patelni rozgrzać połowę oleju, wrzucić mięso mielone i podsmażyć na średnim ogniu, aż zbrązowieje. Przełożyć do cedzaka i odsączyć z nadmiaru tłuszczu. Pozostały olej rozgrzać w płytkim rondlu, wrzucić cebulę i dusić około 5 minut, następnie dodać czosnek i pomidory. Gotować na małym ogniu przez 20 minut. Dodać mięso, czarnuszkę, oregano, paprykę, wlać wywar, doprawić solą i pieprzem. Gotować na małym ogniu przez 30 minut. Na koniec dorzucić cheddar i serek wiejski, gotować jeszcze 2-3 minuty. Przełożyć do ostygnięcia. Wyjąć ciasto z lodówki i rozwałkować na grubość 1,5 -2 mm. Szklanką lub wykrawaczką wycinać kręgi o średnicy 9 cm, na każdym ułożyć czubatą (ok. 20 g) łyżkę nadzienia i posmarować brzegi białkiem. Złożyć ciasto tak, by powstały pierożki, a następnie uformować ozdobny brzeżek. Gotowe pierożki wstawić do lodówki na co najmniej 20 minut. Piekarnik nagrzać do temperatury 180°C. Empanadas ułożyć na blasze do pieczenia i piec przez 12-15 minut na złoto. Gotowe posypać usmażoną natka pietruszki. Podawać gorące.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Moje uwagi: farszu jest na przynajmniej potrójną porcję ciasta, więc albo należy zrobić mniej farszu, albo dużo więcej ciasta. Do tego farsz jest bardzo płynny w dniu jego przygotowania, więc najlepiej zrobić go dzień wcześniej, by zestalił się w lodówce, lub znacznie zmniejszyć ilość bulionu.</span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://wkuchni.usagi.pl/202/Pierogarnia_-_wyzwanie_marcowe.html">Pierogarnia u Usagi</a></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >, a przepis jest z książki M. Roux: Ciasta pikantne i słodkie</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-63301375349337312892011-03-28T22:13:00.002+02:002011-03-28T22:16:51.257+02:00Poranny zastrzyk energii.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Zanim zatopię się w radosnych wspomnieniach ostatniego weekendu, opowiem Wam o ... <span style="font-weight: bold;">zastrzykach</span>.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Moje śniadania ... hmmm ... czy w ogóle mają jakąś szczególną formę? Z pewnością tak, ale trudno ją uchwycić. W kilka minut po przebudzeniu muszę coś zjeść. Na szybko i nie za wiele, ale mój żołądek stanowczo domaga się czegoś smakowitego. Najczęściej to kanapka. Kromka domowego chleba posmarowana dobrym masłem, a na tym plasterek domowej wędliny lub kupnego, ale dobrego sera. Czasem pojawi się plaster pomidora czy ogórka, ale częściej <span style="font-style: italic;">(bo szybciej) </span>pojawia się odrobina mojego chutney'u lub ketchupu.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1wpmqAA1vdbpw4vHoGjKd6la52Hwnh_FkVZ04wASVLHc3NMctcLYeuMzOyu6a1jjjs_8NZpt6r90282tYPz98IbBJj6mSlC4b08jFhRItO8xcvJO8I4ZELf7WDYBWhoKXisEUjrmQHYHt/s1600/granola_polki_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1wpmqAA1vdbpw4vHoGjKd6la52Hwnh_FkVZ04wASVLHc3NMctcLYeuMzOyu6a1jjjs_8NZpt6r90282tYPz98IbBJj6mSlC4b08jFhRItO8xcvJO8I4ZELf7WDYBWhoKXisEUjrmQHYHt/s1600/granola_polki_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589206356073417954" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jednak absolutnie najsmakowitszą poranną przekąską jest granola. Oczy jeszcze zaspane, umysł dopiero się przebudza, powoli układając sobie plan dnia, ciało spowite w szlafrok, a w ręku miseczka. Kilka łyżek jogurtu, kilka łyżek aromatycznych płatków owsianych i bakalii, upieczonych wcześniej z sokiem, miodem i olejem, czasem dla rozpusty szczypta kakao lub miodu, w zależności czy bardziej wytrawnie czy na słodko się budzę. Uwielbiam usiąść tak i spokojnie pochrupując, pozwolić by ten smak i dźwięk dobudziły mnie.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Tym razem granola powstała z inspiracji <a href="http://table-table.blogspot.com/2011/03/sniadanie-mistrzow-domowa-granola-dla.html">Poli</a>. Siedziałyśmy sobie laptop w laptop, ramie w ramię i rozmawiałyśmy o zdjęciach, pokazywałyśmy sobie nasze największe wpadki i te najbardziej ulubione kadry, zastanawiałyśmy się ile i jak zmienić zdjęcie, by pokazać jak najprawdziwszy obraz smakołyku na talerzu, którego nie zawsze udaje się przecież uchwycić w idealnym świetle. I tak trafiłyśmy na ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb9IR54PMLCcgNDb0w6h9jLDxH_B_AtfzL6Zeo8P5j1zvzjXHQCKDlc3FmnNbC_zrwCHKDY6kStoKeLmEPaakPA3nHsK1W63FQ2ZWP1q10fuU73TmZffoEAxdCJMsFWPHt26-RCKY8MFxE/s1600/granola_polki_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb9IR54PMLCcgNDb0w6h9jLDxH_B_AtfzL6Zeo8P5j1zvzjXHQCKDlc3FmnNbC_zrwCHKDY6kStoKeLmEPaakPA3nHsK1W63FQ2ZWP1q10fuU73TmZffoEAxdCJMsFWPHt26-RCKY8MFxE/s1600/granola_polki_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5589206362380032514" border="0" /></a></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... granolę. Jej zdjęcie od razu powiedziało do mnie "zjedź mnie". Cóż mogłam zrobić? Pozostało dokupić brakujący sok i zabrać się za pracę. A pracy tej na prawdę nie ma prawie wcale. Solidna ilość płatków owsianych, szczodra porcja bakalii i najciekawszy element w postaci podgrzanego soku zmieszanego z miodem i olejem, którym zalewa się mieszankę wszelakich dobroci. Co dziwne - szczególnie dla mnie - ani grama przypraw, nawet szczypty kardamonu nie dosypałam, a jedynie ekstraktu waniliowego niewielki chluścik i ...</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">... nic a nic jej nie potrzeba. Pełnia smaku bakalii uzupełniana przez ziemistą neutralność płatków i słodycz miodu to największa zaleta tej granoli i wszystko czego potrzebuję do mego <span style="font-weight: bold;">porannego zastrzyku energii</span>.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">Dzięki <a href="http://table-table.blogspot.com/2011/03/sniadanie-mistrzow-domowa-granola-dla.html">Poluś</a> za smakowitą inspirację :-)*</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Domowa granola</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki delikatnej oliwy z oliwek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">150ml jednodniowego soku jabłkowo-gruszkowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">100ml syropu z daktyli (lub miodu)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka ekstraktu z migdałów (ja dałam ekstrakt waniliowy)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">400g płatków orkiszowych (lub owsianych górskich)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki ziaren sezamu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki ziaren siemienia lnianego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">100g płatków migdałowych</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki mieszanych orzechów</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki wyłuskanych ziaren słonecznika</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki wyłuskanych ziaren dyni</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2-4 łyżek rodzynek sułtańskich</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2-4 łyżek rodzynek koryntek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4-6 łyżek suszonej żurawiny</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4-6 łyżek suszonej porzeczki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki posiekanych suszonych moreli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki posiekanych suszonych daktyli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki wiórek kokosowych sok z 1 cytryny</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Piekarnik rozgrzewamy do 160 stopni Celsjusza. Dużą blachę do pieczenia smarujemy delikatnie oliwą (ja wyłożyłam ją pergaminem posmarowanym oliwą). W rondlu mieszamy razem oliwę, sok, syrop z daktyli, ekstrakt z migdałów i szczyptę soli i delikatnie podgrzewamy, aż składniki się połączą. W dużej misce mieszamy płatki wraz ze wszystkimi składnikami suchymi. Wyciskamy sok z cytryny i dodajemy naszą miksturę z rondelka. Dokładnie mieszamy i próbujemy, dodając któryś ze składników wedle uznania. Granolę rozkładamy cienką warstwą na blasze i pieczemy przez 45 minut, aż zbrązowieje i będzie chrupka, mieszając dokładnie co 10 minut widelcem lub silikonową łopatką. Upieczoną wyjmujemy z piekarnika, studzimy i przekładamy do szklanego słoika lub puszki. Podajemy z ulubionym mlekiem, jogurtem lub sokiem.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Moja uwaga: taka granola może spokojnie w szczelnym słoiku czy pojemniku przeleżeć przynajmniej tydzień czy dwa.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">Źródło: przepis z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.deliciousmagazine.co.uk/recipes/five-seed-maple-granola">Delicious Magazine</a><span style="font-family:verdana;"> zmodyfikowany przez </span><a style="font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2011/03/sniadanie-mistrzow-domowa-granola-dla.html">Poleczkę</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Moja poprzednia granola - <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/04/uwaga-paparazzi.html">tutaj</a>.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-49220368344770903662011-03-24T21:01:00.009+01:002011-03-27T21:36:45.923+02:00Szczęśliwe kartki pamięci.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Prawie tydzień już mija od czasu, gdy połączone wspólną pasją, ale rozdzielone wieloma kilometrami zabrałyśmy się za słodkie pieczenie wraz z <a href="http://cynamonioliwka.blogspot.com/">Oliwką</a>. Tamtego dnia w moim Szczęściu rękawy zakasały jeszcze <a href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/">Kasia</a> i <a href="http://table-table.blogspot.com/">Poleczka</a>, więc silna ekipa powstała do kulinarnych zabaw i pogaduszek na gadu-gadu. Zapytacie cóż wyszło spod naszych rączek?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfHLFDxyTv6qnG8CMB_ANkEWMHoBkxH7q6S9zltJHl-z_rIaclvUFhCx3rPC83ECvQzSgU21jfG98OQCYXulazZB-vN7oC3ybpQXvopHzYxhDy-EtG3hEc6NfaAzg9amM7ghLEt40uLbsG/s1600/tort_bezowy_kawowy_kardamon_roza.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333p;"x src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfHLFDxyTv6qnG8CMB_ANkEWMHoBkxH7q6S9zltJHl-z_rIaclvUFhCx3rPC83ECvQzSgU21jfG98OQCYXulazZB-vN7oC3ybpQXvopHzYxhDy-EtG3hEc6NfaAzg9amM7ghLEt40uLbsG/s1600/tort_bezowy_kawowy_kardamon_roza.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5587200515366294658" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Musiało być coś bezowego, ponieważ jak wiadomo moje jajka są z samymi białkami* :-D Wymieniając maile z Oliwką, zastanawiałyśmy się tylko przez chwilę. Na tapetę miały pójść bezy i to nie byle jakie bezy, ale tort bezowy z przepisu cukierniczego mistrza Pierre'a Herme. Oczywiście trzeba było odrobinę zmodyfikować przepis. Nie byłybyśmy kulinarnymi eksperymentatorkami, gdybyśmy nie miały czegoś dodać, coś odjąć ... jednym słowem pokombinować.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jak już postanowiłyśmy, że beza ma mieć kawowo-różany smak i aromat, trzeba było zdecydować się na krem. I tutaj muszę przyznać się do pewnego błędu. Zakochana w kremie cukierniczym i metodzie jego tworzenia, jaką przekazała mi </span><a style="font-family: verdana;" href="http://mybestfood.blogspot.com/">Ela</a><span style="font-family:verdana;">, zaproponowałam byśmy krem stworzyły na jego bazie. Powstał więc zabójczy w smaku kawowy krem o kardamonowej nucie, wzbogacony mocno ubitą kremówką. Tak to jednak bywa z tortami, że powinny one poleżeć w lodówce, ale niestety ten krem zbyt rozmiękczał bezy, przez co zmieniały one znacząco swoją strukturę, stając się piankowate - trochę jak ptasie mleczko. Trzeba więc albo go zamrozić i podawać zamrożony, albo zmienić krem.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">W smaku tort nie stracił nic a nic, ale jego prezencja ... hmmm ... już tak. Dlatego podaję też poniżej przepis na mus czekoladowy, jaki Herme podał w swojej recepturze na tort bezowy dla wszystkich tych, którzy chcieliby przygotować ten tort i podawać go w niezmrożonej postaci.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jednak żadna wpadka nie mogła nam w tamten weekend popsuć humoru. Ani pękające bezy, ani płynny krem, gdyż najważniejsza była wspólna kulinarna zabawa i pogaduszki, zwieńczone degustacją tortu, który w myślach nazwałam tortem-"etonkiem"**. Wczesnym południem już zaczęłyśmy z Poleczką pogaduszki z Oliwką na gadu, potem dołączyła jeszcze do nas Kasia i czas biegł przemiło, aż nie zorientowałyśmy się kiedy zapadł zmierzch i czas było się rozstawać.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak dzisiaj piszę te słowa, ale wspomnienie tortu, jego smaku i aromatu unosi się wciąż wokół mojej głowy, sprawiając że na języku czuję lekko chrupką, piankową bezę o uwodzącym zapachu róży i pobudzającym smaku kawy, przełożoną kokietującym podniebienie swym kardamonowym akcentem kawowym kremem i wiem, że dla każdej z nas będzie to kolejna kartka pamięci zapisana nie tylko wybornie, ale i szczęśliwie.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Dziękuję Oliwko za wspólne, wirtualne pieczenie i pogaduszki i Wam, Poleczko i Kasiu za kuchenno-salonowe zabawy :-)*</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A już tuż, tuż kolejne wspaniałe wydarzenia będą zapełniać moją pamięć cudownymi obrazami, smakami i aromatami. Ile szczęścia może dać kuchnia :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >* spójrzcie na jeden z </span><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/2011/03/dla-kogo-ciasteczka-korzenno-orzechowe.html">komentarzy Lo</a><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" > do mojego komentarza :)</span><br /></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >** od angielskiego deseru "eton mess", który jest połączeniem ubitej kremówki, pokruszonych bez i rozgniecionych owoców.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Kawowy tort bezowy z orientalnym akcentem</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Beza francuska</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">(500 g)</span></span>*<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki na blaty:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">5 białek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">340 g cukru pudru (ja mielę cukier trzcinowy na coś zbliżonego do pudru, ale uwaga: zmienia to kolor bezy)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka kawy rozpuszczalnej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka wody różanej</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Składniki na krem:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">15 g zmielonej kawy</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">330 ml mleka pełnotłustego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">(ew. bez kawy zmielonej - 300 ml mleka + 30 ml espresso)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">6 żółtek (ok. 100 g)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">6 łyżek cukru (ok. 100 g) (może być trzcinowy)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 pełna łyżka (ok. 11 g) skrobi kukurydzianej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1-2 łyżeczki kardamonu mielonego (najlepiej świeżo utarty w moździerzu)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">30-50 g masła miękkiego + do posmarowania folii</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">100 g kremówki, zimnej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">opcjonalnie żelatyna lub agar-agar, jeśli tort ma dłużej postać</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie blatów:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Nagrzać piekarnik do 110 stopni Celsjusza. Kawę zmiksować z cukrem pudrem. Białka ubić na pół sztywno, wtedy zacząć dosypywać stopniowo cukier z kawą cały czas ubijając, aż piana będzie sztywna i lśniąca.Można zrobić test miski nad głową :-D Na sam koniec ubijania dodać powoli wodę różaną. Masę włożyć do rękawa cukierniczego z okrągłą końcówką i wycisnąć 3 blaty o średnicy 22 cm.</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Krążki bezowe piec przez 90 minut.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">* Według Pierra Herme na 3 takie blaty należy wziąć tylko 250 g masy na bezę cukrową, ale mi zawsze potrzeba więcej, więc wolę zrobić dwa razy więcej masy, a z tego co zostanie robię beziki.