Zlot Dziewiątki, czyli jak to się wszystko zaczęło ...

Zaczęło się niewinnie ... komentarz tu czy tam, kilka słów tam i siam, uśmiech na wirtualnym papierze, a w głowie już pomysły i idee, w sercach chęci wielkie ... spotkajmy się. Potem niewinnie już nie było, oj nie. Maili setki, słów tysiące, pomysłów nieskończoność, a najważniejsze oczkowe projekty, które podziwiać możecie powyżej. Rozmowy Dziewiątki (Poleczki, Basieńki, Truskaweczki i Warszawianek) - "zawsze chciałam, żeby ktoś mnie witał z czarnym flamastrem". Konspiracja Warszawianek (Oczko, Ptasi, Karolci, Kasi, Felluni i moja) - "transparent musi być i czarny flamaster of kors", "znalazłam już kłosy, a co z czerwonym dywanem?", "skąd wziąć truskawki w styczniu, no i co do nich?" ...


We wtorkowy ranek Oczko przybyło do domku mojego. Ciepła herbata i już za przygotowania się zabrałyśmy. Szykowanie nastało Wielkiego Zlotu Dziewięciu Bloggerek, maniaczek dobrego jedzenia, twórczyń domowych nalewek, miłośniczek mile spędzanego czasu, pełnego śmiechu, gotowania, zdjęć robienia. Z aktywnym kocim udziałem i z oczkowym talentem truskawki z brystolu były wycinane, by nasze główki przyozdobić, gdy nasza Truskaweczka do Stolicy zawita, patriotyczny transparent powstał, by drogę do mojego Szczęścia Poleczka znalazła i oczywiście krepinowa spódniczka łowicka, by basine życzenie spełnić i kłosami zbóż naszą Buru witać. Nawet czerwony dywanik kulinarnie się wpisał, gdy w sklepiku czerwono-białą ceratę w takież kwiatki wynalazłam.


Wszystko co zażyczone zostało, spełnione być musiało. Wprawdzie chleby na blasze rozlały się okrutnie, ale i to na dobre wyszło. Wszak to babiniec miał się zacząć to i chleby na powitanie w zabawne, babińcowe kształty się przyoblekły, dodając miejsca i na pieprzne powitanie. Płatki róż z łodyżek obrywane nie były, w obawie by nas ochrona lotniska nie pogoniła za zaśmiecanie, więc z czerwoną wstążką w bukiecik się przemieniły, a i do truskawek na głowach dołączyła jeszcze bąbelków pełna buteleczka szampana, gdy w sobotni, mroźny ranek Truskaweczkę witałyśmy.


Potem już była prezentów moc, pięknych, słodkich, czasem ręcznie robionych, czasem ogromnie egzotycznych drobiazgów, które długo będą nam te wspaniałe chwile przypominać. Było i ucztowanie, przy świecach i nie tylko, tematycznie, ale i z luzem, smakowite to były spotkania. Bab coraz więcej, między nogami miaucząca kotka i jeden rodzynek, mąż mój Ukochany co to kawy nam doskonałe parzył, sam w tym doborowym towarzystwie bawiąc się doskonale. I oczywiście nalewek było w bród, wino lało się do kieliszków, nawet i bardziej wyskokowe procenty się pojawiały, choć te to zwykle późną nocą dopiero, gdy na dębowym blacie towarzystwo się zbierało - między innymi balsamowanie Dżordża oglądać.


Były i śniadania. Cytrynowe placuszki z ricotty, kanapeczki z pasztetem sojowym czy dyniowo-pomarańczowym dżemikiem, chlebków moich kilka, serki kozie i żółte, ale nade wszystko pieczywowy hit. Chlebek z oliwkami jaki Kasi mąż przekazał, byśmy z sił nie opadały, a i smaczne kromeczki z niego podjadły. Skórka chrupka, bosko wprost nacięta, idealny miąższ przesiąknięty śródziemnomorskim smakiem i wszystko razem doskonałe zupełnie solo lub z masłem samym tylko pałaszowane było. Za szybko się skończyło, za szybko - wszystkie zgodnie taki sąd wydałyśmy, a Lechowi pięknie dziękujemy :-)


O jednym jeszcze nie wspomniałam. O jedzeniu, o piciu, o śmiechu i pogaduszkach było, o prezentach też, a nawet o kici mojej. O jednym jeszcze nie wspomniałam. O czym, zapytacie?

Jakżeż mogłoby nie być sesji zdjęciowych, skoro food-bloggerki w jednym miejscu się zebrały? Wyginanie się nad stołami, nad blatem i garnkami, talerzy przesuwanie, miny skoncentrowane, ale i całe minuty* śmiechu, nawet kotka jako modelka występowała, a mój Ukochany Pierwszym Operatorem Światła został okrzyknięty, gdy nam halogenowe światło przy suficie trzymał, o jasne tło je rozpraszając. Aparat w aparat, ramię w ramię i tylko cyk cyk słychać było, by na koniec dziesiątkami zdjęć się powymieniać, by smakowicie wspominać, by świadectwo dobrej zabawy uczynić.


Za chwil kilka do mego wirtualnego stołu Was wszystkich zaproszę. Będzie o dniu Comfort Food'u, o egzotycznym curry, o francuskim klasyku i oczywiście o Dżordżu, będzie o deserach pałaszowanych, będzie o tym co w kieliszki było lane, będzie i o wspólnym pichceniu i makaroników tworzeniu, będzie o zabawie prawdziwie karnawałowej. Teraz jednak tylko uczestników tej Kulinarnej Sztuki przedstawiam, naszą marszrutę zapowiadam i ... wspominam, smakowicie wspominam ...

* byłyby godziny, ale zapachy nie pozwalały nam na zbyt długie czekanie, by za te smakowitości się zabrać, a i nie ma to jednak jak ciepły obiad :D

CDN ...