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie kremu:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Jeśli używamy zmielonej kawy, należy zalać ją zimnym mlekiem, doprowadzić do wrzenia, zdjąć z ognia i zostawić na 30 minut. Jeśli używamy espresso dolewamy je do mleka, jak już ono się podgrzeje.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Mleko z kawą (lub kawowe mleko) podgrzewamy na średnim ogniu, doprowadzając niemal do wrzenia. W tym czasie ubijamy żółtka z cukrem, aż potroją objętość. Najlepiej mikserem. Pod koniec dodajemy przesianą skrobię i kardamon i ostrożnie miksujemy, by skrobia nam się nie rozniosła po kuchni.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Kiedy mleko zaczyna wrzeć, zmniejszamy ogień do małego, wlewamy na jego środek ubite żółtka i nie mieszamy! Pozostawiamy to na ok. 1 minutę, aż mleko zacznie "na poważnie" wychodzić bokami. Wtedy trzepaczką balonową ubijamy kilka razy, zdejmujemy z ognia i ubijamy przez chwilę do gładkości. Dodajemy masło i ubijamy znów do gładkości. Przelewamy do miseczki, którą wkładamy do większej, wypełnionej zimną wodą z lodem. Przykrywamy folią posmarowaną masłem, którą kładziemy bezpośrednio na kremie, dzięki czemu nie powstanie na nim kożuch. Jak już będzie letni, wkładamy go do lodówki lub zamrażalnika i schładzamy.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Gdy już jest zimny, ubijamy zimną kremówkę. Delikatnie łączymy ją z kremem. Przed połączeniem z kremówką można doprawić kardamonem lub np. likierem kawowym.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Blaty przekładamy kremem. Najwygodniej krem włożyć do rękawa cukierniczego. Schładzamy po przełożeniu. Najlepiej przez noc. Po tym czasie można tort oblać czekoladową polewą lub obłożyć kremem, ale moim zdaniem najładniejsze jest właśnie takie - nieregularne :)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Niestety jak pisałam ten krem bardzo szybko rozmięka bezy, więc należy go włożyć do zamrażalnika, a nie do lodówki i podawać w wersji zamrożonej lub zamienić krem na ten podany przez Pierre'a Herme, który zmodyfikowałam tylko smakowo. Przepis znajdziecie poniżej.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Mus czekoladowy z kawą i kardamonem</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">260 g gorzkiej czekolady + 35 g</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">15 g mleka, prawie wrzącego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">185 g masła, miękkiego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2-3 łyżeczki kawy rozpuszczalnej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1-2 łyżeczki kardamonu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 żółtka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">5 białek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">15 g cukru pudru</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">25 g czekolady posiekać i zalać prawie wrzącym mlekiem. Mieszać, dodając i delikatnie przestudzić ten sos czekoladowy. Czekoladę rozpuścić w kąpieli wodnej. Masło ubić do puszystości i powoli wlewać rozpuszczoną czekoladę, cały czas ubijając. Ubijać do czasu aż znów masa będzie lekka i puszysta. Żółtka ubić i wlewać do nich sos czekoladowy, cały czas ubijając. Gdy już będą puszyste, dodać je do musu i ubić znów do puszystości. Białka ubić na sztywno z cukrem pudrem. Dodać najpierw 1/4 piany z białek do musu i wymieszać delikatnie. Potem stopniowo dodawać białka do musu i delikatnie mieszać, nie miksując.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Blaty bezowe przekładać tym musem, można je też nim obłożyć. Pierre Herme radzi włożyć tort na 2 dni do lodówki, a tuż przed podaniem udekorować.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: Przepisy na bezę i mus czekoladowy z książki Pierre Herme "Desery", metoda na krem kawowy od Eli z My best food, za to tort to moje kompozycje smakowe.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-73065501794123243002011-03-22T11:30:00.004+01:002011-03-22T11:45:19.702+01:00Powitanie na Przednówku.<div style="text-align: justify;"><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Wiosna przyszła ze śpiewem ptaków i śpiewem ... Poli :-)</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Pewnie mnie Poleczka za to wyznanie udusi, ale jak sobie razem pichcimy czy krzątamy po domku, a muzyka płynie z głośników, słońce zagląda przez okna i do tego nieustanne ćwierkanie, które dobiega zza otwartych szyb, nie możemy sobie nie podśpiewywać. No i taki krotochwilny nastrój się mnie dzisiaj czepną, że nie mogę - po prostu nie mogę, się tym z Wami nie podzielić.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK4wYynjOtFuWDKVZo5Og9rcjgca0bZfPEkJFmYAEqK27rz8cczgNcKII7mP2hFRPsZpqztAgjHSu16NeiJkEQF06nP3dx4Ilyx3RDIWgGYCt0Oc3S5zs8gFVSk75k8RaTn4Eo9vanSQv0/s1600/lasagne_ricotta_szpinak_beszamel_ziolowy_pomidorki.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583940498507053586" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK4wYynjOtFuWDKVZo5Og9rcjgca0bZfPEkJFmYAEqK27rz8cczgNcKII7mP2hFRPsZpqztAgjHSu16NeiJkEQF06nP3dx4Ilyx3RDIWgGYCt0Oc3S5zs8gFVSk75k8RaTn4Eo9vanSQv0/s1600/lasagne_ricotta_szpinak_beszamel_ziolowy_pomidorki.jpg" style="cursor: pointer; display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 720px;" /></a></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">A zaczęło się ... a raczej miało się zacząć w pewien czwartek, na który zaplanowałam obłędne cannelloni, których szpinakowy środek już wiosnę przypominał, ale otulone są jeszcze zimową bielą kołderki, upstrzoną ziołami z doniczek i aromatem gałki muszkatołowej, nieodzownej w takim towarzystwie. Do tego urocza obecność podsuszonych pomidorków, upieczonych z solą i cukrem, niczym radosne kwiatki przebijały się na białym puchu beszamelowego sosu.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Niestety Polci nie dane było spróbować tych cannelloni. Wiadomo jak to jest w podróży, czasem się coś opóźni i dopiero w dniu Makaronikowej Loży spotkałyśmy się, by niedługo później zostać na dobre. I tak pichcimy smakołyki, objadamy się bezami, a muzyka nastraja do śpiewania i radosnego wiosny pełnego przebudzenia oczekiwania :-)</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">A tymczasem zapraszam Was na to wyborne przednówkowe danie, którym możemy zaklinać Panią Wiosnę, by przyszła, przyszła szybciutko i pozwoliła nam już na dobre zrzucić ciepłe okrycia i biegać po lesie czy łąkach zbierając kwiaty i ... młode pokrzywy na zupę :-)</span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Cannelloni ze szpinakiem i ziołowym sosem</span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Składniki:</span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">oliwa</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">1 opakowanie świeżych płatów na lasagne</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">500 g ricotty</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">1 duża szalotka, drobno posiekana</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">2 ząbki czosnku, drobno posiekane</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">200 g szpinaku (u mnie mrożony, w oryginale 40 g)</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">świeży tymianek, po posiekaniu czubata łyżka</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">gałka muszkatołowa, świeżo starta</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">sól i pieprz</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Sos ziołowy:</span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">50 g masła</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">50 g mąki pszennej</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 l mleka</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">świeży tymianek, po posiekaniu czubata łyżka</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">świeży majeranek, po posiekaniu czubata łyżka</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">gałka muszkatołowa, świeżo starta</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">sól i pieprz</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">100 g parmezanu (ja dałam dwie duże garście)</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Przygotowanie:</span><span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;"> Na patelni rozgrzewam oliwę, szklę szalotkę i czosnek. Dorzucam szpinak i przykrywam pokrywką. Po kilku minutach zaczyna się rozmrażać, wtedy co jakiś czas mieszam. Kiedy już całkowicie się rozmrozi i zagrzeje, dodaję zioła i gałkę muszkatołową. Solę i doprawiam pieprzem. Duszę przez ok. 5 minut i odstawiam do przestudzenia. Po ostudzeniu mieszam z ricottą, doprawiam solą i pieprzem.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Sos ziołowy to po prostu beszamel z dodatkiem ziół i gałki. Na głębokiej patelni lub w rondelku roztapiam masło, wrzucam mąkę i mieszam do połączenia. Wlewam zimne (!) mleko cienkim strumieniem, cały czas mieszając, by nie powstały grudki.Dodaję tymianek, majeranek, gałkę, doprawiam solą i pieprzem. Doprowadzam do wrzenia, zmniejszam ogień do średniego i gotuję przez ok. 5 minut, cały czas mieszając.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">W tym czasie w szerokim rondlu doprowadzam wodę do wrzenia, tak na wysokość 1 1/2 cm. Wlewam kapkę oliwy. Gdy sos i ricotta są gotowe, płaty lasagne wkładam do wrzątku na kilkanaście sekund, tyle tylko by zmiękły. Wyjmuję delikatnie łyżką cedzakową, kładę na deskę, przekrawam na pół (po krótkim boku), układam farsz z ricotty i szpinaku, zawijam i wkładam jeden obok drugiego do przygotowanego naczynia, posmarowanego masłem lub oliwą. Gdy już wszystkie są w naczyniu, polewam sosem, posypuję parmezanem.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Piekę w 200 stopniach Celsjusza przez 15 minut. Podaję z podsuszonymi pomidorkami i świeżymi ziołami. Do tego idealnie pasuje lekka sałatka.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-style: italic;">Źródło inspiracji: Food & Friends, nr. 2</span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Podsuszane pomidory</span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Składniki:</span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">250 g pomidorków czereśniowych (lub innych małych - w oryginale 100 g)</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">oliwa z oliwek</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">cukier (u mnie trzcinowy)</span></span><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">sól (u mnie gruboziarnista, lekko utłuczona w moździerzu) i pieprz</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-weight: bold;">Przygotowanie:</span><span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;"> Pomidorki przekrawam na połówki, polewam bezpośrednio w naczyniu do zapiekania oliwą, posypuję cukrem, solą i pieprzem. Suszę w piekarniku nagrzanym do 120 stopni Celsjusza przez 45 minut.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-style: italic;">Moja uwaga</span><span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">: Jeśli chcemy je przechować, należy wyjąć je z oliwy i soków jakie z nich wypłynęły, podsuszyć w 100 stopniach Celsjusza i ostudzone włożyć do pojemniczka i do lodówki. Przed podaniem można je skropić oliwą i podgrzać razem z cannelloni. Możemy też zalać je całkowicie oliwą, ale wtedy z czasem staną się delikatniejsze.</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: verdana; font-size: 100%; font-style: italic;">Źródło inspiracji: Food & Friends, nr. 2</span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: small;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Zdjęcie wprawdzie moje rączki i oczko łapały, </span></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ale to dzięki Poli takich żywych barw nabrało, </span></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">za co duuuży całus ma u mnie :-*</span></span></b></div><br />
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: verdana;">Smacznego.</span></span><br />
<br />
</div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-88393461466399241642011-03-17T17:30:00.003+01:002011-03-21T10:21:13.765+01:00Manifest Makaronikowej Loży!<div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(153, 0, 0);font-size:180%;" ><span style="font-family:verdana;">"Makaronikarze wszystkich krajów łączcie się!" :-)</span></span><br /></div><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKi1Ns122cIYU8uf0KhnjLlRX2lfUJYc1rParVBlh5_QdU5GgBbcel-m8H7-84_iqvHFUd5lOaCQl_Rpq7MwaamZe6az4A0RgaUc62QkS7cLmoJ8O1HP6jk7SduTh6cxBpLMtnqFbjjv5k/s1600/makaronikowa_loza_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 254px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKi1Ns122cIYU8uf0KhnjLlRX2lfUJYc1rParVBlh5_QdU5GgBbcel-m8H7-84_iqvHFUd5lOaCQl_Rpq7MwaamZe6az4A0RgaUc62QkS7cLmoJ8O1HP6jk7SduTh6cxBpLMtnqFbjjv5k/s1600/makaronikowa_loza_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584997274245967970" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Tak jak my, makaronikarscy maniacy i wielbiciele złączyliśmy nasze wysiłki i czas w poprzednią sobotę na kulinarno-towarzyskiej zabawie, by stworzyć owe cudeńka, nauczyć się o nich i w świat posyłać nasze do nich uwielbienie. A było i zabawnie i ciekawie i smacznie i co najważniejsze szczęśliwie. Ale, ale ... zacznijmy od początku :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXByWcUfwU0EzPhzrsBkW7WqL7UH5bqwVC2bA-jCn-3N5Vt-LCg47M4iYVu6rzgvVM1iHu7OswBiY4WIYmTODDcnuYbgRkdPAXAb94mKNY_jH573wEjVR4q62XBYXEQPQs3Trd720WUK8c/s1600/makaronikowa_loza_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 500px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXByWcUfwU0EzPhzrsBkW7WqL7UH5bqwVC2bA-jCn-3N5Vt-LCg47M4iYVu6rzgvVM1iHu7OswBiY4WIYmTODDcnuYbgRkdPAXAb94mKNY_jH573wEjVR4q62XBYXEQPQs3Trd720WUK8c/s1600/makaronikowa_loza_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584997280175908946" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Oczywiście zaczęło się od ... pogaduszek. Gadu gadu, a tu czas leci, więc zaprzęgając swoje kokoszkowe umiejętności zaczęłam zagarniać towarzystwo wokół stołów w moim salonie ustawionych, na których czekały już miksery najróżniejszej maści, białka od kilku dni suszone, migdały i cukier puder, barwniki i najróżniejsze dodatki smakowe tak z mojej spiżarenki wyciągnięte jak i przez Babeczki przyniesione.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Od odmierzania się zaczęło i dyskusji nad smakami i tymi najbardziej upragnionymi i tymi, które rzeczywistość pozwalała nam stworzyć. Potem mielenia czas nastał, by migdały z cukrem pudrem na delikatną mączkę zetrzeć, przy której to czynności nasz wspaniały Mały Czeladnik się trudził. Szellka i Kornik ramię w ramię z Jantkiem białka ubijała, a do trzecich, różowych maleństw mój Hestuś* się wykazywał w ubijaniu.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I najważniejszy etap, mieszanie. Stanowczo i szybko, ale nie za mocno i nie za szybko ... no i jak to tutaj dokładniej wytłumaczyć? ... Nie da się. Trzeba kilka, a nawet może i kilkanaście blach makaroników napiec, by wprawy nabrać i konsystencję lawy rozpoznawać bez trudu. Ale nawet jak za rzadka czy za gęsta masa wyjdzie, nie ma tragedii. Bo cóż przeszkadzają nam bardziej płaskie lub z czubeczkiem makaroniki? Nic a nic. Dalej urokliwe są niezwykle, a przy ich wyciskaniu każdy minę ma poważną i skupioną, worek z masą trzymając niczym jakiś najcenniejszy artefakt**.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Potem wpatrywanie się w schnące na blachach ciasteczka, by odkryć kiedy najszybciej mogą do piekarnika powędrować i najbardziej zaczarowany moment nadchodzi, czyli podpatrywanie przez szybkę piekarnika, czy stópki już są czy jeszcze nie. W ciągu całego procesu więcej chyba radości i śmiechu nie ma, niż podczas łączenia upieczonych już skorupek ze smakowitymi kremami.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdxbQVm3oYssDf-jOHoRZ40zEYA2vW1j0pMiWvEqN0bpS8oARRBszrmOfs8UAwIJtIIKifbkd9aTZ445qenyQ__QjdugxpLTpNRaw9gPcM0LgvocrIV6OGGlSzMTEbXdjbQOmDqWniJ8uM/s1600/makaronikowa_loza_3.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 538px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdxbQVm3oYssDf-jOHoRZ40zEYA2vW1j0pMiWvEqN0bpS8oARRBszrmOfs8UAwIJtIIKifbkd9aTZ445qenyQ__QjdugxpLTpNRaw9gPcM0LgvocrIV6OGGlSzMTEbXdjbQOmDqWniJ8uM/s1600/makaronikowa_loza_3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5584997287218396402" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A kremów tych było kilka tym razem. Najpierw do czekoladowych ciasteczek całkiem grzeczny krem czekoladowy od Krokodyla przeistoczył się w lekko pijany krem czekoladowo-wiśniowy z ostrością piment d'espelette połączony, dając niesamowite wrażenia smakowe. Mamusie-Bloggerki dla swoich pociech choćby po jednym czy dwa makaroniki spakowały, reszta rozeszła się w tempie błyskawicy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Nie te jednak makaroniki cieszyły się największym wzięciem, a drugie, kawowe krążki przełożone absolutnym hitem tamtego dnia ... kremem karmelowym z solą morską, który Lo nam sprezentowała. Ależ to był smak! Już w słoiczku krem zanikał z szybkością niezwykłą, ale czemu się tutaj dziwimy? Pokażcie mi kogoś kogo ten krem nie uwiedzie, nie rozpuści w nim choćby najsilniejszych postanowień odchudzających i słodko nie nastroi do dalszych zabaw. </span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jako trzecie różane piękności miały się pojawić, ale tutaj już i czas i wpadka z kremem trochę im zaszkodziły. Nic to! Gdyż z kremem klonowym Ani (Jswm) smakowały nie tylko wybornie, ale i pięknie się prezentowały, za to płynny krem cukierniczy połączony z nieziemską różą, jaką od Kochanej Kasieńki dostałam łyżeczką wyjadałyśmy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Na koniec jeszcze cytrusowe makaroniki miały się pojawić, ale czas już nie pozwolił. Nie ważne jednak to było, gdyż cała zabawa i tak wiele wrażeń nam dostarczyła i pewnie gdyby nie przygotowany przeze mnie dzień wcześniej pożywny gulasz, sił nie starczyłoby nam na całodzienną zabawę i wczesno-wieczorne nalewek i likierów degustacje. A tutaj najwyborniejszym trunkiem okazał się advocat Szellki, który tak wielką miłość wzbudził, że już kolejne tym razem nalewkowe pomysły na spotkania zaczęły się tworzyć.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Opis naszych zabaw nie byłby pełny, gdybym o zdjęciach nie wspomniała. Bo jakże to może być, by kulinarne bloggerki spotkały się i przynajmniej kilka aparatów w ruch nie zostało puszczonych. Tym razem prym wiedli Oczko i mój Ukochany, dokumentując wspaniale nasze dokonania i ich rezultaty, przy czym Jantek Czeladnik dzielnie im pomagał ciekawe stylizacje wymyślając.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I jak tu podsumować taki dzień? Nie ma na to słowa lepszego niż </span><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Szczęście</span><span style="font-family:verdana;">. Gdyż choć chaos przy tak wielu osobach musiał powstać, to przemiłym rozmowom, smakowitemu jedzeniu i wybornym makaronikowym degustacjom zawdzięcza ten chaos określenie "szczęśliwy". W moim blisko 20-metrowym salonie i blisko 10-cio-metrowej kuchni spotkało się 15, a właściwie 16 osób. Poza mną i moim Mężem, słodko bawili się jeszcze: </span><a style="font-family: verdana;" href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczko</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://eksperymentalnie.blogspot.com/">Aga-aa vel. Princi</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/">Polka</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/2011/03/dla-miosnikow-karmelu.html">Lo z Synkiem</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://2smaki.pl/index.php/konkursy-akcje-eventy/makaronikowa-loza-w-szczesciu/">Ola Cruz</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kornikwkuchni.blogspot.com/">Kornik</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.glutenfreemuffin.com/">Fellunia</a><span style="font-family:verdana;">, Ania vel. Jswm, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.chillibite.pl/2011/03/macara-czyli-loza-makaronikowa-i-jour.html">Szellka</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://ninawkuchni.blogspot.com/">Nina</a><span style="font-family:verdana;">, </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchennymidrzwiami.blogspot.com/">Amber</a><span style="font-family:verdana;"> i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pomarancza.blox.pl/2011/03/U-Tili-na-makoronikach.html">Krokodyl</a><span style="font-family:verdana;"> ... uffff, to wszyscy ... ale nie, nie do końca, gdyż duchowo i smakowo towarzyszyła nam szkoląca się w tym czasie </span><a style="font-family: verdana;" href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/">Gospodarna Narzeczona</a><span style="font-family:verdana;">, której </span><a style="font-family: verdana;" href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/2010/04/rogaliki-z-roza-i-marzenia-maych.html">tarta róża</a><span style="font-family:verdana;"> <span style="font-style: italic;">(tylko <a href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/2010/08/dzien-blogow-2010.html">sposobem na zimno</a>, a nie z syropem robiona) </span>zachwyciła wszystkich smakiem i aromatem, a jej nieobecność od początku była zauważona i wielkie nadzieje wyrażone, że przy następnym makaronikowaniu nasza Gospodarna Babeczka będzie się z nami bawić.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak dzisiaj o tym Wam opowiadam, by zachęcić do tych pięknych cukierniczych brylancików, abyście w niedzielę im choć półtorej godzinki poświęcili ... w Dniu Makaronika.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" ><span style="font-family:verdana;">A teraz czas na proporcje:</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Podobnie jak podczas <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/02/sodkie-i-procentowe-czary.html">Babińcowego zlotu</a>, korzystaliśmy z proporcji Mistrzyni Felluni, czy <span style="font-weight: bold;">70 g białek ubitych z 35 g cukru pudru i wymieszanych ze 100 g migdałów zmiksowanych na drobno ze 135 g cukru pudru</span>, ale tym razem dodając do tego mnożnik :-D</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Było więc trzy razy po:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-weight: bold;">140 g</span> białek ubitych z 70 g cukru pudru, następnie wymieszanych z 200g migdałów zmiksowanych na drobno ze 135 g cukru pudru i tak powstały nam:</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">- <span style="font-weight: bold;">czekoladowe </span>krążki, przez dodanie do zmiksowanej mączki 4 czubatych łyżeczek gorzkiego kakao, a po upieczeniu połączone z kremem czekoladowym Krokodyla zmiksowanym z małym słoiczkiem pijanych wiśni i sporą dawką papryczki piment d'espelette;</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">- kawowe przez dodanie 4 łyżeczek kawy instant w czasie etapu drugiego*** miksowania, a następnie połączonych z kremem karmelowym z solą morską od Lo, a reszta z wyżej wymienionym czekoladowym</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">- różowe piękności przez dodanie do mączki sporej ilości barwnika różowego (tak z czubata łyżeczka, ale trzeba sprawdzać kolor w czasie mieszania barwnika z mączką, gdyż w czasie pieczenia stracą trochę na kolorze), które połączyłyśmy z kremem maślanym na bazie syropu klonowego, jaki nam Ania vel. Jswm przyniosła, a który miał zostać użyty do:</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">- cytrusowych makaroników, które jednak z braku czasu nie powstały. Nic to! Będzie jeszcze nie raz okazja :)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Od siebie jeszcze dodam, że różowe makaroniki, które niestety dopiekały się już gdy Babeczki do swych domów musiały się udać, na drugi dzień wprost nieziemsko rewelacyjnym kremem czekoladowym z orzechami przełożyłam, a krem ten Amber zawdzięczaliśmy, gdyż najpierw z makaronikami, a potem sam z pudełeczka wraz z Polą podczas domowych kręgli zajadałyśmy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak to skończyła się zabawa, w której sił dodawał nam mój <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2008/10/rozgrzewka-na-pocztek.html">ulubiony gulasz po polsku</a>, win kilka i absolutnie najwyborniejszy advocat, jaki kiedykolwiek próbowałam.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Dzięki Wam Dziewczynki jeszcze raz za wspaniałą zabawę, którą mam nadzieję szybko powtórzymy :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >* Hestuś - takim mianem nazwałam swój robot planetarny Kenwood, a to dlatego, że w jednym z moich ulubionych programów kulinarnych, Heston Blumenthal właśnie jego używał, a dodatkowo ja uwielbiam nazywać wszystko wokół siebie :-)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >** wystarczy popatrzeć na minkę Princi, która niemalże z namaszczeniem nakłada porcje makaroników na blachę :-)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >*** do ubitej z częścią cukru pudru piany z białek nalezy dodać baaardzo dokładnie zmiksowaną masę tant-pour-tant, czyli mieszaninę migdałów i cukru pudru, ale o ile ktoś nie ma termomixa, który zmieli ją na puch, to najlepiej najpierw raz zmielić ją w mikserze zwykłymi ostrzami, a potem przy użyciu młynka do kawy mielić ją <span style="font-family:verdana;">porcjami (po ok. 2 czubate łyżki i nie za długo, by migdały zbyt dużo oleju nie puściły).</span></span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">A <a style="font-weight: bold;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/search/label/makaroniki">tutaj</a> inne makaronikowe dokonania możecie znaleźć, tak moje jak i innych wspaniałych osób :)</span><br /><br /></span><span style=";font-family:verdana;font-size:100%;" >Smacznego.</span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-62642421418448906612011-03-13T20:30:00.000+01:002011-03-13T20:30:01.436+01:00Toast dla Basieńki!<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Dziś był piękny słoneczny dzień. Taki dzień, że uśmiech sam pojawiał się na twarzy. Był jeszcze jeden powód, by ten dzień był szczególny. Urodziny drogiej <a href="http://makagigi.blogspot.com/">Basieńki</a>, mojej egzotycznej, ale i nalewkowej inspiratorki.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibO_4GCCeTWaXI2X9rHIhy2Owky7VRNbkd8Hp-mV-30NGY_8bIFEyQggSAwbzSP9FQhmMieXYjx4t6qXUQl59Q4Os1YlEREahTfgEBfePfZL3BgKqk_6SE62ZG6gANmnivMTvk4NNnIYib/s1600/nalewki_moja_agrestowka.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibO_4GCCeTWaXI2X9rHIhy2Owky7VRNbkd8Hp-mV-30NGY_8bIFEyQggSAwbzSP9FQhmMieXYjx4t6qXUQl59Q4Os1YlEREahTfgEBfePfZL3BgKqk_6SE62ZG6gANmnivMTvk4NNnIYib/s1600/nalewki_moja_agrestowka.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583625090142454802" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Gdyż to w właśnie Basia najwięcej nauczyła mnie o nalewkach, nauczyła cenić czas oddany im na leżakowanie, obudziła pomysłowość w ich tworzeniu i wykorzystaniu ... za to Basieńko, wielkie Ci dzięki składam i samych pomyślności, ogromu szczęścia i słońca w Twoim życiu w dniu urodzin życzę :-*</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzwyhqlTRQDhR906Ew4KEE6vH0wueOnkJznHKltz7X1wEv2VzvDOlsmptNxHqER_x9ZhS5kKwHjOsFt8_EYM9rs4ReGVMSPxBpqKWne5H2tGznvKQqkiLm-d40BAE4ar5LXPSHgfTuho6/s1600/slow_food_nalewki_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzwyhqlTRQDhR906Ew4KEE6vH0wueOnkJznHKltz7X1wEv2VzvDOlsmptNxHqER_x9ZhS5kKwHjOsFt8_EYM9rs4ReGVMSPxBpqKWne5H2tGznvKQqkiLm-d40BAE4ar5LXPSHgfTuho6/s1600/slow_food_nalewki_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583614330828623538" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A skoro od tej kochanej osóbki taki duży dystans mnie dzieli, podzielę się z nią jednym darem. Nauką, jaką dzięki organizacji </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.slowfood.pl/">Slow Food</a><span style="font-family:verdana;"> uzyskałam. Nauką o nalewkach, o idealnych owocach do niej, o proporcjach, metodach ... a wreszcie o wielkiej pasji dla nich. Tym wszystkim na nalewkowych warsztatach podzielił się z nami pan </span><a style="font-family: verdana;" href="http://nalewki.pl/">Karol Majewski</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbSfe_CnAKWO4n2Ml9Qbs7P-vTBzElYN2F72mU2WhTN8uaI5ExsqILUTV2mYUgFwufB4FemrVy1whdWKgWNFOqEt4C7oXiKMf1pRvtOoKQmS0vNZBoIaPM-z2EOcbW66MDK0xet4u3XM5c/s1600/slow_food_nalewki_3.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbSfe_CnAKWO4n2Ml9Qbs7P-vTBzElYN2F72mU2WhTN8uaI5ExsqILUTV2mYUgFwufB4FemrVy1whdWKgWNFOqEt4C7oXiKMf1pRvtOoKQmS0vNZBoIaPM-z2EOcbW66MDK0xet4u3XM5c/s1600/slow_food_nalewki_3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583614316427203202" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Słowa płynęły, nalewki podawano nam stale, aż wreszcie tylko puste buteleczki pozostały i stosy malutkich kubeczków. Za to okazja do dowiedzenia się o tych staropolskich trunkach wyśmienita. Czegóż takiego się nauczyłam? Otóż by do maceracji samego spirytusu nie używać, gdyż zabija on smak, zamiast wynosić go na wyżyny. Aby najpierw cukrem zasypać owoce, a dopiero potem alkoholem je zalewać dla najwykwintniejszego smaku, choć w obawie przed muszkami owocówkami lub zbyt szybką fermentacją owoców możemy ten proces odwrócić. Jeszcze o zaletach przemrożonych owoców, w których cukry się intensyfikują oraz co niezwykle ważne, by najświetniejszych składników poszukiwać, a pośród nich odpowiednich odmian, jak np. tylko nadwiślańskiej odrostówki na wiśniówkę brać.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">O pędach sosny, których tylko czubek ścinamy, o zielonych szyszkach, których połówki dodać możemy do pędów, by wrażenia leśnych smaków wzbogacić, o późnych malinach odmian polki i polany do wybornej wprost malinówki czy o krótkim czasie trzymania wędzonych śliwek do najsmakowitszej nalewki wiśniowo-śliwkowej ... a potem jeszcze o magicznym zbieraniu owoców o świcie, o miodzie lipowym najlepszym do nalewek, gdyż nie dominuje ich smaku, o ... ach o czym tam jeszcze nie było.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVn-IqbUFWw2i78WFRV9Y-EMHFEti49XAdSe2Ny4gdIXG4_68gM5v0MBFMx7vJMjAX2hmyc7R7e43IO0i0pkLPApMdVRBOGt34L25N4mcLdk2sN9ooyMWTN-RaBB9eoL90k69QAF7m-VJF/s1600/slow_food_nalewki_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 358px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVn-IqbUFWw2i78WFRV9Y-EMHFEti49XAdSe2Ny4gdIXG4_68gM5v0MBFMx7vJMjAX2hmyc7R7e43IO0i0pkLPApMdVRBOGt34L25N4mcLdk2sN9ooyMWTN-RaBB9eoL90k69QAF7m-VJF/s1600/slow_food_nalewki_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583614322726951698" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Do tego we wspaniałym towarzystwie kilku bloggerek czas ten spędziłam. </span><a style="font-family: verdana;" href="http://lawendowydom.blogspot.com/">Beatkę</a><span style="font-family:verdana;"> przemiłą spotkałam, z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchennymidrzwiami.blogspot.com/">Amber</a><span style="font-family:verdana;"> i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pomarancza.blox.pl/2011/03/Slow-Food-Convinium-Varsavia-nalewki.html">Krokodylem</a><span style="font-family:verdana;"> spotkaliśmy się niepodziewanie, ze wspaniałą </span><a style="font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/">Lo</a><span style="font-family:verdana;"> umawiałyśmy się na te warsztaty już od dni kilka. I tak nalewki próbując, rozmaite ich kolory i smaki porównując w Piątej Ćwiartce się bawiliśmy, a teraz z okazji Twych urodzin, Basieńko, Ci tą opowieść przekazuję i toast za Twe szczęście wznoszę :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Nalewka agrestowa</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 kg owoców (u mnie agrest)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 l spirytusu (95%)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 l żytniej wodki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 kg cukru (ja dałam 350 g cukru trzcinowego - ale można dać mniej lub więcej - metod jest wiele począwszy od 1:1 owoców do cukru)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Zgodnie z radami pana Karola Majewskiego owoce należy umyć, odszypułkować, oczyścić i dokładnie osuszyć. Wsypać do butli/słoja i zasypać cukrem, po minimalnie 10-14 dniach stania tego słoja na słońcu (i od czasu do czasu potrząsania nim) zlać płyn (kiedy cukier już się całkowicie rozpuści), a owoce zalać mieszanką spirytusu i wódki (lub mieszanką spirytusu i wody) i znów odstawić na kilkanaście dni. Potem oba płyny połączyć i zostawić do leżakowania na minimalnie rok do 4-5 lat. Dłużej nie, gdyż nalewka straci i swój smak i moc.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ja jednak użyłam do tej agrestówki metody Basi, tj. przygotowane jak wyżej owoce zalałam mieszanką spirytusu i wódki, tak by słój był wypełniony do 3/4 wysokości. Po ok. 10-14 dniach zlałam ciecz, a owoce zasypałam cukrem. Odstawiłam znów na kilkanaście dni, co dzień-dwa potrząsając słojem, by cukier rozpuścił się. Po tym czasie zlałam syrop i połączyłam z wcześniejszym nalewem. Nalewkę odstawiłam w ciemne miejsce i odstawiłam na ... chciałam na rok, ale udało się tylko na 10 miesięcy. Pozostałe buteleczki jednak czekają na swój najlepszy czas.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Moja uwaga:</span><span style="font-family:verdana;"> Pan Karol opowiadał przy okazji jego doskonałej agrestówki, by owoce agrestu wybierać tylko te błyszczące, bez plamek i koniecznie je odszypułkowywać. Ja jednak mam na babcinej działeczce dwa zdziczałe już krzewy agrestu, których owoce dalekie są od tego ideału, a do tego czas nie bardzo pozwolił, by odszypułkować je zbyt dokładnie, ale smakowi nie zaszkodziło to ani odrobinę (</span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >choć moja agrestówka ma innym smak niż Pana Karola, ale jego dodatek jeszcze wanilii i imbiru miała</span><span style="font-family:verdana;">), o czym mój Ukochany, Oczko i Pola zaświadczyć mogą :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Źródło inspiracji i wiedzy: </span><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://makagigi.blogspot.com/2010/07/porzeczkowka.html">Basieńka</a></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-27582185338541161892011-03-10T15:30:00.001+01:002011-03-10T15:38:48.929+01:00Szczęśliwe Łabędzie.<span style="font-family: verdana;font-size:100%;" ><br /></span><div style="text-align: justify; font-family: verdana;"><span style="font-size:100%;">Uwielbiam tańczyć, kręcić się i wirować, czuć jak wszystkie mięśnie zgodnie ze sobą współpracują, jak oddech przyspiesza, by dogonić serce uradowane ruchem. Lubię też oglądać tańczących, a szczególnie balet, podziwiać jego lekkość i siłę wyrazu. Wtedy też moje serce bije mocniej, na policzkach pojawiają się rumieńce. Niestety od czasu, gdy chore kolano na zawsze odebrało mi możliwość tańca, muszę szukać zastępstw.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiukuLwC-ofZhRP5OD3mpmCnuXD51wx6c3sqmXePwDV2xhyzsT5Fn851RNzbCDfl9HK797_WfBi14dvtcWRU7tx1-0YR3dtXIr_Z3sWm-QAC1ixs9XQcH1aPnpxg4HDeVZu_qS_QAP6CFwL/s1600/poledwiczki_morela_dynia_tymianek_gnocchi_dynia_ziemniaki_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 306px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiukuLwC-ofZhRP5OD3mpmCnuXD51wx6c3sqmXePwDV2xhyzsT5Fn851RNzbCDfl9HK797_WfBi14dvtcWRU7tx1-0YR3dtXIr_Z3sWm-QAC1ixs9XQcH1aPnpxg4HDeVZu_qS_QAP6CFwL/s1600/poledwiczki_morela_dynia_tymianek_gnocchi_dynia_ziemniaki_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5582344286809487842" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;">I tak znalazłam już ich wiele, a pośród nich najbardziej za serce chwytają zawijańce. Te na talerzu, oczywiście. Mięso zawinięte i faszerowane, po pokrojeniu pięknie prezentujące się na talerzu, w swoim wnętrzu ukrywające wyborny farsz. Można się zakochać, prawda?</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">W ostatnich dniach dałam się porwać temu uwielbieniu. Po <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/codzienne-niespodzianki.html">ostatnich drobiowych roladkach</a> chodziły za mną kolejne. Zachciało mi się czegoś kolorowego, z nutą słodyczy przełamaną wędzonym smakiem boczku. Do tego silna obecność tymianek, którego lekką ziemistość wprost uwielbiam w połączeniu z wieprzowiną.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmcfcWM7VDNxMWXFLGdFQ-UFlDnK2CXCMWyNulJ-qFQy_yLz3gTjUybHk3NRc6i08lSQJ2skb2wtyfrvSdJmXpkMZFPq-f350ceZ923vzR_8gNkDpNp_X3iBJEKM-PgYIVf-e6vwn9idGs/s1600/poledwiczki_morela_dynia_tymianek_gnocchi_dynia_ziemniaki_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmcfcWM7VDNxMWXFLGdFQ-UFlDnK2CXCMWyNulJ-qFQy_yLz3gTjUybHk3NRc6i08lSQJ2skb2wtyfrvSdJmXpkMZFPq-f350ceZ923vzR_8gNkDpNp_X3iBJEKM-PgYIVf-e6vwn9idGs/s1600/poledwiczki_morela_dynia_tymianek_gnocchi_dynia_ziemniaki_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5582344286290031042" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;">Wybór padł na wieprzowe polędwiczki, które aż uśmiechały się do mnie w sklepie. A ponieważ zgrabna dynia czekała na blacie by z niej gnocchi dyniowe zrobić i bez niej sos nie mógł się obejść. Potem była już czysta improwizacja. Dżem morelowy zmiksowany z suszonymi morelami, doprawiony tymiankiem i kapką wermutu, zakwaszony cytryną, jedwabiste podłoże dla roladek stanowił.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Słodycz i wytrawność przeplatały się ze sobą, jak w tańcu, tworząc smaczny spektakl, którego uzupełnieniem była sałatka z rukwi wodnej. Gdy talerze pojawiły się na stole, skojarzenia same przyszły ... to było prawie jak Jezioro Łabędzie. Tylko, że tym razem żaden Zły Duch nie miał do nas dostępu, a koniec tej baśni zakończył się nader szczęśliwie.</span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Zawijane polędwiczki z morelą</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;">2 polędwiczki wieprzowe (średnie)</span><br /><span style="font-size:100%;">6 plasterków boczku wędzonego</span><br /><span style="font-size:100%;">3 łyżki dżemu morelowego (najlepiej mało słodkiego, ale można go zakwasić sokiem z cytryny)</span><br /><span style="font-size:100%;">10 suszonych moreli</span><br /><span style="font-size:100%;">kilka gałązek tymianku</span><br /><span style="font-size:100%;">chlust wermutu (do smaku)</span><br /><span style="font-size:100%;">sok z cytryny</span><br /><span style="font-size:100%;">1 białko, lekko roztrzepane</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"> W małym rondelku wymieszałam dżem morelowy (tym razem nie domowy, ale ekologiczny, nie bardzo słodki) z chlustem wermutu, posiekanymi drobno suszonymi morelami, listkami z tymianku (u mnie była to czubata łyżka) i sokiem z cytryny. Doprawiam sol i pieprzem. Zmiksowałam na gładką, gęstą masę. Ostudziłam. 1 łyżkę tej mieszaniny możemy zostawić do sosu dyniowego (przepis poniżej).</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Piekarnik nagrzałam do 150 stopni Celsjusza. Polędwiczki rozcięłam wzdłuż najpierw w 1/3 wysokości, a potem grubszą część rozcięłam od środka w połowie jej wysokości, tak by uzyskać długi płat cienkiego mięsa. Rozbiłam delikatnie dłonią (jeśli używacie czegokolwiek twardszego od dłoni, trzeba rozbijać bardzo delikatnie, by nie rozerwać mięsa.) Rozbity płat mięsa ułożyłam na folii aluminiowej. Doprawiłam solą i pieprzem. Ułożyłam plasterki boczku na prawie całej powierzchni, zostawiając z jednego długiego boku trochę pustego miejsca, by rolada się później skleiła. Na boczku rozsmarowałam delikatnie cienką warstwę ostudzonej mieszaniny morelowej. Mięso zawinęłam, pomagając sobie folią aluminiową.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">W niskiej temperaturze piec takie roladki trzeba ok. 1,5 godziny, ale przyznam, że nie spojrzałam dokładnie na zegarek, gdyż piekłam z termometrem do wewnętrznej temperatury mięsa 71 stopni Celsjusza.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Po tym czasie, roladki można przechować w lodówce lub od razu podać, podsmażając wcześniej na maśle z oliwą (lub klarowanym maśle lub czym dusza zapragnie), by nabrały ładnego złotego koloru. Jeśli przechowujemy je w lodówce, przed podaniem podgrzewamy w piekaniku lub na parze, wciąż zawinięte w folię aluminiową.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;">Jedna uwaga:</span> Do farszu, dobrze jest dodać 1 białko i odrobiną białka posmarować również długi bok mięsa, pozostawiony pusty. Dzięki temu roladki na pewno nam się nie rozkleją podczas podsmażania czy krojenia. Ja tym razem o tym zapomniałam, ale ponieważ uważam to za niemal konieczny element, dlatego dopisałam do składników. Białko dodajemy do ostudzonego farszu. Można też dodać chlust gęstej śmietany, dla lekkości i by nadać kremowej konsystencji nadzieniu.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Roladki po podsmażeniu, odkładamy na deskę i kroimy w grube plastry. Podajemy z sosem, gnocchi i sałatką lub z czym mamy ochotę.</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Sos dyniowo-morelowy</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;">1 szklanka puree dyniowego</span><br /><span style="font-size:100%;">1 czubata łyżka mieszaniny morelowej, z przepisu powyżej</span><br /><span style="font-size:100%;">świeży lub suszony tymianek (do smaku)</span><br /><span style="font-size:100%;">sok z cytryny (do smaku)</span><br /><span style="font-size:100%;">sól, pieprz</span><br /><span style="font-size:100%;">płyn (woda/bulion)</span><br /><span style="font-size:100%;">płatek masła (ok. 1 łyżeczki do 1 łyżki)</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"> Wszystkie składniki umieszczamy w garnuszku i podgrzewamy. Jeśli dynia jest bardzo sucha, dodajemy wody/bulionu. Gdy składniki się zagotują, miksujemy, przecieramy przez sitko (można pominąć ten etap), doprawiamy solą i pieprzem i ew. jeszcze płynem, dla odpowiedniej konsystencji. Na koniec dodajemy płatek masła. Mieszamy i podajemy.</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Przepis na </span><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >dyniowo-ziemniaczane gnocchi</span><span style="font-size:100%;"> znajdziecie <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2008/10/dyniowe-gnocchi.html">tutaj</a> (wybaczcie te koszmarne zdjęcia ;D )</span><br /><br /><span style="font-size:100%;">Smacznego.</span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-60596694046750862842011-03-03T13:40:00.002+01:002011-03-03T13:46:15.740+01:00Chwila wieczności.<span style="font-size:100%;"> </span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /></span></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >Luty za nami i marzec zaprasza już wiosnę.</span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >Wciąż jeszcze zimno na dworze, nawet mimo słońca za oknem.</span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >By rozgrzać ciało i duszę zapraszam Was </span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >do mojego kolejnego konkursowego dania </span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >i znów nieśmiało proszę Was o głos</span></span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><span style="font-style: italic; color: rgb(102, 0, 0);font-family:verdana;" >w konkursie na <a href="http://www.kulinarnyblogroku.pl/przepisy/pokaz/?id=112">Kulinarny Blog Roku 2011</a>.</span></span></span><br /></div><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Tamtego dnia szłyśmy z <a href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczko</a> do kina. Film "Karmel" od kilku dni nastrajał mnie słodko, choć o dziwo nie miałam ochoty na karmelowe smakołyki. Za to z oszałamiającą siłą chodziła za mną ochota na czekoladę. Ale nie po prostu cząstka brązowej dobroci powoli rozpływająca się na języku. Chciałam czegoś upajającego, czegoś co zniewoli mój głód słodkości i ujarzmi go. Musy, ciastka, suflety i tarty ... to wszystko przewijało mi się przed oczami i choć każdy z tych delikatesów był ogromnie nęcący, ja potrzebowałam czego więcej ...<br /><br /></span></span> <span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwa6vPfOhN9Uj9Rmj1Jv9mpfBRb6RlDU0Z9CE4jFldNN_vIXWzgvqzsShmoNyx22hIFETT0HUDDkp7XV03GthRWgnWnDOgJT9LM8NBInZ2_qS6oCIQ-NadSav7VMl0miK4lbO9WWBQokq5/s1600/brownie_orient_roza_kardamon_kwiaty.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 373px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwa6vPfOhN9Uj9Rmj1Jv9mpfBRb6RlDU0Z9CE4jFldNN_vIXWzgvqzsShmoNyx22hIFETT0HUDDkp7XV03GthRWgnWnDOgJT9LM8NBInZ2_qS6oCIQ-NadSav7VMl0miK4lbO9WWBQokq5/s1600/brownie_orient_roza_kardamon_kwiaty.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5579806491213024930" border="0" /></a></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />Potrzebowałam brownie. Ale takie prawdziwego, najprawdziwszego z prawdziwych! Koniecznie bez mąki, koniecznie z 70% czekoladą, koniecznie z małą ilością cukru i najlepszymi jajkami i w końcu koniecznie orientalne, gdyż i takich klimatów po ostatniej lekturze "Stu odcieni bieli" potrzebowałam. Szczególnie tego rozluźniającego i uspakajającego połączenia kardamonu i wody różanej.</span></span> <span style="font-size:100%;"><br /><br /><a style="font-family: verdana;" href="http://makagigi.blogspot.com/2011/02/mocno-czekoladowe-z-bliskowschodnia.html">Basia</a><span style="font-family:verdana;"> jest znana ze swego kuszenia, a gdy zobaczyłam obsypany płatkami róż brązowy krążek czekoladowej rozkoszy, nęcący bliskowschodnią nutą, nie mogłam o nim zapomnieć. Dlatego z samego rana wraz z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczko</a><span style="font-family:verdana;"> zabrałyśmy się za topienie czekolady i masła, ubijanie jajek, niedbałe odmierzenie aromatów. Popijając herbatę o aromatach róży i wanilii snułyśmy pomysły na połączenia smaków i aromatów w tym doskonałym cieście, luźno przeskakując na kolejne kulinarne i smakowe idee.<br /><br /></span></span> <div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuCnLVprG79NzQWuOPTHk1Y_FKTjD-xUXCQV58VPpf-IlkRum1Crav4Ppg_hgtZtU-W87MgW2fNA5oMLelCqLi1VT6bJarDTNQ39euhajH4y5BNRLs0UgRoE1FZ32GtmIrdA4OSgc55J7V/s1600/zdjecia_prawdziwe_oblicze_oczka.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 358px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuCnLVprG79NzQWuOPTHk1Y_FKTjD-xUXCQV58VPpf-IlkRum1Crav4Ppg_hgtZtU-W87MgW2fNA5oMLelCqLi1VT6bJarDTNQ39euhajH4y5BNRLs0UgRoE1FZ32GtmIrdA4OSgc55J7V/s1600/zdjecia_prawdziwe_oblicze_oczka.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5579806499429048802" border="0" /></a></span><span style="font-size:85%;"><span style="color: rgb(102, 102, 102);font-family:verdana;" >A to zdjęcie przedstawia prawdziwe oblicze Oczka ;-D</span> </span></div> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />Ciasto wyjęte z piekarnika nie czekało długo na konsumpcję. Ledwie chwila na zjedzenie i obfotografowanie </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/codzienne-niespodzianki.html">lunchu o również bliskowschodnich akcentach</a><span style="font-family:verdana;">, a potem kawałek za kawałkiem ciasto znikało z papieru, a my rozpływałyśmy się pod wpływem czarodziejskiej mocy czekolady, wody różanej i kardamonu.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Czy macie czasem wrażenie, że w jednej krótkiej chwili otacza Was nieskończoność szczęścia? Ja się wtedy tak czułam. Zatopiona w wieczności czekoladowej dobroci, otulona indyjskimi aromatami przeżyłam chwilę w raju. A tak uzależniające, tak kuszące było to ciasto, że nie mogłyśmy się mu oprzeć. Najpierw po spałaszowaniu ćwiartki postanowiłyśmy spasować. By zająć czymś myśli aparaty w ręce schwyciłyśmy. Ale ten obezwładniający zapach przyciągał nas i tak tuż przed wyjściem do kina ... połowa ciasta zniknęła.</span></span> <span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" ><br /><br /><br />Najlepsze z najlepszych brownie vel seksowne</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />300 g dobrej ciemnej czekolady</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />150 g masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">175 g cukru </span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >(dałyśmy 130 g, a można i mniej - następnym razem wezmę 100 g)</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />75 ml wody różanej</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />2 łyżeczki świeżo zmielonego kardamonu</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br />4 średniej wielkości jajka</span></span><span style="font-weight: bold;"><br /></span><br /><span style="font-family:verdana;">suszone kwiaty do dekoracji</span><span style="font-weight: bold;"><br /></span><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" ><br />Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Czekoladę, masło, 1/2 porcji cukru roztopić w kąpieli wodnej, do roztopionej masy wlać wodę różaną, dodać zmielony kardamon. Jajka ubić z pozostała połową cukru na puszystą masę. Do przestudzonej czekoladowej masy dodawać partiami masę jajeczna, dokładnie ale delikatnie wymieszać. Masę wylać do wyłożonej papierem tortownicy </span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >(np. 24cm średnicy - ja piekłam w foremce kwadratowej 20cmx20cm)</span><span style="font-family:verdana;">. Piekłam w temp. 175 stopni Celsjusza przez 30 minut, po upieczeniu posypuję suszonymi płatkami róży pomarszczonej</span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" > (u mnie mieszanka suszonych kwiatów)</span><span style="font-family:verdana;">.<br /><br />Ciasto niezależnie czy stygnie w piekarniku, czy wyjmiemy je zaraz po upieczeniu delikatnie opada, ma konsystencję musu, bogatego musu czekoladowego o niecodziennym aromacie </span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >(u nas nie popękało - może to kwestia kwadratowej foremki o bardzo grubych ściankach i cienkim spodzie, dzięki czemu ciasto nie wspinało się zanadto po brzegach, za to mocno było grzane od dołu. Tak czy siak brownie mają tendencję do opadania i pękania i nie należy się tym zrażać. Taki ich urok :-) )</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" ><br /><br />Źródło: Ostatnio u </span><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://makagigi.blogspot.com/2011/02/mocno-czekoladowe-z-bliskowschodnia.html">Basi</a><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >, wcześniej u </span><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://strawberriesfrompoland.blogspot.com/2010/11/czas-przeszy.html">Truskaweczki</a><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >, a ona znalazła je </span><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://www.epicurious.com/recipes/food/views/Asian-Five-Spice-Chocolate-Cake-102238">tutaj</a><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >.</span></span> <span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"><br /><br />Smacznego.<br /><br /></span></span> </div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-91705098838959884752011-02-28T09:20:00.003+01:002011-02-28T20:24:50.559+01:00Codzienne niespodzianki.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Lubicie zaskakiwać? Sprawić niespodziankę bliskim?<br /><br />Ja uwielbiam ten moment, gdy na twarzy mojego Ukochanego, widzę uśmiech, a w oczach igrają mu wesołe iskierki. Przecież właśnie o to chodzi, by każdego dnia zadbać o jakiś szczegół, który sprawi, że nasi najbliżsi poczują się wyjątkowo. To może być wszystko. Uścisk, całus, na kartce zapisane "Kocham", albo może wykwintny obiad w środku tygodnia. Tylko jak w czasie pełnym pracy i wielu zajęć dodatkowych, zaplanować wykwintny obiad, by nie pojawił się na stole dopiero późnym wieczorem?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxcasrzCt9KTscNspx75tvGRvorRWVsaoJ5iNSTEy2hrj_fSfx4Nhfg2P1lDBqpyezS8AEMB3aT0GGs2NAb8oPYW5cVpNrKxdQUW0Y8B3WCVE-IMMhckXsweGt-4s1jufQ3MDb-Z3OmGWn/s1600/ballotine_kurczak_orient_buraki_sos_chrzanowy.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxcasrzCt9KTscNspx75tvGRvorRWVsaoJ5iNSTEy2hrj_fSfx4Nhfg2P1lDBqpyezS8AEMB3aT0GGs2NAb8oPYW5cVpNrKxdQUW0Y8B3WCVE-IMMhckXsweGt-4s1jufQ3MDb-Z3OmGWn/s1600/ballotine_kurczak_orient_buraki_sos_chrzanowy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578639039461155074" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Wystarczy tylko odrobina organizacji. W niedzielę, czy może w wolny wieczór poświęcamy dosłownie 20 minut przygotowań plus 40 minut na pieczenie, by potem cieszyć się wybornym mięsem z kurczaka, zrolowanego z drobiowym farszem, pachnącego szafranem i kardamonem, z nutą ostrości od chilli i cebulek dymek. Jego satynowa konsystencja, prawie jak musu zawdzięcza swą strukturę śmietanie i białku jajka, które najpierw pod wpływem mocnego zmiksowania magazynują w sobie bąbelki powietrza, a potem w czasie pieczenia utrwalają one farsz, zachowując jego delikatność.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ale to nie wszystko. Najważniejszym etapem jest tutaj pieczenie w stopniowo niskiej temperaturze 150 stopni Celsjusza, roladek zawiniętych w folię aluminiową. Mięso w ten sposób dochodzi do idealnego stanu wypieczenia powoli, zachowując swoją soczystość i smak. Zapytacie, że przecież blado będzie wyglądał taki kawałek na talerzu? A ja powiem, właśnie o to chodzi. Czemu?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ponieważ mięso nie jest już surowe, szczelnie zapakowane może czekać w lodówce na Wasz powrót z pracy czy zajęć, a nabrać ciepła i pięknej złotawej barwy na patelni, tuż przed tym jak zasiądziecie do stołu z rodziną, by cieszyć się pięknym, soczystym mięsem, któremu akompaniuje prosta sałatka z miodem doprawionym dressingiem i piękną czerwienią buraków, których słodycz przełamywana jest chrzanowym kremem śmietanowym.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Prostota jest tutaj jak najbardziej wskazana. Wystarczy kromka chleba, lub delikatne puree ziemniaczane i na naszym codziennym stole pojawia się piękny obiad, a rodzina zastanawia się, kiedy to wszystko udało się nam stworzyć :-)</span></span><br /><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >"</span><a style="font-weight: bold; font-family: verdana;" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ballotine">Ballotine</a><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >" z kurczaka</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Składniki:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 filety z piersi kurczaka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">100 g mielonego mięsa z kurczaka (ja zmieliłam w blenderze mięso z polędwiczek)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">70 ml śmietany</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki białka jajka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">duża szczypta szafranu, roztarta w moździerzu i rozpuszczona w 2 łyżkach wrzątku przez kilka minut</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 papryczka chilli, oczyszczona z nasion i błon</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 cebulki dymki, biała część i kawałek zielonej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">skórka z 1 pomarańczy, z grubsza posiekana (bez albedo)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">szczypta kardamonu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól i pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Przygotowanie:</span><span style="font-family:verdana;"> Najpierw mięso na mielone zmieliłam w blenderze z rozpuszczonym szafranem, śmietaną, chilli, dymką, skórką pomarańczy, kardamonem, solą i pieprzem. Dodałam śmietanę, zmiksowałam. Dodałam białko jajka, zmiksowałam.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Filety z piersi kurczaka rozciąć w motylka i rozbić delikatnie dłonią, by były równe. Ułożyłam filety na kawałku folii aluminiowej, doprawiłam solą i pieprzem i układałam mielone mięso, zostawiając trochę pustego miejsca po jednym szerokim brzegu, by mięso się tam ze sobą stykało, po zwinięciu. Zwijałam mięso delikatnie, przy pomocy folii aluminiowej, by farsz utrzymać w środku, a samym filetom nadać kształt cylindra. Piekłam filety w 150 stopniach Celsjusza do uzyskania temperatury wewnątrz mięsa - 67 stopni Celsjusza (przydaje się tutaj termometr do mięsa, który możemy wkładać do piekarnika - można go kupić w każdym supermarkecie - mi pieczenie ok. 350 g filetów zajęło ok. 40-45 minut). Odstawiłam. Na tym etapie, mięso można schować do lodówki i podać w ciągu 2-3 dni.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Przed podaniem, wyjęłam mięso z lodówki, rozpuściłam masło na patelni wraz z rozgrzaną oliwą i odwinięte z folii aluminiowej, osuszone ręcznikiem papierowym mięso, podsmażyłam, nadając mu z każdej strony ładną złotawą barwę. Należy smażyć szybko, krótko, na średnim ogniu, tylko by nadać kolor, a nie przesuszyć mięsa. Potem na najmniejszym ogniu, zostawiam jeszcze roladki pod przykryciem, by nabrały ciepła wewnątrz. Można też włożyć je na ok. 10 minut do piekarnika nastawionego na 150 stopni Celsjusza. </span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Według oryginalnego przepisu ballotine podaje się jako zimną przystawkę, bez podsmażania, ale według mnie to idealny przepis na piękny obiad, kiedy nie mamy czasu na duże przygotowania.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Podałam z sałatką z mieszanych sałat z miodowym dressingiem i sałatką z buraków z kremem chrzanowym.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Sałatka z buraków z kremem chrzanowym</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Składniki:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">5 średnich buraków, upieczonych, obranych i pokrojonych na cieniutkie plasterki, najlepiej na tzw. mandolinie, lub przy użyciu obieraczki do warzyw</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 drobno posiekana szalotka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki octu z czerwonego wina</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 łyżki oleju z pestek winogron</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól i pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Krem chrzanowy:</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 1/2 łyżki tartego chrzanu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">200 ml kwaśnej śmietany</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">sól i pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Przygotowanie:</span><span style="font-family:verdana;"> Buraki, po upieczeniu, obraniu i pokrojeniu, zamarynować w szalotce, occie i oleju, doprawić solą i pieprzem. Odstawić na przynajmniej 1 godzinę, ale może w takiej postaci leżeć w lodówce nawet wiele godzin. Na krem chrzanowy wymieszać chrzan z lekko ubitą śmietaną, doprawić solą i pieprzem. Podawać ułożone plastry buraków, polane kremem chrzanowym. Można udekorować zieloną częścią dymki.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło obu w/w przepisów: "Food&Friends" Numer 2. Grudzień 2010 (z moimi zmianami, szczególnie przy ballotine)</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-58511405769079357952011-02-25T08:30:00.002+01:002011-02-25T09:03:14.666+01:00Zanim zaopatrzę się w magiczne tekstury ...<div style="text-align: justify;"><span style="font-family:verdana;"><br />... wypróbowuję przepisy, które w każdym domu można wykorzystać, a ponieważ jest zima i jak nigdy mam ochotę na mięso i mocne smaki za rosół i gulasz z receptur </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/kreatywne-gotowanie-i-nieopisane.html">mojego Guru</a><span style="font-family:verdana;"> postanowiłam się zabrać.</span><br /><br /><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4WefZEOQNWMjPtdN66NeTse21UeJyj57020s5zUEikxz1HbeTmkv0uHiOlQnDRHm9aon0OZCLuhEIqQzC12ipYPL1YEqJpJaJ_UPEHepkcsvxKOH_szvr5dWqHb9BC7cfQRIxZ_EDM03T/s1600/rosol_krolik_amaro.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4WefZEOQNWMjPtdN66NeTse21UeJyj57020s5zUEikxz1HbeTmkv0uHiOlQnDRHm9aon0OZCLuhEIqQzC12ipYPL1YEqJpJaJ_UPEHepkcsvxKOH_szvr5dWqHb9BC7cfQRIxZ_EDM03T/s1600/rosol_krolik_amaro.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577516753070213202" border="0" /></a><br /><span style="font-family:verdana;">Cały wolny dzień spokojnego kucharzenia mnie czekał, z księgą więc pod pachą udałam się do kuchni. Mięso do gulaszu już od poprzedniego dnia kąpało się w marynacie, dlatego najpierw za zupę się zabrałam. Zupełnie nie zwykły rosół, bez kury czy wołowego szpondra, za to z królikiem. Od kilku lat jestem ogromną fanką tego mięsa. Jest delikatne, ale wyraziste, najlepsze po uduszeniu w smakowitym sosie. Czemu więc nie spróbować zupy na jego bazie?</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Tym bardziej, że zapowiadało się anyżowo zarówno od Pernoda, który zastąpiłam gwiazdkami anyżu oraz od fenkułu, którego lekko szczypiący smak na języku uwielbiam. Bulion drobiowy mniej więcej według receptury Amaro przygotowałam już kilka dni wcześniej, wszystko więc czekało gotowe.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Kiedy już w ogromnym garnku rosół pyrkał sobie spokojnie na gazie, ja tymczasem za ragout z dziczyzny się zabrałam. Mięso osuszone i mąką oprószone tylko na podsmażenie czekało, by potem z zezłoconymi warzywami w garnku się spotkać i w wybornym sosie zyskiwać jeszcze na smaku.</span><br /><br /><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMomSyCNYb4pLWY6TG5-ar4hEScLf4M86sWk1bA24oW3HSXd0gJmYnNUTNTQlDDAsOdFIrVfyv1fIzsaB-vo5HbZmKy_676lkmB9QYzYK56tfPaiR9uYB3zK875xK8DXXeW19lfecgmG28/s1600/ragout_dziczyzna_amaro_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMomSyCNYb4pLWY6TG5-ar4hEScLf4M86sWk1bA24oW3HSXd0gJmYnNUTNTQlDDAsOdFIrVfyv1fIzsaB-vo5HbZmKy_676lkmB9QYzYK56tfPaiR9uYB3zK875xK8DXXeW19lfecgmG28/s1600/ragout_dziczyzna_amaro_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5577516747646817522" border="0" /></a><br /><span style="font-family:verdana;">Gulasz okazał się zaskakująco mocny i mięsny w smaku, ale delikatne puree i kremowy por dodały mu niezwykłego uroku. Lekkości i przełamania właśnie dziczyzna potrzebowała, by na talerzu rozkwitnąć niczym najpiękniejszy kwiat. Poprzedzona wyrazistym rosołem z królika, sprawiła, że poczuliśmy się przeniesieni do leśniczówki, gdzie przy ogniu na kominku siedzielibyśmy pośród zimowej ciszy borów. </span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">A ja przekonałam się, że choć z początku receptury z książek Amaro wydawały się niedostępne dla zwykłego śmiertelnika, wystarczy odrobina kreatywności i wyobraźni, by cieszyć się wspaniałymi smakami oraz przydatną naukę z takiego gotowania wyciągnąć.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Spytacie o deser? Wierzcie mi, żadnego poza połówką grapefruita nie zechcecie, no może jakiś lekki sorbet cytrusowy, podawany łyżeczką przez Ukochanego ... bo takie to były wyborne Walentynki :-)</span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Rosół z królika z makaronem (sferycznym)</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Składniki:</span><br /><span style="font-family:verdana;">3 l. wywaru drobiowego</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 cały królik (oprawiona tuszka) lub 2 kg kości z królika</span><br /><span style="font-family:verdana;">3 młode marchewki (dałam stare)</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 cebula</span><br /><span style="font-family:verdana;">1/2 pora (biała część)</span><br /><span style="font-family:verdana;">1/2 selera naciowego (obranego)</span><br /><span style="font-family:verdana;">1/2 bulwy kopru włoskiego</span><br /><span style="font-family:verdana;">150 ml białego wytrawnego wina</span><br /><span style="font-family:verdana;">75 ml Pernoda (ja dałam więcej wina, w dwóch porcjach, bo pierwszą należy całkowicie odparować i dodałam 3 gwiazdki anyżu)</span><br /><span style="font-family:verdana;">25 g świeżego tymianku (ja dałam 2 łyżki suszonego)</span><br /><span style="font-family:verdana;">15 g świeżego lubczyku (ja dałam 1 łyżkę suszonego)</span><br /><span style="font-family:verdana;">2 goździki</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 surowy burak</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 ząbek czosnku</span><br /><span style="font-family:verdana;">50 g natki pietruszki</span><br /><span style="font-family:verdana;">5 ziaren ziela angielskiego</span><br /><span style="font-family:verdana;">10 ziaren pieprzu czarnego</span><br /><span style="font-family:verdana;">50 g suszonego borowika</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Woda parmezanowa:</span><br /><span style="font-family:verdana;">300 g tartego parmezanu</span><br /><span style="font-family:verdana;">300 ml wrącej wody</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Makaron parmezanowy:</span><br /><span style="font-family:verdana;">100 ml wody parmezanowej</span><br /><span style="font-family:verdana;">3 g metylu</span><span style="font-size:85%;"><span style="font-family: verdana; font-style: italic;"> (to jedna z magicznych tekstur, o których napiszę, jak już się w nie zaopatrzę)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Przygotowanie:</span><span style="font-family:verdana;"> Tuszkę królika luzujemy, nacieramy olejem (lub kości, jeśli to ich używamy), układamy na blasze i zapiekamy w temperaturze 170 stopni Celsjusza na złocisty kolor (trochę ponad godzinę). Warzywa (bez buraka) kroimi w dwucentymetrową kostkę. W garnku rozgrzewamy oliwę z oliwek, podsmażamy na niej warzywa na złocisty kolor. Pora dorzucamy pod koniec smażenia. Dodajemy zapieczonego królika. Wlewamy białe wino i czekamy aż wyparuje. Potem dolewamy Pernoda i po 2 minutach zalewamy bulionem. Doprowadzamy do wrzenia, szumujemy, zmniejszamy ogień do minimum. Dodajemy przyprawy i zioła, oraz pokrojony w cząstki burak. Rosół gotujemy na minimalnym ogniu przez 5 godzin. Po ugotowaniu cedzimy przez gazę lub sito.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">By przygotować wodę parmezanową tarty parmezan wrzucamy do wrzącej wody i odstawiamy na pół godziny. Następnie zlewamy z wierzchu wodę parmezanową, a serwatkę odkładamy*.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">By przygotować makaron parmezanowy mieszamy mikserem 100 ml. wody parmezanowej z 3 g metylu. Wciągamy strzykawką powstałą miksturę i odstawiamy do lodówki na minimum 2 godziny. Strzykawkę wkładamy do kruszonego lodu i podajemy obok talerza z zupą. Już na stole wstrzykujemy płyn ze strzykawki, który w zetknięciu z gorącym płynem ścina się w makaron.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Ja ponieważ nie zaopatrzyłam się - jeszcze ;D - w metyl i pozostałe tekstury, użyłam delikatnego makaronu pszennego somen, przed ugotowaniem połamanego na małe kawałki. Jako przełamanie mocnego mięsnego smaku, dodałam cieniutko pokrojone łodygi z tzw. serca selera naciowego. Według oryginału rosół podajemy udekorowany listkami bazylii.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >* myślę, że można połączyć ją z ricottą do której ma podobną konsystencję i użyć np. do pierogów, które zapewne będziecie robić, by wykorzystać mięso z królika i wcześniej przygotowywany bulion drobiowy.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Źródło: Wojciech Modest Amaro "Kuchnia Polska XXI wieku"</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Ragout z dziczyzny</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Składniki:</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 1/2 kg mięsa z dziki lub jelenia (użyłam z jelenia)</span><br /><span style="font-family:verdana;">500 ml wytrawnego czerwonego wina</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 marchewka</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 łodyga selera</span><br /><span style="font-family:verdana;">2 cebule</span><br /><span style="font-family:verdana;">mąka</span><br /><span style="font-family:verdana;">4 łyżki oliwy</span><br /><span style="font-family:verdana;">3 gałązki tymianku (dałam 1 łyżeczkę suszonego)</span><br /><span style="font-family:verdana;">5 owoców jałowca</span><br /><span style="font-family:verdana;">30 ml jałowcówki</span><br /><span style="font-family:verdana;">25 g czerwonych porzeczek (ja dałam 2-3 łyżki dżemu z czerwonych porzeczek)</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 l wywaru z dziczyzny (dałam wywar wołowy ugotowany z dodatkiem owoców jałowca)</span><br /><span style="font-family:verdana;">sól i pieprz</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Kremowy por:</span><br /><span style="font-family:verdana;">2 pory (tylko biała część)</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 drobno posiekana szalotka</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 gałązka rozmarynu</span><br /><span style="font-family:verdana;">100 ml cydru</span><br /><span style="font-family:verdana;">150 ml śmietany</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 łyżka oliwy z oliwek</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Emulsja z migdałów i czosnku:</span><br /><span style="font-family:verdana;">50 g zielonych obranych z łupin migdałów</span><br /><span style="font-family:verdana;">2 ząbki czosnku</span><br /><span style="font-family:verdana;">1 ziemniak</span><br /><span style="font-family:verdana;">70 ml śmietany 36%</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;" >Przygotowanie:</span><span style="font-family:verdana;"> Zagotuj czerwone wino owocami jałowca i tymiankiem. Gdy ostygnie zalej nim mięso pokrojone w dużą kostkę, dodaj warzywa pokrojone w kostkę: marchew, seler naciowy i cebulę. Mięso w marynacie wstaw na 24 godziny do lodówki.</span><br /><span style="font-family:verdana;">Mięso wyjmij z marynaty, osusz dokładnie ręcznikiem papierowym, oprósz mąką i na oliwie z oliwek podsmaż na złoty kolor. Zdejmij z patelni, dopraw solą i pieprzem. Podsmaż warzywa z marynaty. Mięso i warzywa przełóż do garna, wlej przecedzoną marynatę i gotuj, aż odparuje do 1/3 objętości*. Dodaj wywar z dziczyzny i gotuj na malutkim ogniem pod przykryciem przez 2 godziny. Po tym czasie wlej jałowcówkę, dotuj na dużym ogniu, aż wywar z duszenia zgęstnieje i pokryje kawałki mięsa**. Zdejmij garnek z ognia, dopraw do smaku, wsyp owoce czerwonej porzeczki (ja dodałam dżem).</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >*moim zdaniem lepiej jest marynatę zredukować w osobnym garnuszku i dopiero wtedy wlać do mięsa.</span><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >** ja zwykle gdy mięso już jest gotowe, wyjmuję ze z sosu wraz z warzywami i oddzielnie redukuję sos. Gdy zgęstnieje, dorzucam mięso z warzywami, i kilka-kilkanaście minut podgrzewam, by sos ogrzał mięso i pokrył je.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">By przygotować kremowego pora, w szerokim rondlu rozgrzej oliwę, wrzuć szalotkę i szklij przez 1 minutę. Dodaj gałązkę rozmarynu i por pokrojony na malutkie kawałki. Przez 4 minuty gotuj na małym ogniu, mieszając cały czas. Wlej cydr i odparuj go całkowicie. Dodaj śmietanę, zmniejsz ogień i gotuj, aż odparuje do połowy objętości. Wyjmij rozmaryn, dopraw solą i pieprzem.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >By przygotować emulsję z migdałów i czosnku, wszystkie składniki należy wrzucić do termomixa i gotować w temperaturze 75 stopni Celsjusza przez 45 minut. Zmielić na gładką masę.</span><span style="font-family:verdana;"> Ja ugotowałam puree z 2 ziemniaków, z dodatkiem 50 g mączki migdałowej i czosnku w wodzie z dodatkiem mleka. Gdy ziemniaki zmiękły, odcedziłam wszystko, zmiksowałam i przetarłam przez sitko. Doprawiłam solą i pieprzem.</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Na puree ziemniaczanym ułożyłam kremowego pora i na tym mięso z sosem. Udekorowałam porzeczkami z dżemu.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Źródło: Wojciech Modest Amaro "Kuchnia Polska XXI wieku"</span><br /><br /><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-42782751415104121712011-02-22T10:00:00.009+01:002011-04-11T19:34:22.881+02:00Warsztaty w Makro i co z tego wyniknęło.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Co jest takiego w kuchni i jedzeniu, że tak wspaniale zbliża? Nie raz, w mniejszym lub większym gronie <a href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/search/label/blogowe%20spotkania">spotkałam się już z podobnymi do mnie Kulinarnymi Maniaczkami</a>. Zawsze były to smaczne, pełne szczęścia spotkania*, których owocem były nie tylko niezwykłe dania, ale i rozszerzenie horyzontów, poznanie nowych osób ... jednym słowem Pełnia Szczęścia.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn8amibcRA6uG0RGN0HKXtR5ifOAZ97hOrwaaq_oKWRfeI8y3t-Al5YzQJf2vdFng2baXWzsdjVE-FWwb20t9iz4-JEcC65XNeyEoljT0LRdFR0Og-tEEYyp8219EzyHbvNOLmEvSGrTiE/s1600/makro_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 427px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn8amibcRA6uG0RGN0HKXtR5ifOAZ97hOrwaaq_oKWRfeI8y3t-Al5YzQJf2vdFng2baXWzsdjVE-FWwb20t9iz4-JEcC65XNeyEoljT0LRdFR0Og-tEEYyp8219EzyHbvNOLmEvSGrTiE/s1600/makro_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576080205140170194" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">To czym dzisiaj chcę się z Wami podzielić, to morskie inspiracje jakie w ten weekend przeżywałam. Wszystko zaczęło się w piątek, gdy w </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.makro.pl/pl/">Makro</a><span style="font-family:verdana;"> spotkało się kilkanaście blogerek na rybnych warsztatach. Pod okiem Grzegorza Kazubskiego najpierw mogłyśmy spróbować smakołyków, jakie specjalnie dla nas przygotowała ekipa z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://makrocentrum.pl/">Makro Centrum HoReCa</a><span style="font-family:verdana;">. Przechadzając się z talerzykami w jednej ręce, w drugiej zaopatrzone w aparaty, poznawaliśmy się, rozmawiając o gotowaniu, o początkach naszych blogów, o kulinarnych atrakcjach.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Dalej było to co takie Szalone Babeczki jak my lubią najbardziej. Nauka i wspólne gotowanie. Po lekcji filetowania, wyboru świeżej ryby, stanęłyśmy na stanowiskach kuchennych dobrane w pary. Siekanie i mieszanie, a w między czasie oczywiście zdjęcia. Gdyż to od nich wszystko się zaczęło i na nich skończyło, a i każda z nas chciała uchwycić te radosne chwile kucharzenia pod okiem doświadczonych szefów kuchni.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-TQ16ZQP9U6XIROKHkH5yKedV-Q5_gwro5NWf2jyBzKx4s_XDrxJiVir7rmhSSoQrkHExfRm6pHwbjoGtzProTK3bQlk9d3o3CxW0vNDiXkZW1v-q3dFPXh-ra1p3qmdJtcfZiuxxA-X9/s1600/makro_2.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-TQ16ZQP9U6XIROKHkH5yKedV-Q5_gwro5NWf2jyBzKx4s_XDrxJiVir7rmhSSoQrkHExfRm6pHwbjoGtzProTK3bQlk9d3o3CxW0vNDiXkZW1v-q3dFPXh-ra1p3qmdJtcfZiuxxA-X9/s1600/makro_2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576080204529560962" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A cóż takiego ugotowałyśmy, zapytacie?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Najpierw na talerzach pojawił się stek z łososia podany na jaśminowym ryżu z pomidorową salsą ukrytą w zblanszowanej osłonce fenkuła. Ciekawie cięte filety, tak by uzyskać stek o wdzięcznej nazwie "butterfly" zgrillowałyśmy na patelni, wcześniej oczywiście na 10 minut odstawiając posmarowane olejem, doprawione solą, pieprzem i brązowym cukrem, by w tym czasie ugotować na parze ryż i zrobić aromatyczny dodatek z warzyw. Potem z dumą prezentowałyśmy nasze dzieła, zajadając je i dzieląc się spostrzeżeniami.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak nadszedł czas na danie, które stanowczo stało się moim faworytem. Wiadomo, łosoś zawsze jest wspaniały, tym bardziej jak towarzyszą mu warzywa z egzotycznym akcentem, ale halibut to moja najbardziej ukochana ryba. Ugotowane na parze filety z halibuta z dodatkiem pietruszki, koperku i natki z kopru włoskiego oraz obowiązkowo z plasterkiem imbiru podane zostały na fantazyjnie wyciskanym puree z ziemniaków i groszku ze zblanszowanymi marchewkowymi płatkami i ostro-słonym sosem. Dodałabym jeszcze do niego papryczkę chilli, ale i bez tego dodatku wraz z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://nakruchymspodzie.blogspot.com/">Gospodarną Narzeczoną</a><span style="font-family:verdana;"> zajadałyśmy się ze smakiem naszym dziełem.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">To był wspaniały czas. Aż nie chciało się nam wychodzić, rozstawać się, ale czas się kończył, a wieczór zapadł. Te rybne ekscesy jednak nie mogły się tak szybko zakończyć. Po ustaleniach z </span><a style="font-family: verdana;" href="http://table-table.blogspot.com/2011/02/kedgeree-z-wedzonym-ososiem-i.html">Poleczką</a><span style="font-family:verdana;"> i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://belkoty.blogspot.com/2011/02/szykownie-i-prawie-jak-w-raju.html">Oczko</a><span style="font-family:verdana;"> postanowiłyśmy sobie zrobić "wspólne" gotowanie w sobotę, by znów poczuć ten wspaniały nastrój wspólnego kucharzenia.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Po kilku mailach decyzja zapadła. Skoro Polcia w Anglii, a my w Polsce, skoro wszystkie trzy na ryby miałyśmy chętkę, a do tego zima trzyma nas w silnym uścisku, na stole musiało pojawić się kedgeree, danie angielskie o indyjskim rodowodzie.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIqNAc5J6QJt-BTSQsIXR1fgX8fZEK2a_EKd4SVyUofb1XNwmnr1QOmjROmq96e2DdZy70ChbABFu_iR98e2elddZX8R66vMDg1fzJgH2EBg-3e2Wjq6JPwI2gdKx9TgcVASsOA1Tw3SuQ/s1600/kedgeree_gordona.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIqNAc5J6QJt-BTSQsIXR1fgX8fZEK2a_EKd4SVyUofb1XNwmnr1QOmjROmq96e2DdZy70ChbABFu_iR98e2elddZX8R66vMDg1fzJgH2EBg-3e2Wjq6JPwI2gdKx9TgcVASsOA1Tw3SuQ/s1600/kedgeree_gordona.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576080199404985410" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Krewetki, wędzony łosoś i ryż basmatii kupiłyśmy z Oczko jeszcze w piątek w Makro, wychodząc z warsztatów. Zaopatrzone przez organizatorów w świeże zioła, na drugi dzień za kuchenne szaleństwa mogłyśmy się zabrać. Niestety wirus jakiś paskudny Polcię do łóżka położył, ale my z Oczkiem tak ciepło o niej myślałyśmy, że na drugi dzień i ona tym wspaniałym daniem mogła się delektować.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiglKufG51m1UCaSyHDrd30dVj8rqkEj8TBYdo0gjiBXkab-SsqoPHI9MjYQZpcx1oiX_0GAFcHoeZQJ5ylvOZHeYG7bD8qjmkdLip7kbhapwJGtLtVf9vtikF7i-9iYx_XIM1wLxf6VXCw/s1600/kedgeree_gordona__przygotowania.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiglKufG51m1UCaSyHDrd30dVj8rqkEj8TBYdo0gjiBXkab-SsqoPHI9MjYQZpcx1oiX_0GAFcHoeZQJ5ylvOZHeYG7bD8qjmkdLip7kbhapwJGtLtVf9vtikF7i-9iYx_XIM1wLxf6VXCw/s1600/kedgeree_gordona__przygotowania.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576080202227222178" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Oczywiście najpierw za aromatyzowanie bulionu się zabrałyśmy. Domowy bulion z kurczaka z zamrażalnika wyjęłyśmy, by po jego zawrzeniu łososia, a później doskonałe krewetki w nim ugotować, z obowiązkowym dodatkiem tymianku i szafranu. Ryż na zeszklonej szalotce i czosnku najpierw się podsmażył, by potem zalany został rybnie aromatyzowanym płynem. Zostało jeszcze tylko jajeczka przepiórcze ugotować na półmiękko, cytrynę w cząstki pokroić i tylko czekać, by wszystko połączyć.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: verdana;" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkn9ap_ICKe9u0hATqgQ4FeuQjtcYeVEG-SKqxb89B1_BF9Mbo5W1-lSclylZjwlBsWa0TpFUHJhJmNPZUwiD9vN4GEWejlAvvQL1eMpkZTdHyXdY4H9kCkPiJAKfUg6FMx5Z7P5ad4EhA/s1600/kedgeree_gordona_zdjecia.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 344px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkn9ap_ICKe9u0hATqgQ4FeuQjtcYeVEG-SKqxb89B1_BF9Mbo5W1-lSclylZjwlBsWa0TpFUHJhJmNPZUwiD9vN4GEWejlAvvQL1eMpkZTdHyXdY4H9kCkPiJAKfUg6FMx5Z7P5ad4EhA/s1600/kedgeree_gordona_zdjecia.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576080203652655746" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Jak na moje i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczka</a><span style="font-family:verdana;"> gotowanie przystało, najpierw musiałyśmy nosy i palce niemalże odmrozić, w czasie sesji foto na zmrożonym balkonie, gdzie światło tak pięknie nam grało. I nawet pomimo przejmującego chłodu, w najróżniejsze kadry się bawiłyśmy, fotografując jedzenie, siebie nawzajem i wszystko dookoła. Zima jednak nie była nam straszna, skoro wiedziałyśmy, że zaraz usiądziemy do stołu, zjemy aromatyczny ryż, delikatne płatki łososia, mięsiste krewetki i zaokrąglające wszystko przepiórcze jajeczka, wszystko skropione sokiem z cytryny. </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/czeko-czeko-czekoweekend.html">Deser już nasz poznaliście</a><span style="font-family:verdana;">, a naleweczka agrestowa wygnała z naszych ciał resztki chłodu.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">I tak blogowe gotowanie przedłużyło się smakowicie. Ale gwarantuję, że to nie koniec najprzyjemniejszych z możliwych spotkań i relacji z nich. W końcu życie jest zbyt krótkie, by odmawiać sobie przyjemności ... oczywiście z zachowanie odrobiny rozsądku w tle :-D</span></span><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Inne relacje z warsztatów znajdziecie u <a href="http://belkoty.blogspot.com/2011/02/w-sieci.html">Oczka</a>, </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://pomarancza.blox.pl/2011/02/Warsztaty-kulinarne-blogerek.html">Krokodyla</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://hania-kasia.blogspot.com/2011/02/warsztaty-kulinarne-dla-blogerow.html">Hani-Kasi</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://gracewkuchni.blogspot.com/2011/02/warsztaty-kulinarne-dla-blogerek.html">Grace</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, <a href="http://cakeisnotalie.blox.pl/2011/02/Warsztaty-kulinarne-dla-bloggerek.html">Kolcia</a> oraz </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchenne-wedrowki.blogspot.com/2011/02/warsztaty-kulinarne-dla-blogerow.html">Shinju</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >* o których możecie poczytaj </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/search/label/blogowy_zlot_I">tutaj</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" > i kolejne spotkania na trasie </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/01/kiedy-toru-przyjeda-do-warszawy.html">Warszawa</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >-</span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/01/jak-to-stolica-do-piernikowa-si-wybraa.html">Toruń</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >-</span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/03/prawdziwie-babski-weekend.html">Warszawa</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, i oczywiście jeszcze </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/04/razem-w-wielkanoc.html">tu</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/05/nic-nie-jest-niemozliwe.html">tu też</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/11/korzenna-uczta-wielkiej-trojcy.html">tam</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" > i </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/spotkania-blogerek.html">tutaj</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, oraz </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2010/02/makaronikowy-klubik.html">wielu</a></span><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >, wielu innych :-)</span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Szykowne kedgeree Gordona</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki (dla 4-6 osób):</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">700 ml bulionu z kurczaka lub rybnego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">kilka gałązek tymianku</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">szczypta szafranu</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">250 g lekko wędzonych filetów z łososia bez skóry</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">200 g surowych krewetek tygrysich, obranych i oczyszczonych</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki oliwy z oliwek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 szalotki, drobno posiekane</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">kilka kawałków masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka łagodnego curry</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">350 g ryżu basmati</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">12 jaj przepiórczych o temperaturze pokojowej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">garść posiekanej pietruszki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">cząstki cytryny do dekoracji</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Wlej do rondla bulion, dodaj tymianek, szafran oraz po szczypcie soli i pieprzu. Zagotuj i powoli zanurz w wywarze filety z łososia. Gotuj je 4 minuty, a następnie wyjmij delikatnie łyżką durszlakową. Włóż do wywaru krewetki i gotuj przez 2 minut, aż stwardnieją i przestaną być błyszczące. Wyłów krewetki i połóż obok łososia. Przykryj folią aluminiową, by nie wystygły.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Przecedź wywar i wyrzuć gałązki tymianku. Wstaw rondel na ogień, wlej oliwę. Zeszklij szalotki, doprawiając je solą i pieprzem. Dodaj masło i curry. Mieszaj 2 minuty, potem wsyp ryż i smaż kilka minut. Wlej bulion, zamieszaj i zagotuj. Przykryj rondel i gotuj na małym ogniu przez 10 minut. Po tym czasie wyłącz ogień i zostaw nie odkrywając na 5 minut.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">W tym czasie ugotuj jaja w małym rondlu przez 3 minuty. Odcedź i przepłucz zimną wodą. Obierz jajka i przekrój na pół. Spulchnij ryż widelcem i sprawdź jego doprawienie. Można też dodać łyżkę</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">masła. Podziel filety łososia na duże kawałki i dodaj do ryżu wraz z krewetkami oraz większością posiekanej pietruszki. Delikatnie wymieszaj. Rozłóż na płaskie talerze, udekoruj połówkami jajek, pozostałą pietruszką i połówkami jajek. Podawaj od razu.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;font-size:100%;" >Źródło: Gordon Ramsay "Szef kuchni po godzinach"</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Moje poprzednie </span></span><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >kedgeree w wersji warstwowej</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> znajdziecie </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2009/03/basniowe-danie.html">tutaj</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-76367487867936264602011-02-20T12:00:00.000+01:002011-02-20T12:00:07.809+01:00Czeko ... czeko ... czekoweekend.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Świętowanie czekoweekendu zaczęłam od jednego ze bardziej udanych mariaży ... czekolady i tonka*.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS3HBa5RLZ89OkWSXYvBIvOnOOqlxdeJjuy1U2URuzR3ZibuPNEWZIfw3DGCiVQqEGqLEAyna2ldCH41jDzTX_r23_lTqifNEHTiqBRsgO3EqWpzO_Ki1fV1thFIcJTdsQwSwc7sEQQ0FS/s1600/czekoladowe_ciasteczka_truflowe_tonka.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 317px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS3HBa5RLZ89OkWSXYvBIvOnOOqlxdeJjuy1U2URuzR3ZibuPNEWZIfw3DGCiVQqEGqLEAyna2ldCH41jDzTX_r23_lTqifNEHTiqBRsgO3EqWpzO_Ki1fV1thFIcJTdsQwSwc7sEQQ0FS/s1600/czekoladowe_ciasteczka_truflowe_tonka.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575707849961412610" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Na pierwszy ogień poszły popękane ciasteczka truflowe, zrobione z dodatkiem czekolady. Mięciutkie, o wilgotnym miąższu, zgodnie ze swą nazwą popękały, tworząc maleńkie nacięcia. Smakowały mocno czekoladowo, prawie jak miniaturowe brownies, doskonale wpisały się w rozpoczęcie Święta Czekolady, jakie Atinka i Bea nam zafundowały, a zniknęły jeszcze w czwartek, tak że zdjęciami musiałam posiłkować się jeszcze z końca ubiegłego roku, kiedy to po raz pierwszy oczarowały moje serce**.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEufGlzLbOFP_YG5aPP5bUZoFub2WdCdgo9-9i8dm90wLZ_Xav_rrkU8BxfageOfct64I77Uv2qpzWgYvQ4sEBmnE5wf9XS_uGKcnnOe-Nxu9b5t76opXdHPiD1-x9pjsGoj3yenWphJAy/s1600/chocolate_crincles_tonka.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 360px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEufGlzLbOFP_YG5aPP5bUZoFub2WdCdgo9-9i8dm90wLZ_Xav_rrkU8BxfageOfct64I77Uv2qpzWgYvQ4sEBmnE5wf9XS_uGKcnnOe-Nxu9b5t76opXdHPiD1-x9pjsGoj3yenWphJAy/s1600/chocolate_crincles_tonka.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575707845744708818" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Drugie, również popękane ciasteczka, oparte na kakao okazały się znacznie lżejsze, prawie jak mini biszkopciki, o lekko chrupkiej skórce i puchatym, aromatycznym miąższu. To chyba najwspanialszy dodatek do kawy, jaki kiedykolwiek jadłam, a tonka w nich delikatnie łaskotała podniebienie. Ciasteczka te słodko towarzyszyły nie tylko mi, ale i uprzyjemniły poznanie się we wspaniałym gronie bloggerek, jakie stworzyło nam Makro na swoich rybnych warsztatach (o czym napiszę już wkrótce).</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXDLqjL5zh456-WceWVVYt0Ccw8yrr4xSAip8TKe2B_H2omfhEJgSr_-frKBVOs_IOB2fKseq3dkrhWFlbVRGuCTvD3Bp4VQbQPYIZIJToe2sKCbb1Oil-Gt6Xeu9XwqGtlLT83ZVzxoeB/s1600/czeko_weekend_2011.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 358px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXDLqjL5zh456-WceWVVYt0Ccw8yrr4xSAip8TKe2B_H2omfhEJgSr_-frKBVOs_IOB2fKseq3dkrhWFlbVRGuCTvD3Bp4VQbQPYIZIJToe2sKCbb1Oil-Gt6Xeu9XwqGtlLT83ZVzxoeB/s1600/czeko_weekend_2011.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575707843980979778" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Ale przecież wirtualne wspólne gotowanie, nie mogłoby się obyć bez mojego i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://belkoty.blogspot.com/">Oczka</a><span style="font-family: verdana;"> szaleństwa w moim Szczęściu. Na tapecie oczywiście pojawiła się czekolada w niezwykłym towarzystwie ... kasztanów.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Stworzona przez mojego </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kuchniaszczescia.blogspot.com/2011/02/kreatywne-gotowanie-i-nieopisane.html">Guru</a><span style="font-family: verdana;"> receptura umiliła nam nie tylko czas gotowania (nie ma to jak wylizywanie misek i szpatułek), ale i wieczór, gdy po aromatycznym obiedzie nastał czas na deser. I nie straszny nam był nawet mróz, ani moja rwa kulszowa, kiedy na balkonie chuchałyśmy na dłonie, w których oczywiście trzymałyśmy aparaty, rozmawiając o kadrach, balansach bieli, ISO i innych fotograficznych sztuczkach. A wszystko po to, by móc jak najpiękniej pokazać kulinarne dzieła.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTIfrJI6S7wBr0dQb_l7Ev2KSknvl7Uw3s7mBP1LfuNyL0XSl7140v82OLmlysaAJqJO23nwEdmnbgHpaXCvlRr_qPu_8bGM3fqNg0k7IizKKIsnpbGVv1sJwPP20_wsLnF1HDONgEWKC/s1600/fondant_ksztanowo_czekoladowy_amaro.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTIfrJI6S7wBr0dQb_l7Ev2KSknvl7Uw3s7mBP1LfuNyL0XSl7140v82OLmlysaAJqJO23nwEdmnbgHpaXCvlRr_qPu_8bGM3fqNg0k7IizKKIsnpbGVv1sJwPP20_wsLnF1HDONgEWKC/s1600/fondant_ksztanowo_czekoladowy_amaro.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575720885020197634" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">I tak nastał wieczór. Usiedliśmy na kanapie, na kolanach talerzyki, a na nich biszkoptowe ciasteczko z płynnym środkiem. Kasztany lekko tylko wyczuwalne, wspaniale współgrały z czekoladą, a morelowy sos podany jako uzupełnienie wprawił nas w przyjemny stan zadowolenia. Popijane agrestową naleweczką, dodały nam energii i animuszu do późniejszych kręglowych zmagań.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Kończy się Czekoweekend, ale nie kończą się czeko-pomysły. W kolejce już czekają suflety, rolady i bezy oraz wiele, wiele innych smakowitych dań ... nie tylko na słodko.</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Dzięki <a href="http://atinabc.blox.pl/2011/01/Zaproszenie-na-Czekoladowy-Weekend.html">Atinko</a> i <a href="http://www.beawkuchni.com/2011/01/czekoladowy-weekend-2011.html">Beatko</a> za wspaniałe czeko-święto :*</span><br /><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >* za tonka jeszcze raz <span style="font-weight: bold;">dzięki, buziaki i tysiąc uścisków posyłam </span></span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-weight: bold; font-family: verdana;" href="http://pistachio-lo.blogspot.com/2010/03/smak-uzalezniajacy-czyli-krem-bawarski.html">Lo</a></span><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >, która zapoznała mnie z tym cudownym nasionkiem :-)</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">** a które </span><a style="font-family: verdana;" href="http://kosawtalerzu.blogspot.com/">Oczko</a><span style="font-family: verdana;">, moja fotograficzna Mistrzyni tak pięknie mi poprawiła :*</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Popękane ciasteczka czekoladowe z tonką</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">(Chocolate Crinkles with tonka)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki: </span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">225 g połamanej gorzkiej czekolady</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">110 g masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2/3 szklanki cukru (dałam 1/2)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">3 duże jajka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">2 łyżeczki ekstraktu z wanilii (ja dałam 1 łyżeczkę, a do tego prawie całe starte ziarno tonka)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">pół łyżeczki proszku do pieczenia</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">szczypta soli</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 i 2/3 szklanki mąki</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">cukier puder - około pół szklanki - do obtoczenia</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Masło rozpuścić w małym rondelku. Pod koniec rozpuszczania dodać połamaną czekoladę, rozpuścić, dokładnie wymieszać (uważając, by się nie przypaliło). Białka oddzielić od żółtek. Ubić na sztywno, dodając pod koniec partiami cukier, a następnie żółtka i ekstrakt z wanilii. Wymieszać z masą czekoladową (ja do ubitych jajek dodawałam chłodną masę czekoladową, dalej miksując). Mąkę wymieszać z solą i proszkiem do pieczenia. Wsypać do powstałej masy czekoladowej, dobrze wymieszać. Schłodzić przez kilka godzin w lodówce, a najlepiej przez całą noc.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Ciasto wyjąć z lodówki, nabierać łyżeczką do herbaty (będzie ciężko, bo ciasto powinno być bardzo twarde), formować kuleczki mniejsze od orzecha włoskiego, obtaczać je mocno w cukrze pudrze i wykładać na blachę wyłożoną pergaminem. Piec około 12 minut w temperaturze 165ºC. Podczas pieczenia ciasteczka lekko się spłaszczą i popękają. Studzić na kratce.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Uwaga: masa do formowania kulek powinna być mocno twarda. Najlepiej pozostałą część ciasta trzymać w lodówce, gdy pieczemy pierwszą partię. Im ciasto bardziej mięknie tym ciastka się mocniej rozpłyną, nie popękają już tak mocno, a cukier puder na nich będzie sprawiał wrażenie 'mokrego'. Nie piec też dłużej niż zalecany czas, by nie były zbyt twarde, lepiej na próbę jedno ciastko skosztować.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://mojewypieki.blox.pl/2007/10/Chocolate-Crinkles-popekane-ciasteczka-czekoladowe.html">Moje wypieki</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Czekoladowe ciasteczka truflowe</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> </span></span><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >z tonką</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">(chocolate truffle cookies with tonka)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">(ja piekłam je z potrójnej porcji, wyszło więc ok. 45 ciasteczek)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">50 g mąki</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">25 g kakao</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1/2 łyżeczki proszku do pieczenia</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">70 g cukru pudru (dałam 50 g)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">25 g miękkiego masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 roztrzepane jajko</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">1 łyżeczka likieru pomarańczowego lub soku pomarańczowego (pominęłam)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">dodatkowo dałam starte ziarno tonka (do potrójnej porcji, myślę, że można dać wtedy 2 ziarna)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">cukier puder - do obtoczenia</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;"> Zagniatam razem wszystkie składniki, ciasto zawijam w folię i przekładam na 30 minut do lodówki. Piekarnik nagrzewam do 200 stopni.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Z ciasta formuję małe kulki (tym razem łyżeczką do herbaty), obtaczam je w cukrze pudrze i układam je w dużych odstępach na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Piekę 10 minut, zostawiam na blaszce na kilka minut, przekładam do ostudzenia na kratkę.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: </span><span style="font-size:100%;"><a style="font-style: italic; font-family: verdana;" href="http://mojewypieki.blox.pl/2008/02/Czekoladowe-ciasteczka-truflowe-chocolate-truffle.html">Moje wypieki</a></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Fondant z kasztanów</span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">150 g gorzkiej czekolady</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">150 g puree z kasztanów</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">300 g masła</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">160 g cukru (dałyśmy 110 g cukru trzcinowego)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">30 g mąki pszennej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">6 jajek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">6 żółtek</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold; font-family: verdana;font-size:100%;" >Przygotowanie: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Kokilki nasmarować masłem i schłodzić w zamrażalniku w czasie przygotowywania masy.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Czekoladę i masło roztopić w kąpieli wodnej i lekko przestudzić. Jajka dokładnie wymieszać, lekko ubijając z cukrem. Dodać zmiksowane na gładko puree z kasztanów. Do masy jajeczno-kasztanowej dodać roztopioną czekoladę z masłem. Przesiać mąkę i dokładnie wymieszać. Wlać do schłodzonych foremek. Można je przechowywać w zamrażalce i piec zamrożone (ja piekłam zamrożone).</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Według oryginalnego przepisu piec należy w 180 stopniach Celsjusza przez 7-8 minut, ale Amaro piecze je w aluminiowych foremkach, które szybko chwytają ciepło. Ja piekłam je w ceramicznych kokilkach, więc musiałam piec ok. 15 minut w 200 stopniach. Ważne by ciastko zbudowało sobie otoczkę, a w środku pozostało płynne.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Podawać z lodami lub sosem owocowym. My jadłyśmy je z dżemem z suszonych i świeżych moreli, r</span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">ozrzedzonym sokiem z cytryny </span></span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">. Ale pasowałby i sos z porzeczki lub pomarańczy, a Amaro proponuje podać je z podduszoną na maśle z anyżem gruszką.</span></span><br /><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-style: italic;">Uwaga: My niektóre kokilki oprószyłyśmy kakao, ale to nie był dobry pomysł, bo po upieczeniu ciasteczka były bardzo mocno brązowe, prawie czarne, choć nie przypalone. Lepiej jest pozostać przy samym maśle.</span><br /></div><br /><span style="font-style: italic; font-family: verdana;font-size:100%;" >Źródło: Wojciech Modest Amaro "Kuchnia polska XXI wieku"</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family: verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-4333289126140305593.post-60907111327946720082011-02-18T08:00:00.003+01:002011-02-22T15:38:12.966+01:00Spotkania blogerek.<span style="font-size:100%;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Perfekcjonizm ... zaleta czy wada?</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirPZQqYUUIJPXLiVCrdic_G40QsOxjXPXeoX4615whKhFV6QzkUCyxURkRaaVBiC_D4JHmAy6B4azSOqXpeb9zIJZzr2tNpg3YsnDAM8PxwqhlAWlP0PaTkKmPixzyHlVcaLkTBLNsn_cR/s1600/stirfy_dynia_kurczak_groszekcukrowy_placek_dyniowy.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 356px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirPZQqYUUIJPXLiVCrdic_G40QsOxjXPXeoX4615whKhFV6QzkUCyxURkRaaVBiC_D4JHmAy6B4azSOqXpeb9zIJZzr2tNpg3YsnDAM8PxwqhlAWlP0PaTkKmPixzyHlVcaLkTBLNsn_cR/s1600/stirfy_dynia_kurczak_groszekcukrowy_placek_dyniowy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5567350736904765410" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ten obiad zjedliśmy ze smakiem już wiele miesięcy temu, ale zdjęcia nie spełniające moich wymagań sprawiły, że nie mogłam przekonać się do napisania o nim. Macie tak czasem? Smakowite danie, ale jednak kadry nie takie, światło przeszkadza i z pamięci ulatuje napisanie posta.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Tak właśnie było tym razem. Z początku chciałam szybko je powtórzyć, ale każdy kolejny dzień przynosił nowe pomysły, nowe eksperymenty i tak jesienno-zimowy stir-fry odchodził w niepamięć. W końcu i o fotkach zapomniałam ... aż do teraz. W końcu moja ulubiona wersja tego chińskiego fast food'u, który w dodatku tak często pojawia się na moim stole, musiał i w moim wirtualnym zakątku zagościć.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Najpierw kilkanaście dni temu miałyśmy go zjeść z <a href="http://2smaki.pl/">Olą</a> i <a href="http://kuchennymidrzwiami.blogspot.com/">Amber</a>, ale ostatecznie stanęło na pasztecikach z łososiem. Tamten lunch skończyłyśmy wspaniałym deserem, który powstał przy naszym współudziale. Kawałek dyniowo-orzechowej tarty był nie tylko wyborny, ale i piękny w przekroju. Ciemnopomarańczowa warstwa dyniowo-kokosowa, pod nią ciemna orzechowa linia, by na samym dole wgryźć się w chrupki spód. Korzenne wypełnienie było satynowo gładkie i tak przyjemnie kontrastowało z chrupkim kruchym spodem. Całość była może odrobinę za słodka, ale tego właśnie, obok naszych kulinarnych pogaduszek, w tamten wietrzny dzień potrzebowałyśmy.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWjxPAQ9Iu68QYlp6FsIRvzzE8GQ8LJ57Z977CQPgYzgdKu7nTW1OqWWArawP3DHg0ax3fjkG3oot4Pp0sBrq3v8-OrK1_PnokkqeYrykle4aoNdB7_T6mpuxzqaZBidnXGNRwQnofjqQf/s1600/stir_fry_kurczak_groszek_marchewka_sezam_soba.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWjxPAQ9Iu68QYlp6FsIRvzzE8GQ8LJ57Z977CQPgYzgdKu7nTW1OqWWArawP3DHg0ax3fjkG3oot4Pp0sBrq3v8-OrK1_PnokkqeYrykle4aoNdB7_T6mpuxzqaZBidnXGNRwQnofjqQf/s1600/stir_fry_kurczak_groszek_marchewka_sezam_soba.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5574567836215632930" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Mój ulubiony stir fry doczekał się swojego nowego zdjęcia po tym jak przedwczoraj wraz z <a href="http://ninawkuchni.blogspot.com/">Niną</a> urządziłyśmy sobie babskie przedpołudnie. Ona, odrywająca się na chwilę od nauki, ja, zostawiając na blacie rosnące chleby, nad aromatyczną miseczką pełną makaronu, lekko ostrego kurczaka, chrupkich warzyw prowadziłyśmy rozmowy o zakwasie, o gotowaniu, o urządzaniu kuchni, o poznawaniu ... czyli wszystko to o czym mogą rozmawiać dwie blogerki, gdy się spotkają.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><a style="font-family: verdana;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxoX1KTxBR21ohhihSA4ILCBjvq9CyLqO24wCWWIMBrPvBFwjRppFIJGFkiLemhdP1N9GLkXggldV4O-biwIZ9-6-jxSBOBPqAKpXUjkxfjbDH8gl0OEnpDA9cKfMv0y0oHdrbGjMU75gT/s1600/ciasteczka_kokosowo_migdalowe_1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 720px; height: 333px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxoX1KTxBR21ohhihSA4ILCBjvq9CyLqO24wCWWIMBrPvBFwjRppFIJGFkiLemhdP1N9GLkXggldV4O-biwIZ9-6-jxSBOBPqAKpXUjkxfjbDH8gl0OEnpDA9cKfMv0y0oHdrbGjMU75gT/s1600/ciasteczka_kokosowo_migdalowe_1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5574571459356340946" border="0" /></a></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Ten dzień osłodziła nam Nina swoimi kokosowo-migdałowymi ciasteczkami, które chrupałyśmy sobie do kawy czy herbaty. Chrupkie, leciutko ciągnące w środku, bardzo kruche kółeczka bardzo nam posmakowały. Ale nie tylko nam. Mój ukochany też załapał się na kilka z nich, gdy wrócił do domu i po pierwszym kęsie wiedziałam, że mam zamówienie na kolejny wypiek.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Nino, Olu i Amber, wspaniale było się spotkać, wspólnie kucharzyć, a teraz czekam na kolejne takie okazje ... nie tylko u mnie w domku, o czym pewnie napiszę już niedługo :-)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">A tymczasem zbieram pomysły na </span><a style="font-family: verdana;" href="http://atinabc.blox.pl/2011/01/Zaproszenie-na-Czekoladowy-Weekend.html">czekoladą wypełniony weekend</a><span style="font-family:verdana;"> u </span><a style="font-family: verdana;" href="http://atinabc.blox.pl/html">Atinki</a><span style="font-family:verdana;"> i </span><a style="font-family: verdana;" href="http://www.beawkuchni.com/2011/01/czekoladowy-weekend-2011.html">Bei</a><span style="font-family:verdana;">.</span></span><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Mój ulubiony stir-fry</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">(4 porcje)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">200 g mięsa (pierś kurczaka, indyka, polędwiczka wieprzowa, pierś kaczki, chuda wołowina) lub tofu</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Marynata do mięsa:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka jasnego sosu sojowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka ciemnego sosu sojowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżeczki octu ryżowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/4 łyżeczki oleju sojowego</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka oleju arachidowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka drobno posiekanego imbiru</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 duży ząbek czosnku, posiekany</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 mała ostra papryczka, bez nasion i błonek, pokrojona w paski, lub kosteczkę</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">4-5 grzybów suszonych shitake (namoczonych przez 20 mi<span style="font-family:verdana;">nut, pokrojonych w paski) lub innych grzybów</span></span></span><span style="font-family:verdana;"> (czasem zdarza mi się o nich zapomnieć :D)</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 garście dyni, pokrojonej w paski (można zastąpić ją marchewką)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 garście groszku cukrowego, pokrojonej w paski (można zastąpić go zieloną fasolką szparagową)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Sos do smażenia:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżka sosu sojowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 łyżeczka oleju sezamowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka sosu ostrygowego lub rybnego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka skrobi kukurydzianej, rozpuszczonej w 2-3 łyżkach wody</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">posiekana dymka, zielone części do dekoracji</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">uprażony sezam, do dekoracji</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">świeżo mielony pieprz</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">makaron soba, 2 porcje, ugotowany z dodatkiem wody z moczenia grzybów</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowania: </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Dzień wcześniej zamarynować mięso. Jeśli używamy tofu, zamarynować rankiem. Mięso też można zamarynować rankiem. Warto by było w marynacie przynajmniej przez godzinę.</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Po namoczeniu grzybów, ugotować makaron, odcedzić i przelać go zimną wodą. Wymieszać składniki sosu i zebrać pozostałe składniki, gdyż kiedy zaczniemy smażenie nie będzie już na to czasu.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Na oleju podsmażyć czosnek, chilli i imbir przez ok. 1 minutę. Dodać odsączone z marynaty mięso i przesmażyć je z każdej strony. Dodać grzyby i dynię, przesmażyć, dodać groszek. Podsmażyć wszystko, często mieszając, przez 2-3 minut. Podczas smażenia sprawdzić, czy nie potrzeba dodać oleju. Wlać sos do smażenia i od razu dodać makaron. Wymieszać wszystko i smażyć przez 1-2 minuty. Posypać dymką, sezamem, nałożyć porcje na talerze.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Źródło: to wypadkowa wielu przepisów, które wypróbowałam, dlatego tym razem mogę powiedzieć, że to "mój" stir-fry :-)</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Korzenna tarta dyniowa</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Składniki:</span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">125 g masła, miękkiego, ale nie za bardzo</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">90 g miałkiego cukru (dałam zmielony wcześniej na cukier puder trzcinowy) (lepiej dać mniej - tak ok. 60 g)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 żółtko</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">150 g mąki pszennej</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">100 g mąki orzechowej (ja dałam mieszankę orzechów, zmielonych na proszek)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 białko, do posmarowania w czasie podpiekania</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 1/2 szklanki orzechów laskowych, uprażonych i obranych ze skorupek</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/3 szklanki brązowego cukru (lepiej dać ciut mniej niż 1/4 szklanki)</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1/2 szklanki orzechów laskowych, uprażonych i obranych ze skorupek</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 1/2 szklanki puree z dyni</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">chlust wanilii</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">2 łyżki mieszanki przypraw korzennych (można dać piernikowej z dodatkiem kardamonu i gałki muszkatołowej)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">3 duże jajka</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 szklanka mleka kokosowego</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1-2 łyżki miodu (najlepszy jest leśny lub wrzosowy, można użyć syropu klonowego)</span></span><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 łyżeczka skrobi kukurydzianej (nie koniecznie, ale wtedy wypełnienie będzie stabilniejsze)</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;font-family:verdana;font-size:100%;" >Przygotowania:</span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;"> Najpierw należy przygotować ciasto: masło utrzeć z cukrem, aż się połączy, ale nie do puszystości. Najlepiej robić to ostrzami miksera. Wsypać mąki i sól. Zmiksować krótko, dodając żółtko. Jeśli potrzeba dodać 1-2 łyżki zimnej wody. Wyłożyć ciasto na blat. Uformować jednolite ciasto (szybko, bo wyrabianie sprawia, że upieczemy zbyt twardy spód). Uformować płaski dysk, zawinąć w folię spożywczą i schłodzić w zamrażalniku przez ok. 30-45 minut lub w lodówce przez 2-4 godzin.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">1 1/2 szklanki orzechów laskowych zmielić z cukrem trzcinowym do uzyskania pasty.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Puree z dyni zmiksować z ekstraktem z wanilii, przyprawą korzenną i miodem. Osobno wymieszać jajka z mlekiem kokosowym i ewentualnie skrobią. Dodać tą mieszaninę do puree.</span></span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Piekarnik nagrzać do 200 stopni Celsjusza. Ciasto rozwałkować i wyłożyć nim foremkę (ja piekłam w takiej o średnicy 24 centymetrów i nie zużyłam całego ciasta - resztę można zamrozić). Ponakłuwać w wielu miejscach widelcem. Schłodzić. Wyłożyć ciasto pergaminem do pieczenia i wysypać obciążnikami (ja używam ryżu/fasolki). Podpiec przez 15 minut, potem zdjąć pergamin z obciążnikami, posmarować rozbitym białkiem i zapiec przez ok. 5 minut. Wyjąć spód, rozsmarować na nim pastę z orzechów laskowych, a na to wylać masę dyniowo-kokosową. Zapiekać ok. 30-40 minut, a po 20 minutach przykryć folią aluminiową by się nie przypalił wierzch. Nadzienie ma być ścięte, ale nie wysuszone.</span></span><br /><br /><span style="font-style: italic;font-family:verdana;" >Źródło: spisałam ten przepis już dawno temu z jakiegoś anglojęzycznego bloga i niestety nie zapisałam źródła, dlatego jeśli ktoś z Was na niego wpadnie, będę wdzięczna za informację :-)</span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:verdana;">Smacznego.</span></span><br /><br /></div>Tilianarahttp://www.blogger.com/profile/07002725078008894773noreply@blogger.com26